- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
محمد مالی
دست کم باید سی و پنج سال از پیروزی انقلاب اسلامی 57، می گذشت تا استانداری بر کرسیِ صدارت خوزستان بنشیند که «بومی بودن» را نه به عنوان یک پسوندِ عوام فریبانه بلکه به مثابه یک تعهدِ تکلیف آور در جهت تامین منافع بوم زاد خود می پذیرد و بر این متدولوژی، بایسته های اجرایی خود را فراچنگ می آورد.
طرفه این که هشت سال بی مهری دولت مهرورزانِ راستگوی!؛ مقتدایی را که جایی بهتر از گوشۀ اتاقی در شرکت ملّی حفاری ایران برای غنودن و دم فروبستن نیافته بود از سطح یک «بازیگر» به جایگاه «بازی سازی» ارتقاء داده و این است که رقبای سیاسی مقتدایی از مسافران شهرکرد تا سهم خواهان پاستور و حاضران ستادهای دقیقه نود را در تحلیل ظرفیت های سیاسی و عیارش دچار اشتباهِ سهمگین محاسباتی نموده است. چرا که مقتدایی ورژن 2، بیش از یک «بازیگر»، «بازی ساز» است.
و تو خود نیک می دانی که «بازی خوانی» بستر «بازی سازی» است.
«بازیگر» اما محبوب «تماشاگران» است و «بازی گردان» مورد پسند «هواداران»! و مقتدایی در سال های عزلت سیاسی نیک آموخته است که «روز واقعه»، این هوادار است که تا مثبت 90، فارغ از هر نتیجه کسب شده، بر سکوها دوخته می شود و می توان هیاهوی او را تا کیلومترها آن سوتر از ورزشگاه در میادین شهر شنید.
نمی دانم! شاید «سالیای فقید» راز مانایی کنش گران سیاسی را وقتی او پیستون «آبادان جوان» بود در گوشش نجوا کرده است و یا این حقیقت غیر قابل انکار را از «پیرمرد دریادل: جمی» شنیده است، و این یعنی مقتدایی هر چه هست، هر چه در راه «شدن» می لغزد، گوش سیاسی «ژوستی» دارد که میراثِ دم خوری های سال های دور اوست با برخی از صداپیشگان سیاست در جامعه خوزی.
مجموعۀ این اندوخته های سیاسی مقتدایی است که این روزها می بینیم هر چه دولت یازدهم در بسیج سازمان رای خود پساانتخابات ریاست جمهوری ناموفق بوده است این استاندار مقتدایی است که در تبدیل «گفتمانِ» رایجی که خلق کرد به یک «مطالبهِ» عمومی در جامعه خوزستانی به رستگاری رسیده است، از این منظر می توان کاشف نیّات برخی دشمنی ها با او بود. «او» اما مگر چه کرده است که سینه ستبرش آماج کینه ها و عداوت ها شده است؟ این «او» راستی کیست؟
«او» که مراسم ختم برادرش را در جنوبی ترین نقطه شهر برگزار می کند تا بسیاری کسان برای یک بار هم که شده به دیدار دیوارهای نمور حاشیه شهر بشتابند!
«او» که نماز عیدانه فطر خود را در محروم ترین منطقه شهر ادا می کند تا بدون تکلف های معمول و خارج از عرف مرسوم، عید محبوب خوزستانی ها را در کنار سفره های خالی هم دیارانش بگذراند!
«او» که بی توجه به مخاطراتی که گاهاً نخبگان سیاسی فربه ای را در خود فروبرده است، پای به حریم قرمز «پدر خوانده ها» می گذارد و از ایشان می خواهد اگر باری برنمی دارند، بگذارند و بگذرند!
«او» که برای قاشقِ حجره داران خیابان لشگر به قدر بیل کشاورزان خوزی حرمت قائل شد و آن قدر بر اهمیت انوشه نشینان تاکید کرد که امروز توبه فرمایان خود در صف حاضران این خیابان ایستاده اند!
«او» که وقتی از کناره نشینی پیرزنی در باغ معین با خبر شد در اولین فرصت بر فرشش نشست و چای نوشید و هر کاری کرد تا چهره خوزستان با ناداوریِ رسانه ای مخدوش و پریشان نمایانده نشود!
«او» که در عصر فریبای بند پ، در غوغای نا زیبای تبارگرایی به جای شایسته سالاری، فرزندان خود را به سمت تاسیس مدرسه غیرانتفایی سوق می دهد که راستی و مستی و مستی و راستی!
این چهره مقتدایی اما بازتولید همان است که بود، ظاهراً ریشه ها را نمی توان فارغ از چشمه ها جست! همان که در دهه هفتاد از روشن کردن کولر ماشینش پرهیز داشت که، مگر می توان عرق ریزان همشهریانم را ببینم و بیاسایم؛ پس آن چه «او» را امروز از دیروزش متمایز کرده «چیستی» مقتدایی نیست! «کیستی» اوست. پس اویِ «امروز» کیست؟
... با حضور در جمع زنجیره های انسانیِ صیانت از کارون، لباس مشروعیت را بر قامت فعالان اجتماعی دوخت!
... با پافشاری بر حقَ تردد وسایط نقلیه اروندی، برای نخستین بار از قاجار تا کنون «سانترالیسم کهنه ایرانی» را به نام استانداری خوزی به چالش کشید!
... با تهدید بانک هایِ ظالم استان و هشدار برای تاسیس بانک استانی؛ به دامن گاهِ متصلّبِ اقتصاد لانه زنبوریِ برون استانی نیشتر زد!
... با نشست و برخاست مداوم و برقراری ارتباط نزدیک با منادیان رکن چهارم و اصحاب قلم و رسانه، نشان داد از گذشته کوله باری از عبرت اندوخته و در سیاست مرغش یک پا ندارد!
... با برگزاری مراسمات تقدیر و تکریمِ نمایندگان و فرمانداران نسل اول استان بر خلاف دوره اول، آموزاند ایجاد گفتمان واحد بین نسلی، مستلزم ثبت تاریخ شفاهی است و چه باک اگر این تاریخ بر خامه قلم دیگران باشد!
... با تکیه بر اقتدار بومی و مطالبه عمومی، بر جریانِ فسیل شده صنعت شیفتگیِ دولت یازدهم قیام کرد و هوشمندانه، منافع اروندِ آبادانی و خرمشهری را به جامعه خوزستانی پیوند زد تا هزینه گسستن این هم جوشی، قابل پرداخت نباشد!
حالا دیگر می توان گفت؛ در عصر مقتدایی، با تدابیر و اندیشه هایی که رفت، خوزستان از میدان چانه زنی بر سر منافع قومی و منطقه ای که جز پاره سازی قدرت استانی و کاهش صلابتِ مدیران بومی در مراکز تصمیم گیری در گذشته تا به اکنون، محصولی در بر نداشته، یک گام به پیش رانده است.
یعنی امروز لاجرم، این کارون، اروند، نفت، طرح 550 هزار هکتاری و مطالبات به حق استانی از بانک هاست که سمفونی واحدی را از ارگان حنجره جلگه خوزستان در سراسر کشور باز می تاباند و می تراود.
و این اما دستاورد هزینه هایی است که مقتداییِ «آتش به اختیار» یک تنه پرداخته و حالا می توان گفت، آن چه از دیگِ در هم جوش جامعه خوزستانی بر سفره تصمیم گیری های کلان کشوری چیده می شود، چنان پریشان و آشفته نخواهد بود که سهم خوزستان از مرکز؛ «آب نبات» باشد به جایِ «دُرّ غلتان»!
آن روز دیگر به یقین، دیر و دور نیست، اما شاید صدارت مقتدایی بر جا نباشد و تیغ های زهرآگین بر جانش نشسته باشند، چه باک، راستی که رسم او بر پا خواهد بود. رسم مقتدایی.
حتما نويسنده مزبور مطلع بوده كه آقاي مقتدايي دومين باره كه استاندار خوزستان مي شه. اما به نظر مي رسد او قائل است كه اين توصيفات در دوره دوم استاندار دكتر محقق شده است.
شک ندارم بین شهرهای استان با ماشین ایرانی در تابستان مسافرت نکردید.
دقت نکردید به نگاههای ادامه دار مردم متوسط جنگ زده استان دنبال ماشینهای خارجی که آرزو می کردند روزی سوار آنها شوند. همانهایی که شهید داده اند تا کشور بماند. همانهایی که با بیچارگی خودشان خانه های خراب شده جنگ را خود ساختند و دم نیاوردند.
دوست عزیز درست می گویید این در مقابل امکاناتی که باید به این استان داده شود هیچ نیست ولی مقتدایی نبود این هم نمی دادند.
من ندارم ماشین پلاک اروند اما خیلی ها دیگر می توانند بگیرند. با دیدن هر کدام از آنها می گویم مقتدایی شیر پاک خوردی حلالت. پشتت هستیم اگر همه این ماشینها را بسیج کنیم تا تهران که البته فکر نمی کنم نیازی باشد چون این دولت هیچ وقت این محبوبتی که بین مردم استان خوزستان بدست آورده را به خطر نمی اندازد و قطعا از تبعات آن کاملا با خبر است.
در نهایت مراتب تشکر و تقدیر خود را از جناب استاندار و آیت الله موسوی جزایری بابت حمایت از طرح پلاک اروند تقدیم ایشان می کنم.
مستدام و موفق در پناه حق باشند انشالله