شوشان - مرتضی حمداوی :
دهخدا در لغت نامه خود صداقت و راستگویی را سخن راست ،قول حق،فعل و عمل حق می داند و دروغگویی را سخن ناراست،قول ناقص،خلاف حقیقت تعریف می کند
صداقت و راستی یکی از مهم ترین و بهترین خصوصیات انسان هاست که امتیاز فراوانی در زندگی و کسب و کار افراد دارد. صداقت برای داشتن یک زندگی سالم و حرفه ای بسیار مهم است و یک فرد صادق در زندگی خود دچار تنش نمیشود. اگر در زندگی خود با دیگران صادق باشیم دیگر نگران نتایج اعمال خود نیستیم
نگرانی،استرس و اضطراب ناشی از عدم وجود صداقت در اعمال و رفتار ما از دلایل بروز بسیاری از بیماری های مختلف است
اگر همه افراد در اعمال خود صادق باشند فساد از بین خواهد رفت. در صورت عدم وجود صداقت در افراد یک جامعه دیگر روابط و دوستی های پایدار وجود نخواهد داشت نداشتن صداقت ناشی از خود خواهی است
صداقت آموختنی است به نظر می رسد افراد جامعه از سنین پایین صداقت،راستگویی یا دروغ و کلک بازی را در محیط خانواده ،مدرسه و در بین گروه همسالان و دوستان یاد می گیرند
بر اساس مشاهدات صورت گرفته به نظر می رسد که آموزش و پرورش در یادگیری بسیاری از خصوصیات اخلاقی به دانش آموزان به خصوص در مقاطع بالاتر مثل صداقت ،راستگویی،محبت به دیگران ،عشق ورزیدن و ...، خروجی موفقی نداشته است
در حال حاضر به دلیل مشکلات اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و اتفاقات خشونت آمیز و تغییر سبک زندگی وفکری افراد خشم در جامعه گسترش یافته است و محدود به سن و قشر خاصی نیست همین خشم عامل بی صداقتی افراد جامعه می باشد بطور مثال در دوران کرونا استفاده از شبکه های مجازی به عنوان بستر آموزشی توسط کودکان و دانش آموزان باعث شده که بسیاری از آنها درگیر شبکه های اجتماعی و اخبار غیرضرور شوند و اکنون با دانش آموزان پرخاشگر ،بی تفاوت مواجه هستیم که این عوامل سبب ایجاد بی صداقتی و بی مهری دانش اموزان و کودکان شده است
یکی دیگر از عوامل بی صداقتی افراد جامعه فقر فرهنگی می باشد فرهنگ یک جامعه در صورتی شکوفا می شود که همه افراد جامعه به ارزش های فرهنگی آن جامعه پایبند باشند و قوانین زندگی اجتماعی را آموخته باشند
تا زمانی که قوانین و شیوه صحیح زندگی به کودکان در سنین پایین آموزش داده نشود بطوری که این موضوعات در وجود آنها نهادینه نشود ما نمی توانیم افراد سالمی تحویل جامعه دهیم