شوشان - علی عبدالخانی :
اشاره: خاطرات و مطالبی از شخصیت اقتصادی و اجتماعی مرحوم حاج حسن عبدالخانی وجود دارد که هر کدام می تواند برای مخاطبان بویژه فعالان اقتصادی جالب و مفید باشد. قسمت دوم این سلسله مطالب را با هم می خوانیم:
قبل از انقلاب بود و حاج حسن تصمیم به ساخت حسینیه اش در منطقه کمپلوی اهواز گرفت. رسم بسیاری از فعالان برجسته اقتصادی آن زمان بر ساخت یک مسجد یا حسینه بود. تعداد این اماکن که بواسطه تُجار و فعالان اقتصادی خوشنام در سطح شهرهای مختلف استان بویژه اهواز ساخته می شد بقدری زیاد بود که از ذکر نام آنها در این یاداشت می گذریم.
فاصله ی منزل ما تا محل بنای حسینیه عبدالخانی کمتر از ۴۰ متر بیشتر نبود. نقشه ی محیط داخلی حسینیه بصورت یک دایره ۳ طبقه طراحی شده و در نوع خود کم نظیر به شمار می رود.
معمار و مهندس طرفِ قرارداد که گفته می شد از بهترینهای آن دوره بودند و در کارشان صاحبنظر تلقی می گردیدند، شروع به گودبرداری زمین بر اساس عمقِ معینی نمودند و بخش اول بتن ریزی محلِ حفاری شده نیز به انجام رسید.
از دیدگاه مهندس و معمارِ مزبور، آن مقدار بتن ریزی توانِ تحمل چندین طبقه ی اضافه را به حسینیه می داد اما وقتی مرحوم حسن عبدالخانی برای بازدید به محل آمدند همه چیز تغییر کرد و عمق گودبرداری و حجم و کیفیت آرماتور و سیمان بشکل چشمگیری افزایش یافت.
اکنون و برغم گذشت چندین دهه از بنای حسینه به جرأت می توان گفت که استحکام آن ساختمان قابلیت و توان تحمل ۱۵ طبقه دیگر، طبق اصول و ضوابط مهندسی را دارد.
اهل اغراق و بزرگنمایی نبوده و نیستم اما اینها را با هدف مقایسه ی نگاههای مربوط به صنعت ساختمان و وجدانِ کاری نسلِ حاج حسن ها با برخی فعالانِ امروز این حوزه ( که کم هم نیستند ) نوشتم.
شادروان حاج حسن از نسل مردانی است که صرفه جویی نامتعارف در مصالح ساختمانی و کاستن از کیفیت و استحکام ساختمان را خیانت به مردم تلقی می کرد. او این نگاه و اعتقاد را تا لحظه ی رفتنش از این دنیا حفظ کرد