شوشان - عبدالرحمن نیک سرشت :
یدالله رؤیایی شاعر جنبش ادبی《حجم》روز ۲۳ شهریور ۱۴۰۱ در سن نود سالگی جان به جان آفرین تسلیم نمود.
بررسی کارنامه وی از آن حیث دارای اهمیت ویژه می باشد که نسل جوان ادیب ما، متوجه ی هزاران نکته ی باریک تر از موی کار شاعری شوند که شعر موجودیتی لاینفک از زندگی شاعر و در حقیقت محصول دسترنج اوست.
یدالله رویایی با تخلص رویا، از جمله شاعران روشنفکر و اهل مبارزه سیاسی بود. مراتب دانش آموخته گی را بصورت پلکانی و گام به گام طی نمود. شهرت و بزرگی ایشان به هیچ وجه اتفاقی و یا پروپاگاندایی نبوده است. چه آن ایامی که وی در دانشسرای شبانهروزی تربیت معلم تهران تحصیلات خود را آغاز نمود و چندسالی به کار تدریس اشتغال داشت و چه آن زمانی که در نوجوانی و جوانی دارای تمایلات سیاسی بوده، به مبارزات کشیده شد و بارها سر از زندان در آورد.
ناگفته نماند که یدالله رؤیائی کار شاعری را از ۲۲ سالگی شروع و در مجلات آن زمان با نام مستعار «رؤیا» آثار خود را منتشر می کرد در میان ادیبان، از جمله کسانی بود که تحصیلات عالیه در رشته حقوق سیاسی داشته و تا اخذ درجه ی دکترای حقوق بینالملل عمومی پیش رفت.
از جمله کار های جمعی رویایی اهتمام به گفتمان سازی در شعر امروز و احداث زیرساخت های فرهنگی بود.وی شرکت 《 *انتشاراتی روزن* 》 را با همکاری چند شاعر تاسیس نمود .که در آن تاسیسات توانستند، مانیفست《 *اسپاسمانتالیسم*》که نوعی فنومنولوژی با وام گیری از تفکرات پدیدارشناسانه ی 《 *ادموندهوسرل* 》 فیلسوف آلمانی _اتریشی بود را منتشر نمایند که بعدها به خلق نگرشی تازه در شعر نو با عنوان «شعر حجم» عرضه گردد.
البته، ناگفته نماند، یکی از اقدامات موثر دیگر یدالله رویایی، تأسیس هفته نامه ی ادبی《بارو》به اتفاق احمد شاملو بود که این عنوان ترکیبی از نامهای مستعار هر دو شاعر یعنی؛ بامداد و رؤیا بود.
به هرحال تاکیدات رویایی بر جنبه های شکلی شعر استوار گردید که روایتی از نشانه شناسی های منسجمی است که از طریق تکرار فضاسازی هایی در سطرهای کوتاه انجام می گرفت که در نهایت از سمبولیسم و رمانتیسم رایج فاصله گرفته، و به فرمالیسم سوق داده می شد.