شبهه تقلب در انتخابات؛ معلول قانون ضعیف

این قانون دارای اشکالات فراوان است اما به صورت جسته گریخته مهمترین آنها را با توضیح اندک، تقدیم حضورتان می‌کنم و برای برون رفت نیز ارائه راه حل خواهم داشت. امیدوارم مورد توجه کاندیداهای راه یافته قرار بگیرد (نمایندگان جدید خوشحال نباشند که با همین قانون! توانستند راه پیدا کنند، زیرا قبل از شما هم کسانی که راه پیدا کردند خوشحال بودند و حرف دلسوزان را گوش نکردند اما امروز که با همین قانون حق خود را ضایع شده می بینند، اعتراض می کنند!... دقیقا وضعیت فردای شما را دارند نشان می‌دهند)

اشکالات:
الف: خروجی این قانون «اصلح» نیست. زیرا مردم وقتی عکس و پوستر و بنر کسی را اگر بیشتر  ببینند در ضمیر ناخودآگاه آنها آن اسم بیشتر می‌ماند و بعد با رفتارهای بعدی اطرافیان کاندیداها! به این افراد رای می‌دهند که معمولا افراد اصلح خودشان پول زیاد ندارند و حاضر نیستند که وام‌دار دیگران شوند یا اینکه از اساس در انتخابات شرکت نمی‌کنند!
ب: تبلیغات: اینکه در مدت یک هفته مردم مورد حمله گسترده تبلیغاتی قرار بگیرند نه عقلانی است و نه به شعور مردم احترام گذاشته شده است. مردم می‌پرسند «چگونه در یک هفته! از بین ده‌ها گزینه یکی را انتخاب کنیم؟» و کدام عقل می‌پذیرد که در یک شهری مثل اهواز، 220 نفر برای 3 کرسی بجنگند و مردم بین اینها در مدت 7روز فقط با دیدن بنر و عکس، اصلح را انتخاب کنند؟!
ج: با کسانی که در انتخابات تقلب می‌کنند کی (چه زمان) رسیدگی می‌کنند و مجازات آنها چیست؟ آیا مجازات آنها متناسب با خدشه در انتخابات و از بین بردن اعتماد عمومی است؟
د) تقلب: به راستی خروجی تقلب به نفع نظام است یا ضرر؟  خیلی از افراد مطلع به بیان تقلب گسترده در فضای مجازی پرداختند و گفته شده که مستندات آن را نیز به مراجع مربوطه داده‌اند. عمده تقلب یا بصورت خرید رای (از 200 هزار تومان تا یک میلیون تومان) یا استفاده از کد ملی افرادی که با صراحت گفته‌اند که رای نداده‌اند و سایر موارد... دو سوال اساسی مطرح است؟
یکی اینکه این تقلب به نفع چه کسانی است؟ و آیا از بین رفتن اعتماد عمومی مردم، به نظام ضربه می‌زند یا خیر؟

دوم: مجازات متقلبین چیست؟ آیا مجازاتی در نظر گرفته می‌شود که دیگر کسی جرأت تقلب نکند؟!
هـ: جامعه فقیر (60 میلیون زیر خط فقر) و پولهای بادآورده چه معجونی می‌سازد؟ یا اصلح می‌تواند از نردبام فقر و پولهای بادآورده بالا رود یا فقط افراد شیاد و فاسد قادر به چنین کاری هستند؟!
و: چرا در هر دوره از مجلس، افرادی که وارد مجلس می‌شوند یا نمی‌خواهند و یا قادر به اصلاح این موارد نیستند؟

ز: چرا نباید انتخابات مجلس استانی شود؟ آن وقت هر کس که از کاریزمای بیشتری در استان برخوردار است و خود را در سطحی می‌بیند که بدون رای قومی و طائفه‌ای به مجلس رود و یک استان را نمایندگی کند، پا به عرصه می‌گذارد و با فعالیت احزاب و ارائه لیست، هزینه‌های انتخاباتی نیز  بسیار کم می‌شود...

ح: از همه مهم‌تر: اینکه یک نهاد (شورای محترم نگهبان) عهده‌دار صفر تا صد انتخابات است، صحیح است؟ یعنی هم اعلام می‌کند، هم اجرا، نظارت و تایید نهایی و هم رسیدگی به شکایات!
اگر این وظایف تفکیک شود و بدینصورت بر عهده نهادهای مختلف گذارده شود، پاسداری از رای مردم، جلوگیری از افراد شیاد و انتخاب اصلح بهتر نخواهد شد؟

اول: مرجع اعلام زمان انتخابات و برگزار کننده آن وزارت کشور باشد
دوم: مرجع تایید افراد از حیث مراجع چهارگانه (حسب استنادات محکمه پسند نه اظهارات غیررسمی) شورای نگهبان باشد و رد یا تایید فقط! بر اساس ادله محکمه‌پسند باشد.
سوم: مرجع تایید هر حوزه انتخابیه دوسوم اعضا هیات اجرایی (وزارت کشور) و نظارت (شورای نگهبان) باشد (که ترتیب انتخاب این دو هیات نیز باید تغییر کند)
چهارم: رسیدگی به تخلفات و تقلبات و هر گونه شکایت، یک هیات منصفه (بر اساس شرایطی انتخاب می‌شوند) باشد که متشکل از 9نفر که با رای 7نفر رای صادر می‌شود. (حداکثر ظرف یک هفته)
پنجم: رسیدگی به اعتراض رای هیات منصفه، شعبه اول دادگاه کیفری استان می‌باشد
حال با این مکانیزم می‌توان اصلح را انتخاب کرد یا قانون فعلی؟ مجازات متقلب را چطور؟ ریشه‌کنی مافیای قدرت و ثروت را چطور؟ از همه مهم‌تر، اعتماد عمومی با این شیوه چقدر بالا می‌رود؟!
سخن پایانی:
ای نمایندگان راه یافته‌ای که این دغدغه برایتان مهم است!
ای کاندیداهایی که راه نیافتید و احساس می‌کنید حق شما ضایع شده است!
ای مسئولینی که با مصاحبه یا نوشتن و هر امکان دیگر، می‌توانید قانون فعلی را به سمت بهتری هدایت و اصلاح کنید وووو
برای رهیافت انسانهای شایسته (که حقیقتا «مجلس عصاره فضائل ملت» شود)، راهی جز این نیست. از همه ظرفیت‌ها استفاده کنید.