- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۴:۳۹
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر حسن دادخواه :
دیپلماسی علمی، از دو واژه تشکیل شده که به ترتیب، اولی موصوف و دومی صفت آنست. معنای ساده آن، عبارت است از « سیاست ورزی و سیاست مداری بر پایه دانایی، بررسی های علمی و دانش بنیان ». بر این اساس، روابط بیرونی و بین المللی یک کشور با دیگر کشورها، باید پس از بررسی داده های علمی و مطالعات و بررسی های پیشینی، تنظیم می شود.
این در حالی است که دیپلماسی علم، از دو واژه ترکیب شده است و واژه اولی بر واژه دومی اضافه شده و به این معناست که علم و دانش و تولیدات علمی یک کشور دستمایه ارتباط بین المللی آن با کشورهای دیگر قرار می گیرد.
گذشته از نوع عبارت و مفهوم آن، بحث دیپلماسی علمی به عنوان یکی از سیاست های پایه ای وزارت عتف اعلام شده است و در نخستین نشست روسای دانشگاه ها در دولت سیزدهم، که در تبریز اکنون در جریان است، معاون پژوهشی وزارت و مدیر دفتر ارتباطات بین المللی وزارت، جزییات این سیاست را تشریح نمودند.
در شرح این سیاست، به انواع و اشکال ارتباط دانشگاه های ایران با کشورها و دانشگاه های دیگر با عنوان جدید «دیپلماسی علمی» اشاره شده است در حالی که تمام برنامه ها و طرح های مورد اشاره، از گذشته های دور مورد اهتمام دانشگاه ها و وزارت علوم در همه ادوار بوده و متناسب با شرایط روز، انجام می شده است و سیاست تازه ای نیست.
آنچه که در این میان، از اهمیت برخوردار است، توجه به نقش« قدرت اقتصادی و سیاسی یک کشور در ارتباطات علمی با جهان خارج» است. به سخن دیگر، بستر دیپلماسی علمی، توان قابل قبول اقتصادی و میزان نفوذ و اعتبار سیاسی کشورها، در سپهر ارتباطات جهانی است و دیپلماسی و ارتباطات علمی کشورها، تابعی از جایگاه آنها، در حوزه مراودات اقتصادی و سیاسی با دیگر کشورهاست.
از سوی دیگر، از بعد فرهنگی و امنیتی نیز، تلقی و تحلیل داخلی حکومت ها از مقوله ارتباطات جهانی و منطقه ای، سهم بسزایی در نشاط یا خموشی ارتباطات علمی کشورها با یکدیگر دارد. چنانچه از دریچه امنیتی به مراودات علمی نگاه شود و نگران تاثیرات فرهنگی جهان بیرونی بر رویکردها و باورهای استادان و دانشجویان دانشگاه های خویش باشیم و یا آمدن و رفتن دانشمندان خارجی به کشور، به دیده پدیده ای پر مخاطره ارزیابی شود، بی گمان، فرایند دیپلماسی علمی، به مانند چرخه معیوب، بی دستاورد و عقیم باقی می ماند و بهره مورد انتظار، حاصل نخواهد شد.
