کارمندی که از ساعت هفت و نیم صبح سرکار می رود و سه و نیم از محل کار بیرون می زند در بهترین حالت ساعت چهار به منزل می رسد و تا ساعت پنج ناهار می خورد. این شخص در فصل های پاییز و زمستان نیم ساعت بعد به غروب آفتاب می رسد و با این حجم‌از خستگی باید ساعت ده شب بخوابد. لذا با لحاظ جمیع جهات، هیچ فرصتی برای بودن مفید با فرزندان و خانواده پیدا نمی کند. در تربیت آنها مشارکت نمی کند، نمی تواند درس بچه هایش را پیگیری کند. نمی تواند آنها را به پارک ببرد. یا با خانواده اش به دیدار فامیل برود. جز روزهای پنج شنبه و جمعه که عمده‌ی وقت در مناطق کوچک صرف مراسمات فاتحه می شود وقت دیگری برای بودن در کنار خانواده پیدا نمی شود.

بر اساس تحقیقات، در کشورهای مختلف، کار هفتگیِ بیشتر در ادارت لزوما به بازدهی و بهره‌وری بیشتر کمک نمی کند. آلمان با ۲۸ ساعت کار هفتگی یعنی کمتر از پنج ساعت و نیم کار در هر روز از پنح‌روز هفته، یکی از هفت اقتصاد برتر جهان است.

در همین رابطه به نظر می رسد دولت و مجلس باید با انجام یک پژوهش میدانی حداقل ساعات مفید را برای ادارات برگزینند. با حذف بوروکراسی زمان بر و بی نتیجه، حذفِ جلسات طولانی و بی حاصل، افزایش دورکاری و ارتقای دولت الکترونیک ساعات کار ادارات را در پنج روز هفته و حداکثر تا ساعت ۱۳:۳۰ تعیین کنند تا کارمندان وقت بیشتری را در کنار خانه و خانواده بگذرانند. مخصوصا در شهرهای کوچک که حجم کارها که کمتر است این مهم می تواند ماندن کارمندان در شهرهای کوچک را تشویق کند. ساعات کاری در ایران معمولا در فصل گرما کاهش پیدا می کند و پس از فروکش کردن دما، دوباره به حالت قبل باز می گردد متولیان از خود بپرسند چه میزان از کارها در فصل گرما عقب می افتد که کارمندان ناچارند با دو ساعت کار اضافه در فصلهای دیگر آن را جبران کنند؟ آیا همان مقدار ساعات که در فصل گرما، در نظر گرفته شده است جوابگو نیست؟ اگر نیست آیا بهتر نیست به روشهای دیگری حجم کار را کاهش دهند؟

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه