ریسک دولت/ واقعیت یا بازی موش و گربه

واقعیتی وجود دارد که ۴۳ سال از انقلاب می گذرد و هنوز تکلیف مان با خودمان برای تعیین خط مشی اقتصادی ،سیاسی مشخص نیست .اعتقاد به اقتصاد آزاد داریم یا اشتراکی و یا چیزی دیگر که معلوم نیست چه معجونی است؟

تجربه مردم از دولت های قبل مبنی بر افزایش قیمت یک کالا به بهانه های مختلف بسیار ناگوار و ناامید کننده است.

آنچه واقعیت دارد و شاهد آن در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته هستیم اینست که فعلا جایگزینی برای عدم اتخاذ سیاست اقتصاد ازاد نداریم و آرمانهای ما نیز با واقعیات زمینی فاصله ای در حد همان زمین تا آسمان است  .در اقتصاد ازاد وظیفه دولت  برنامه ریزی ،نظارت و بازرسی  است . تعیین قیمت و اینکه مردم چه چیزی را بخرند یا نخرند، داخلی باشد یا خارجی در اکثریت کالا ها به خودشان ارتباط دارد.

تصمیم گیران کشور سالهاست  اشتباها" یا عمدا" به اشکال گوناگون از جمله ارز جهانگیری ایجاد رانت و فساد کرده، بطوری که موجب رخنه فساد در تمام ارکان جامعه شده و مبارزه با آن عزم و اراده آهنی میخواهد و قطعا هر دولتی در این وادی قدم گذارد با مشکلات عدیده ای نیز روبرو و روی آینده سیاسی خود ریسک بزرگی خواهد کرد.

نان ۱۰ هزار تومان و بنزین ۳۰ هزار تومان واقعیتی است انکار ناپذیر و همت دولت فعلی برای واقعی کردن قیمتها و جلوگیری از رانت و قاچاق قابل تقدیر .ولی در صورتیکه قیمت بنزین آزاد و ورود خودرو ممنوع،قیمت نان ازاد و یارانه مستقیم آن به تمام مردم با وصف دهکها باشد ،افزایش حقوق متناسب نرخ برابری ارز و ارزش پول ملی نباشد،دسترسی واحدهای تولیدی به تامین مواد و انرژی و تجارت بدلیل تحریم و...عملیاتی نباشد،سیاستی از قبل شکست خورده است.دوستداران کشور نه تنها باید از این جهت گیری حمایت کنند و بلکه باید خواسته های خود در جهت اجرا و تداوم کامل سیاست های اقتصاد آزاد مبنی بر حذف تمام یارانه های غیر مستقیم و پرداخت مستقیم یارانه کالاهای اساسی را خواستار شوند(بحث حمایت از فقرا یا همان ۳ دهک پایین ،وظیفه جداگانه است). اگر گمان ما این باشد که دولت فعلی بدرستی و با علم ، قدم در این ریسک خطرناک گذاشته است باید سیاست کامل خود را در زمینه اقتصاد داخلی و خارجی و روابط بین الملل سریع وشفاف بیان و با اخذ نظر مردم اجرایی کند تا مورد حمایت قرار گیرد و صد البته اینکه ،چراغ راهنمای حاکمیت کدام جهت را روشن  و چه سیاستی را مورد حمایت قرار میدهد عامل اصلی موفقیت یا شکست بوده و  هست. سیاست یک بام و دو هوا نتیجه ای جز شکست در بر نخواهد داشت.اینکه مرغ ما یک پا دارد و حاضر به اصلاح روش و استفاده از تمام ظرفیت کشور نباشیم و با توسل به اعتقادات مردم بخواهیم راه خود را برویم باید فکر عواقبش هم بود تا مردم نگویند خر ما از کره گی دم نداشت !!

لذا همزمان با راه اندازی پویش های تخریب توسط عوامل ضد ملی و دولتهای امتحان پس داده ،پویش  خواست و اجرای سیاست اقتصاد آزاد و تعامل با جهان با حضور کلیه اندیشمندان دوستدار وطن  را باید خواستار شد . انشالله مثمر ثمر واقع شود.

۱۴۰۱/۰۲/۱۵