فاطمه دختر حسین بن علی و ام اسحاق، زیبایی را از پدر و مادر به ارث برده بود ، مادرش به قدری زیبا بود که زیبارویان دیگر در برابر اوزشت جلوه می کردند ، به همین دلیل ملقب به " جربا " شده بود‌

فاطمه با همسرش حسن مثنی ، پسرِعمویش، حسن بن حسن بن علی، در کربلا حضور داشت و شاهد شهادت همه ی عزیزانش بود .

روز یازدهم او نیز بدون پدر، بدون برادر ، بدون همسر ، همراه با کاروان اسرا رهسپار کوفه شد، هنوز خاطره ی تلخ حوادث روز گذشته خاطرش را آزرده می کرد.

پدر و عزیزانش را بی سر و غرقه به خون بر خاک سوزان کربلا زیر تابش خورشید تنها گذاشته بود ، در حالی که خیمه ها در آتش می سوختند .

نمی توانست دیروز رافراموش کند.

دیروز ، چه روز سختی بود، آتش از خیمه ها زبانه می کشید و سربازان عمر سعد برای غارت هجوم آورده بودند. به برادر بیمارش پناه برد ، برادر از او خواست خود را از دسترس سربازان دور کند .

در بیابان خشک ، وحشت زده و بی پناه می دوید ، ناگهان نیزه ای و ...

چشم گشود.

وای بر او ، بدون حجاب بر زمین افتاده بود ، با شرم به اطراف خود نگاه کرد ، عمه اش زینب را دید ، به اوپناه برد و گفت :

عمه جان مرا بپوشان .

زینب به تلخی گریست و به اندوه نگاهش کرد و گفت :

عمه ات نیز مانند تو است.

در مسیر کوفه ، مانند عمه اش زینب با مردم سخن گفت ، در مجلس ابن زیاد خود را از جلو چشمان وقیح مردان دور می کرد .

در مجلس یزید وقتی سر بریده ی پدر را دید ، به صدای بلند گریست و گفت :

ای یزید آیا دختران پیامبر خدا (ص) باید اسیر باشند؟

مردم و خانواده ی یزید به گریه افتادند.

در این مجلس بود که مرد شامی محو زیبایی او شد و به یزید گفت : این دختر را به من ببخش.

اگر عمه اش زینب نبود ...

یزید و مرد شامی با سخنان عمه اش زینب ، ساکت شدند .

صدای عمه اش هنوز در گوش او بود .

مرد شامی با اعتراض به یزید گفت :

من فکر می کردم این ها اسرای روم هستند .

دختران رسول خدا را به اسارت می گیری ؟!

یزید برای جبران خطای خود ، دستور مجازات مرد شامی را داد .

فاطمه اکنون در مدینه است ، با اندوهی که تمامی ندارد.

ناگاه خبر ی خوش رسید.

همسرش حسن مثنی در بین زخمی ها افتاده و با اندک جانی، به وسیله اسما بن خارجه نجات یافته و از عمر سعد برای او امان گرفته شده و در حال پیوستن به او بود.

فاطمه به دور از هیاهوی جمع، در خانه ی خود ، با همسر و فرزندانش زندگی می کرد.

او پارسای مدینه بود ، کسی که پدرش در حق او گفته بود:

" دینداری فاطمه چنان است که شب ها را با نماز به سر می برد و روزها را روزه می دارد."

در روز عاشورا وصی پدر قرار گرفت .

در آن روز امام سجاد به شدت بیمار و عمه اش زینب به مداوای او مشغول بود، پدر به او دو وصیت کرد:

۱- امامت برادرش ، علی بن الحسین را به اطلاع همه برساند.

۲ - به او کتابی داد ، تا به دست برادرش ، امام سجاد علی بن حسین علیه السلام برساند.

همسرش حسن بن مثنی ، سی وپنچ ساله بود ، که دار فانی را وداع گفت و پنج فرزند برای فاطمه به یادگار گذاشت.

داماد رسول خدا بودن ، موهبتی بود که کمتر مسلمانی از آن می گذشت .

عبدالرحمان بن ضحاک به خواستگاری فاطمه آمد ، قبول نکرد.

عبدالرحمان دست بردار نبود ، برایش مزاحمت ایجاد کرد ، تا جایی که فاطمه مجبور شد ، از گستاخی او به خلیفه ی شام ، یزید بن عبدالملک شکایت کند .

یزید بن عبدالملک از گستاخی عبدالرحمان خشمگین شده ، با خشم به مامور خود گفت :

شنیده ام برای دختران رسول خدا مزاحمت ایجاد می کنند.

هرچه زودتر به مدینه برو ، عبدالرحمان را از فرمانداری مدینه برکنار و اموالش را تصرف کن.

با این حکم دیگر کسی مزاحم فاطمه نشد.

پارسای مدینه و انقلاب حسنی

فاطمه دختر حسین بن علی مادر سرسلسله ی انقلابیون حسنی است.

محمد نفس زکیه فرزند عبدالله بن حسن مثنی و فاطمه دختر حسین(ع) است، که خود را از فرمانروایان عباسی شایسته تر می دانست .

منصور عباسی با او بیعت و پس از او برادرش ابراهیم بن عبدالله بن حسن مثنی، مبارزه علیه خلفای ستمگر را ادامه داد.

فاطمه تا سال ۱۱۷ ، هم زمان با مرگ خواهرش سکینه، در جوار حق آرام گرفت.

او همه ی عمر، به عبادت پرداخت.

برخی می گویند ، تنها همسر فاطمه، حسن مثنی حسن بن حسن بن علی بوده و برخی همسر دیگر او را عبدالله بن عمربن عثمان بن عفان می دانند ، که از او پسری به نام محمد دیباج داشت ، اما این ازدواج دوامی نداشته و عبدالله به وسیله ی ابو جعفر منصور به قتل رسید.

برای آگاهی بیشتر ، به کتاب زینب (س) احیاگر تشیع از همین نویسنده رجوع کنید.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه