قضیه کربلا نقطه عطفی در تاریخ بشریت است که توانسته است تحولات بس شگرف در عالم هستی و انسانیت بوجود آورده و متعلق به تمام انسانهای عالم است امام حسین (ع )و یارانش در نهضت کربلا مهمترین درسی که به بشریت داده اند چگونگی رهایی از یوغ ستم و بی عدالتی است در واقع کربلا دانشگاهی است که دراین دانشگاه هنر و فنون زیادی از جمله جوانمردی ، آزادگی و آزاد منشی آموزش داده می شوند که در هر زمان و مکان قایم به ذات خود و پا برجاست و جزء ضروریات زندگی بشری و جامعه انسانی است و برای همین است که معصومین (ع ) فرموده اند ( کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا هر روز از عمر انسانیت عاشوراست و هر جایی که بشریت در آن وجود دارد کربلاست )

این دانشگاه عظیم متعلق به تمام انسانها با گوناگونی های فرهنگی و زبانی و نژادی و دینی و مذهبی که دارند در هر عصری و در هرجایی که زندگی می کنند این دانشگاه متعلق به آنهاست و بنا به فرمایش حضرت پیامبر ص ( ان لقتل الحسین حرارة فی قلوب المومنین لا یبردها شی الا الدمعة الساكبة در دل مومنین به امام حسین ع برای مصیبتش چنان آتشی فروزان است که جز اشک آنها چیزی آن را سرد نمی کند ) و برای همین است که سیره و راه و روش امام حسین (ع) فرا مذهبی و فرا دینی است و برای خود یک مکتب علیحده است و در طول تاریخ به چشم خود دیده ایم هر آنکه امام حسین (ع ) شناخت مجذوب و عاشق او شد.

یکی از نشانه های بارز عشاق حضرتش این است که چند روز قبل از ابتدای طلوع هلال ماه محرم دلشان بسوی ایشان می تپد و اشک چمشهایشان کم کم می چکد و همچو چشمه ای بجوش می آید که شاید بیشترشان اهل نماز و روزه و مسجد و مهر و تسبیح نباشند و بعضی هاشان از دین و نحله های دیگری باشند البته این را باید دانست که هر کسی در این دنیا به چنین مقامی نخواهد رسید مگر عنایت امام حسین شاملش بشود و همانطور که در اول این عرایض اشاره شد رییس و استاد این دانشگاه اول دانشجویانش شناسایی میکند و بعدا پذیرش ورود آنها را امضا می کند تا اینکه اجازه ورود به این دانشگاه از دست مبارکشون بگیرند و حق ورود داشته باشند ودر اخیر در اولین ساعات طلوع هلال ماه محرم باید دست دعا به ساحت مقدس خداوند متعال بر داریم و از او بخواهیم که به ما نعمت ورود به این دانشگاه بزرگ بدهد ( اللهم ارزقنا شفاعة الحسین و اصحاب الحسین الذین بذلوا مهجهم فی سبیلک مع الحسین فی الدنیا و الاخرة )

لحظه هبوط کاروان امام حسین ع در کربلا

بنا به نقل کتابهای تاریخ و مقاتل و همچنین روایات وارده از اهل بیت (ع )کاروان حضرت امام حسین(ع) بعد از طی مسافت های طویل و عریض که از مکه شروع شد و تحمل رنج های فراوان در بین راه وقتی که به عراق رسیدند امام در نظر داشته است به کوفه برود ولی مواجه با لشکر دشمن در حدود چهار هزار سواره به فرماندهی حر بن یزید ریاحی شده است که بالاجبار تغییر مسیر می دهد و در روز دوم ماه محرم به نقطه ای پر از درخت خرما در کنار رود فرات کاروان تحت محاصره ابا عبدالله ع می رسد .

گویا این مکان برای حضرت امام حسین ع آشناست حضرت به ساربان کاروان صدای بلند می زند که بازدارید حرکت نکنید داریم به نقطه مقصد می رسیم.

آنگاه حضرت از چند نفر از راهنمایان همراهش و اهالی ساکن در آنجا می پرسد اسم این سرزمین چیست به حضرتش میگویند اسمش قاضریه است فرمودند اسم دیگری ندارد گفتند اسمش نینوا است فرمودند اسم دیگری دارد گفتند نام دیگرش طف است فرمودند نام دیگری هم دارد گفتند نام دیگرش نواویس است فرمودند باز هم نام دیگری دارد گفتند در قدیم الایام به آن می گویند کربلا ، حضرت تا اینکه نام کربلا بگوش مبارکشون رسید با صدای بلند فرمودند ( "هاهنا محط رکابنا ،هاهنا تسفك دماؤونا، هاهنا تقتل رجالنا، هاهنا تحرق خیامنا ،هاهنا تسبی نساؤونا، هذا عهد عهده لي ابي عن جدي محمد ص عن جبرىيل عن الله رب العالمين " "بله درست گفتید اینجا کرب و بلا است اهل بیتم اصحابم در اینجا خیمه هامون برپا کنید و برای بلا و امتحان الهی آماده شوید در اینجا در آینده نزدیک میدان جنگ بزرگی بپا خواهد شد که بشریت مثل آن هرگز ندیده است در اینجا من و اهل بیتم و یارانم کشته خواهیم شد در اینجا خیمه های ما به آتش کشیده خواهند شد از همینجا زنان و کودکان ما همراه با سرهای از بدن جدا شده ما به اسارت بسوی کوفه و شام خواهند رفت" ) در آن هنگام امام حسین ع همراه با کاروانش در سرزمین کربلا رحل اقامت نمودند

السلام علی الحسین و علی اولاد الحسین و علی اهل بیت الحسین و علی اصحاب الحسین الذین بذلوا مهجهم دون الحسین علیه و علیهم السلام

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه