شوشان - خداداد ابراهیمی :
در خبری حیرت آور خواندیم که متولیان کنکور با تصمیمی کور ، درکنار دروس عمومی، مصمم به حذف ادبیات از کنکور ۱۴۰۲ هستند.
این اقدام بی گمان،از اندیشههای ناتوان متولیان کنکور سرچشمه می گیرد که ندانسته، زبان و ادبیات پرافتخار ایران عزیز را به حاشبه بردهاند.آنان شاید تصور کردهاند که درس ادبیات در مافیای کنکور و آموزشگاههای لاکچری پیش کنکوری، دیگر نان و آبی ندارد. و منافع اقتصادی حاصل از کلاسهای کنکور و کتابهای آموزشی برخی را تامین نمیکند. شاید هم ادب فارسی در زندگی آنان هیچ نمودی نداشته که تا این اندازه از درک افتخارهای تاریخ ادبیات فارسی عاجز وبه آن هیچ تعصبی ندارند. این غفلتزدگان ، شاید نمیدانند که حذف زبان فارسی از کنکور، یعنی بی اعتنایی و بی مهری به هویت فرهنگی، تاریخی و ادبی ایران است که روح و روان هر ایرانی اصیل را سخت می آزارد.
آقایان وقتی زبان مراکز علمی و آموزشی فارسی است، چگونه می توانید آن را از دروس عمومی کنکور حذف کنید؟
وقتی زبان و ادبیات فارسی در اعتلای فرهنگ و هنر ایرانی و انسجام ملی، نقشی بی بدیل ایفا نموده و بر اساس اصل ۱۵ قانون اساسی زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران فارسی است، چگونه به خود اجازه میدهید آن را کمرنگ و کمبها جلوه دهید؟!
زبان و ادبیات رسمی و ملی ما را درحالی به حاشیه می برید که برخی از استادان زبان و ادبیات فارسی معتقدند این درس در یک اشتباه سی ساله، کنار دروس عمومی قرار گرفته است. درحالیکه ادبیات فارسی مهمترین دستاورد ملت ماست، حذف آن یعنی فراموشی ادبیات فارسی و ببگانگی نسل آینده با آن است.
آقایان اگر به فضای مجازی سری بزنید، خواهید دید که آنجا زنگ خطر وضعیت اسفبار نوشتار و گفتار زبان فارسی به صدا در آمده و بحرانی به نام تلخکامی قندپارسی و آلزایمر در برابر دُر لفظ دَری، فراروی جامعهی ماست.