در گرماگرم بلای جهانگیر کرونا که کشور ما نیز از این گزند جانسوز در امان نماند و کمتر خانواده ای در این مصیبت فراگیر عزیزی را از کف نداد؛ نوشته بودم قصد دارم فهرست تمام شخصیت‌های سیاسی، نظامی، روحانی، متخصصین و کادر پرستاری و پزشکی، چهره‌های علمی و فرهنگی و هنری که به دلیل ابتلا به کرونا درگذشتند را تا آنجا که ذهنم یاری می‌کند بنویسم.

کرونا تمام نشد و شمع عمر خیلی ها را خاموش کرد. سر رشته ی این تصمیم از دست من در رفت. آمار آن قدر بالا رفت که دیگر فرضی محال است که بشود و بتوان چنین کاری را انجام داد. از برشمردن و آمار کردن نام‌‌های آدمیانی که کم و بیش همه می‌شناختیم‌شان، منصرف شدم.

شاید صورت خوشی هم ندارد‌‌. شاید این کار رعب‌آور و ترسناک هم هست! و از آن مهم‌تر، داس کرونایی مرگ، با اینکه کُند شده و آمار تلفات روزانه ی کرونا یک رقمی شده ، ولی هنوز ادامه دارد.

ولی اگر می توانستیم و اگر این آمار تهیه می‌شد و این کار صورت می‌گرفت، شاید چند خاصیت به همراه می داشت.

یکی اش این که مردم بدانند در اپیدمی های طبیعی، طبیعت تفاوت و امتیازی برای کسی قائل نیست. یعنی برای کویید ۱۹ فرقی نمی‌کند که یقه‌ی بقال محله را بگیرد یا روحانی مسجد محله و یا یک دیپلمات معروف یا سیاستمدار محبوب. فرقی نمی‌کند یقه‌ی یک روزنامه‌نگار را بگیرد و یا حسابدار فلان شرکت ووو. و همین مساله است که موجب می‌شود بیش از پیش از تعلقات مادی و جهان فانی یک مقدار فاصله بگیریم و چه بسا غبار و غش و آلودگی‌هایی که بر سرشت ما سنگینی کرده است را تا حدودی کنار بزنیم و در یابیم که چقدر موجود ناتوان و کوچک و ضعیفی هستیم. شاید کرونا تا همین الان هم موجب شده که جان های روشن و نهادهای پاک بیش از پیش متوجه شوند از غرور و تکبر باید فاصله گرفت. کاش همه می فهمیدند که این دنیا و همه‌ی تقلاهای ما چقدر حقیر و ناچیز و بازی گونه است.

شاید درک کنیم که حساب‌های پر و پیمان پس انداز، خانه‌های متعدد و ماشین‌ها و زد و بندها و سیاسی‌کاری‌ها و حرص زدن‌ها و جان کندن‌ها و بُخل و خست و بدذاتی و خصومت و کینه توزی و مال اندوزی و زیرآب‌زنی و آدم‌فروشی را کنار بگذارند.

شاید صدا و حضور خداوند و عدالت و جباریت‌َش که عین عدالت است را در همین واقعه بهتر درک کنیم.

کرونا هر مصیبتی که هست، شبیه داسی شده در دست عزراییل فرشته‌ی مقرب خداوند، و معلوم نیست چه کسان دیگری را امروز و فردا گرفتار می‌کند.

همین تصور که شاید خود من هم همین امروز مبتلا شده‌ام و خبر ندارم و یا چه بسا فردا مشمول چنین قرعه‌ای شوم، باعث شده از آمار و پژوهشی چنین تلخ فعلن منصرف شوم.

فقط می دانم و ایمان دارم که باید با هم مهربان تر باشیم.

یک مقدار از تعلقات دنیای دون فاصله بگیریم‌.

کرونا را یک محاکات شخصی تلقی کنیم که برای آزمایش میزان انسانیت ما آمده!

که شیخ اجل، سعدی شیرین سخن، قرن‌ها پیش، نیک فرموده:

جهان ای پسر ملک جاوید نیست

ز دنیا وفاداری امید نیست

نه بر باد رفتی سحرگاه و شام

سریر سلیمان علیه‌السلام؟

به آخر ندیدی که بر باد رفت؟

خنک آن که با دانش و داد رفت

کسی زین میان گوی دولت ربود

که در بند آسایش خلق بود

به کار آمد آنها که برداشتند

نه گرد آوریدند و بگذاشتند

21 خرداد 1401

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه