امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
وی سال ۱۳۱۵ در تهران متولد شد. به سبب آن که پدر وی از داروسازان به نام تهران به شمار میآمد علاقه وی به درمان و التیام بیماران باعث شد تا پس از پذیرش با نمره عالی در کنکور پزشکی دانشگاه تهران و طی دوره پزشکی عمومی برای ادامه تحصیل جلای وطن کرده و به آمریکا هجرت کند.
به گزارش شوشان ، در مدت ۹ سال اقامت در آمریکا پس از طی دوره جراحی عمومی با عنوان رزیدنت نمونه سال در دانشگاه راجستر نیویورک جهت گذراندن دوره فوق تخصصی جراحی اطفال در دانشگاه مانی توبا به کانادا و دوباره به آمریکا مهاجرت کرد و تحصیلات خود را در دانشگاه چانز هاپکینز به پایان رساند و به میهن بازگشت. با بازگشت به وطن علیرغم فراهم بودن امکانات مناسب در تهران قصد عزیمت به اهواز میکند و در آنجا به همراه بعضی از دوستان خود قدم در راه توسعه و پیشرفت دانشگاه اهواز میگذارد و در این مدت در مناصب گوناگون به عنوان ریاست دانشکده پزشکی، معاونت پژوهشی دانشگاه و ریاست دانشگاه شهید چمران اهواز همواره در کنار دوستان و شاگردان شان برای اعتلای نام آن تلاش میکند تا اینکه ناقوس جنگ به صدا در میآید و به حکم آنچه دین و وطن میگوید در تمامی مدت جنگ به عنوان جراح به خدمترسانی نسبت به رزمندگان مشغول بود و بارها از وی به خاطر از خودگذشتگی و حضور مستمر در جبهههای جنگ از سوی مقام معظم رهبری و مقامات بلندپایه کشوری و لشکری تقدیر به عمل آمد.
پس از پایان جنگ به علت آنچه وظیفه در برابر بستگان بلافصل مینامد به ناچار اهواز را ترک میکند و به تهران بازمیگردد. در تهران نیز از نخستین پزشکانی است که قدم در راه تاسیس بیمارستان امام حسین(ع) تهران میگذارد و سال ها در آن بیمارستان مشغول خدمت بوده و در این سالها به مدت هشت سال سمت مدیریت گروه جراحی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی را برعهده داشته است.
در این سالها هیچگاه از آموختن و آموزاندن علم دست برنداشته و دورههای تکمیلی جراحی دستگاه گوارش و آنکولوژی در بیمارستان همر اسمیت لندن را میگذراند و در بسیاری از کنگرههای علمی و دورههای آموزشی به عنوان استاد مدعو شرکت میکند. به سبب آنچه خود سونامی سرطان در ایران مینامد از ابتدا به عنوان عضو هیات موسس و هیات رئیسه انجمن سرطان ایران خدمات بسیاری را در این راستا به بیماران ارائه نمود و از مردادماه ۱۳۹۲ به عنوان رئیس انجمن سرطان ایران برگزیده شد.
وی همچنین از سال ۱۳۶۹ عضو پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی ایران است. وی بارها به عنوان پزشک نمونه از سوی انجمن سرطان، جامعه جراحان ایران و فرهنگستان علومپزشکی شناخته شد و در سال ۱۳۹۲ مفتخر به دریافت نشان درجه یک علمی کشوری شد.
وی تاکنون چندین مرتبه به عنوان عضو هیات علمی نمونه و شاخص دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی شناخته شده و نشانهای افتخار و دانش و پژوهش آن دانشگاه را کسب کرده است.
از جمله ابتکارات و نوآوریهای وی میتوان به پایهگذاری تریاژ برای مجروحین جنگ تحمیلی، ابداع تکنیک جراحی بازسازی آنورکتوم با استفاده از گلوتئو پلاستی، پایهگذاری جراحیهای معده برای بیماران مبتلا به چاقی و مرضی (گاستریک پارتیشن) و پایهگذاری جراحیهای وسیع کبد پس از آمبولیزاسیون ورید پورت اشاره کرد.
امیر ابوطالبی
با سلام و درود به استاد ارجمند دکتر منوچهر دوایی عزیز دوست گرانتر از جان
من یکی از بیماران جسمی استاد دوایی در یک دوره چند ماهه در سال ١٣٨٩ بودم جرائت اظهار نظر در خصوص رتبه علمی پزشکی استاد را ندارم بزرگان اهل علم بسیار گفته اند
یک دهان خواهم به پهنای فلک
تا بگویم شرح اوصاف ملک
برایم استاد دوایی، جراح جسم و جان است و روح میبخشد این استاد و عزیز خوش خلق، سمبل اخلاق در جامعه پزشکان کشور است او جراحی است که با اخلاقش رذیلت های اخلاقی را نیز جراحی میکند از این منظر تا پایان عمرم بیمار اویم