مهاتیر محمد مالزی و خوزستان

شوشان ـ  فاضل خمیسی :

دوستی به نقل از دکتر مهدی بخشنده معاونت وقت وزارت کشاورزی دولت اصلاحات خاطره ای را تعریف کرد که
 دو احساس «امید و افسوس» را در وجود هر ایرانی ایجاد و باعث تأمل بیشتر در خصوص نحوه ی اداره ی کشور می شود، البته قبل از نگارش این نقل قول از راوی اجازه ی انتشار گرفته شده است:
«در دوره ای که معاونت وزرات کشاورزی را بعهده داشتم،  قرار شد بعنوان
نماینده ی وزیر در اجلاسی که فائو( سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد) در یکی از کشورهای اروپایی برگزار کرده بود شرکت نمایم. از نظر تعداد و سطح مدعوین مشخص بود که قرار است تصمیمات مهمی در رابطه با امنیت غذایی، مبارزه با سوءتغذیه ی مزمن و ایجاد یک شبکه ی جهانی تبادل اطلاعات در خصوص بهینه سازی کشاورزی و کنترل مصرف آب و ... گرفته شود. نکته ی جالب این اجلاس دعوت از آقای خاتمی رئیس جمهور وقت ایران بود که قرار شد بعنوان سخنران ویژه برای حاضرین که در میان آنها رؤسای جمهور یا نخست وزیران کشورهای مختلف  دیده می شدند، سخنرانی نماید.
 متاسفانه بدلایلی برنامه ی حضور رئیس جمهور کشورمان تغییر و اجلاس با سخنرانی علمی، اثربخش و بسیار تأثیر گذار دکتر «مهاتیر محمد» معمار بزرگ مالزی نوین آغاز می گردد. ایشان خلاصه ای از رموز موفقیت مالزی و آینده ی آن، چالش های پیش رو جهان و لزوم همیاری کشورها برای از بین بردن گرسنگی و فقر را با آمار و ارقام و تحلیل بیان میکند، سخنان آقای مهاتیر آنقدر عالمانه و ملموس بیان شد که مورد تشویق گرم حضار قرار گرفت.
  در حاشیه ی مراسم و بعد از سخنرانی های متعدد، سالن بزرگی برای استراحت وخوش و بش کردن و پذیرایی در نظر گرفته شده بود، در گوشه ای از سالن ،دکتر مهاتیر محمد که فنجان قهوه ای را در دست داشت مشغول گفتگو با نخست وزیر سوئد بود. دل به دریا زده و قدم زنان به طرف آنان رفتم، با اخذ اجازه خودم را معرفی کردم، وقتی مهاتیر محمد نام ایران را شنید ، لبخندی از رضایت و خوشایندی زد و پرسید که اهل کدام منطقه از ایران هستم؟ وقتی پاسخ دادم : جنوب!
مهاتیر محمد گفت : خوزستان؟
 پاسخ دادم : آری!
 ایشان وقتی فهمید خوزستانی ام ، رو به نخست وزیر سوئد کرد و با اشاره به بنده گفت: ایشان اهل سرزمینی است که زیرزمینش دریایی از نفت و گاز و روی زمینش یک تا دومیلیون هکتارزمین  قابل کشاورزی با بهره وری فوق العاده و
کناره هایش از بنادری بزرگ و غیرقابل رقابت برخوردار است و در ادامه که گویا حسرت موضوعی را می خورد گفت: اگر مالزی فقط دو استان با موقعیت و شرایط خوزستان ایران را داشت، بیست سال زودتر به توسعه ی کنونی می رسید...»
 ای کاش دکتر مهاتیر محمدِ مالزی تبار،  اهمیت خوزستان و چگونگی توسعه ی پایدار را طوری برای برنامه ریزان کشور تبیین می کرد که هیچوقت افسوس کشور دیگری را نخوریم.