شصت و چهار سال سن دارم و همواره از دوران کودکی تا کنون موارد بسیاری را بیاد می آورم که روحانیون، مداحان و غیره بر منابر، مساجد، و تکایا و نیز صدا و سیما از دلبستگی و احترام عمیق اهل سنت، مسیحیان (ارامنه، آشوری ها، کاتولیک ها)نسبت به مقدسات شیعیان با آب و تاب سخن گفته اند. از عمربن خطاب نقل کرده اند که صادقانه در تجلیل امام علی گفته بوده «لولا علیا، لهلک العمر /اگر علی نمی بود، عمر نابود می شد)، از شرکت ارامنه در مراسم دهه عاشورا، نذر و نیاز ایشان برای امام حسین ع و یارانش، ارجگزاری ایشان به حضرت ابوالفضل و غیره قصه ها گفته اند، و حتی در سیمای جمهوری اسلامی حضور مسیحیان ایرانی یا مسیحیان دیگر کشورهای اسلامی را در آیین شهادت امام علی را به تصویر کشیده اند. موارد این گونه بسیار زیاد است، اما هیچ گاه ندیده و نشنیده ام که مقامات مذهبی ما بر منابر خود دو کلمه در تحسین و تجلیل مقدسات و یا شخصیت های محترم مورد احترام برادران و خواهران اهل سنت بیان کنند.

هیچگاه ندیده و نشنیده ام که یکی از روحانیون شیعه ما ایرانی ها روزی برای احترام متقابل به هموطنان مسیحی، یهودی،زرتشتی، یا مندایی یا خود به تنهایی یا همراه با متدینین همراه خود به کلیساها کنیسه ها، و آتشکده ها، یا مندی های صابئین مندایی مراجعه و برای مناسبت های مذهبی ایشان محترمانه در کنار آنان بایستند و در غم و شادی آنان شریک شوند.

مگر این اقلیت ها، اقلیت های دینی شناخته شده مورد تایید قانون اساسی جمهوری اسلامی نیستند؟ مگر مؤمنین آنان ایرانی نیستند؟؟ چرا احترام و تجلیل را فقط یک سویه می خواهید و خود حاضر به ارجگزاری آشکار به اقلیت های دینی مورد اشاره در محرم و صفر و غیره نیستید؟؟ لازم نیست بترسید! ما ملت قرن ها با هم زیسته ایم‌؛ نه مسلمانان همه به آن ادیان تغییر کیش داده اند، و نه آنان به دین ما درآمده اند. جاده دوطرفه است و نیازمند پذیرش تکثر مذهبی و تساهل و تسامح دینی در پهنه علنی جامعه.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه