تلاش برای مزایا چه توجیه و علتی دارد؟

شوشان/ هفته نامه رسانه جنوب در مطلبی به نقد مصوبه خرید خودرو در شورای شهر اهواز پرداخت و نوشت : در روزهایی که گذشت با اطلاع رسانی یکی از اعضای محترم شورای شهر و از رزمندگان دفاع مقدس، طرح تصویب وام 50 میلیون تومانی برای اعضای شورای شهر اهواز رسانه ای شد.


در این میان ابتدا این طرح به طور کامل رسانه ای شد و اکثر نیروهای رسانه ای دلسوز و مستقل خوزستان با شهامت و وظیفه شناسی وارد گود شدند هر چند یک سایت و یک نشریه اصولگرا جلودار این قضیه بودند.

بعد از چند روز که واکنش های متعددی نسبت به این طرح مطرح شد، حتی کار به صدا و سیما هم کشیده شد و اخبار ساعت 20 شبکه خبر هم به صورت طنز به این مسئله پرداخت.

اعتراضات باعث شد که شورای شهر که تاکنون سکوت کرده بود، سکوت خود را بشکند. یکی از اعضا در مصاحبه ای بدون اشاره به این طرح تامل برانگیز که آزردگی خاطر مردم شهر اهواز و استان را به دنبال داشت با تاختن به همکار خود، وی را به دلیل رسانه ای کردن موضوع سرزنش می کند و آن را به سوابق و محل کار قبلی او  ربط می دهد!

البته فرماندار اهواز نیز با تاخیر و پس از اطلاع رسانی رسانه ها، به این مسئله، ورودی مناسب و درخور داشت و به عنوان ناظر شورای شهر، در مصاحبه ای این موضوع (وام 50 میلیون تومانی) را مخالف روح قانون اعلام می کند .

مجددا پس از چند روز برخی اعضا اعلام می کنند که با مبلغ مخالفند و 50 میلیون تومان زیاد است. یک مقام شورای شهر هم بعد از این حرف ها مصاحبه می کند و اعلام می دارد که از اساس چنین مصوبه ای مطرح نشده و چرا رسانه ها اطلاعات غلط می دهد.

این مسئول محترم که از وی انتظار نقدپذیری بیشتری می رفت با تاختن به رسانه ها، همزمان با تکذیب قضیه به نوعی آن را تایید نیز می کند و می گوید که اگر می خواستیم برای اعضا یک راننده و یک ماشین اختصاص دهیم که مبلغش خیلی بیشتر می شد یا حتی اگر بخواهیم برای اعضا تاکسی سرویس بگیریم!
البته کارشناس حقوقی شورا هم گفته های این مقام را تایید و مطالبی را بر آن اضافه کرد.

اخیرا هم شنیده شد وام مذکور که قرار بوده از محل صندوق قرض الحسنه شهرداری پرداخت شود به حدود 20 میلیون تومان تقلیل یافت که جای شکرش باقی است.

حالا چند نکته؛

اولا؛ آقایان شورا باید در نظر می داشتند، اینکه در هفته های اول راه افتادن شور با مصوبه ی 50 میلیونی و هزینه ی یک میلیارد و 50 میلیون تومانی نباید به مردم شوک وارد می کردند.

ثانیا؛ اگر سخنان آقایان صحیح باشد باید پرسید با 50 میلیون تومان چه خودرویی قرار بود زیر پای اعضای شورا قرار بگیرد؟! (رجوع شود به قیمت سمند، پژو 405، پژو پارس و ال نود)

ثالثا؛ مگر نه اینکه طبق قانون عضویت در شورای شهر شغل محسوب نمی شود و اعضایی که شاغلند همچنان سر کار خود هستند و بازنشسته ها هم حقوق خود را دریافت می کنند پس این تلاش برای مزایا چه توجیه و علتی دارد؟

رابعا؛ آیا نمی شود اعضا مثل بسیاری از مردم با وسیله های خود سر کار بیایند و در صورت نیاز به سرکشی یا ماموریت از خودروهای ترابری پر تعداد شهرداری استفاده کنند؟

خامسا؛ آیا صحیح است وامی تصویب شود که سود صفر درصد داشته باشد و مدت بازپرداخت آن بیش از کل عمر شورا باشد؟

آیا بهتر نیست موافقان این طرح که به قول یکی از اعضا همان اکثریت اخیرا شکل گرفته هستند به جای کوبیدن رسانه ها یا اعضایی که صادقانه عمل کردند، از آنها به دلیل عملکردشان تحسین و تشکر کنند؟

البته برای اصحاب رسانه هم این یک خاطره شیرین است که با ورود جدی و به موقع توانستند جلوی یک اقدام غلط را بگیرند. این همان نقش نظارتی مهم ماست که باید پیگیرش باشیم.

به رئیس محترم و عزیز شورا هم توصیه می شود به جای تهدید رسانه های مستقل و موثر به شکایت و پیگیری حقوقی، اندکی خویشتن دار، نقدپذیر و شنونده باشند، آن گونه که شایسته یک فرد با سابقه و یک رئیس شورای کلان شهر 2 میلیون نفری است.
در پایان باید گفت بعد از شیوه ی غیرشفاف و سوال برانگیز عزل و انتخاب شهردار، و بایکوت هفت نفری که نظر مخالف داده بودند (عدم اجازه ورود آنان به کمیسیون های تخصصی شان با وجود سرآمدی نسبت به بقیه اعضا در برخی رشته ها) این سومین اقدام نامناسبی بود که رسانه ای شد و البته ناتمام ماند.