نقد شورا و شهرداری اهواز در فقدان برنامه بی اساس است

طبق تعریف شهرداری سازمانی غیر انتفاعی و خدماتی است که وظیفه دارد در دو بعد کالبد و ساختار انسانی شهرها را مدیریت و هدایت کند.حسب وظیفه باید سه شاخه مهم شامل عمران شهری،خدمات شهری و فرهنگ و اجتماع شهری را سامان دهد.
برای اجرای امور شهری تخصص هایی همچون برنامه ریزی شهری، شهرسازی،عمران،ترافیک،فضای سبز،علوم کامپیوتر،اقتصاد، حسابداری،محیط زیست،پدافند غیرعامل، علوم اجتماعی و فرهنگی و دهها رشته دیگر نیاز است تا شهرداری بتواند امور شهر را  ساماندهی نماید.
شهرداری ها گرچه کارکرد سیاسی ندارند اما خواسته یا ناخواسته در ساختار حاکمیت قرار دارند و با حکومت و دولت و مردم در تماس مستقیم هستند و همه روزه درگیر تعاملات چند سویه و چند جانبه هستند.شهرداری های موفق برای پیشبرد اهداف خطیر خود نیازمند افق های برنامه ریزی مشخص بر اساس شرایط منطقه ای و امکانات هستند.این برنامه باید بر اساس طرح جامع شهر و طرح های تفصیلی مورد نیاز و برنامه ریزی های تکمیلی بین بخشی تدوین و توسط شورا و نمایندگان دولت مصوب و اجرایی و البته نظارت شوند.
بعد از اجرایی شدن برنامه باید تمامی فعالیت ها ثبت و ضبط شوند و مدام مورد آنالیز و بررسی و واکاوی قرار گیرند، این بررسی ها بر اساس شاخصه های تعریف شده انجام می گیرد.اصل ماجرا این است که مدیریت شهری یک علم جامع بین بخشی است که شورا و شهرداری مسلتزم به کارگیری آن هستند.از شورا و شهرداریی که دارای برنامه تدوین شده نیست و اهرم های علمی و اجرایی برای پایش برنامه های خود را نداشته باشد نمی توان انتظار توسعه و پیشرفت داشت.
چنین شهرداری هایی دچار روزمرگی و کسالت اجرایی و سلیقه ای بوده و اداره امور آنها ساده و عادی و البته پر تنش و التهاب و فسادانگیز و پر چالش خواهد بود.
در چنین شرایطی نقد شورا و شهردار بی اساس و غیر منطقی است.نقدها فقط اعلام سلیقه و اظهار نظرهای شخصی و گاها توجیهاتی است که افکار عمومی را با خود همراه نماید.
در چنین شرایطی بهتر این است که نهادی علمی و بی طرف با حضور کارشناسان خبره حداقل متناسب با کمیسیون های شورا با برگزاری چندین مناظره حضوری(با حضور اصحاب جراید و رسانه ها) وضعیت شهر،مدیریت شهری و عملکرد شورا را نقد نمایند تا حقانیت کارها بر عموم مردم هویدا شود تا حداقل در آینده تصمیم های خود تجدید نظر نمایند.