امروزه از وجود آموزش صحیح و تجهیزات و فضای مناسب آموزشی - تربیتی بعنوان سنگ بنای رشد و تعالی همه جانبه کشورها یاد می شود و می بینیم، بیشترین اعتبارات کشورهای پیشرو صرف ساخت و توسعه مدارس و تجهیز مستمر آنها به امکانات مدرن و ارتقای مادی و معنوی معلمان و لحاظ شأن و منزلت آنان بعنوان معماران انسان ساز می شود. نقش عنصر ارزشمند مدیریت در آموزش و پرورش همچون سایر بخشها نقشی اساسی و تعیین کننده است. در حقیقت این مدیران لایق و کارشناس و خردمند هستند که می توانند منابع مالی و انسانی موجود را به بهترین شکل مدیریت و از دل کمبودها و نقصانها‌، فرصتهای جدید خلق کنند. اینکه شخصی چگونه و چرا به فلان مدیریت در آموزش و پرورش دست یافت و آیا از صلاحیت و شایستگی کافی بهره می برد یا خیر؟ این قبیل دغدغه ها و پرسشها، موضوعات مهمی هستند اما مهمتر از آنها عملکردِ پس از انتصابِ اشخاص است. اینکه اسیر میز و صندلی بدست آمده و بهره مندیهای آن خواهد شد یا لیاقت و توان و خلاقیت خود را بیش از این می بیند و به آن جایگاه بعنوان فرصتی برای خدمت به مردم استفاده می کند؟.

دوستان خوب می دانند که کفه ی انتقادی قلمِ نگارنده تا حدِ زیادی بر کفه ی تعریف یا تمجید از اشخاص می چربد که چنین چربشی نیز بدون دلیل نیست و این سوء عملکردها هستند که در چنین گرایشات انتقادی ایفاگر نقش بوده اند. در شرایط کنونی که مدارس دولتی از جهت قدمت ساخت، کمبود فضای آموزشی و عدم برخورداری از تجهیزات سرمایشی - گرمایشی کافی، در رنج هستند، با کسب اجازه از دوستانی که در بیش از دو و نیم دهه اخیر مشوق واقعی نگارنده لوده اند، می خواهم به نشانه تقدیر، یادی از آقای صادق گمراوی بعنوان یک مدیر توانمند و برخوردار از پشتکار بالا و بهره مند از منطق اقناع و تاثیرگذاری بر مخاطبان بویژه خیرین مدرسه ساز یادی بکنم و به ایشان و همکارانش خسته نباشید بگویم.

با توجه به نگاه بدبینانه ای که متاسفانه همیشه بوده و نمی توان منکر وجود آن شد توضیحی بدهم تا شائبه جانبداری از ایشان را منتفی کنم. بنده هیچگاه بصورت حضوری یا غیر حضوری در گذشته تا لحظه نگارش این یاداشت هیچ نوع ارتباطی با وی نداشته و همانطور که در ابتدا گفته شد ملاک نهایی در نگارش یاداشتها عملکرد اشخاص است و بطور قطع هیچ انگیزه ی دیگری در این میان وجود ندارد.

۲۹ تیر ۱۴۰۱