شورای مشورتی، عقبه سیاسی و اجتماعی جریان اعتدال است

مسرور از موسسین انجمن اسلامی معلمان خوزستان و عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی معلمان ایران است.مسرور در عین حال عضو ثابت جریان تحول خواه از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون می باشد که ریاست مرکز آموزش عالی فرهنگیان خوزستان ، ریاست اداره ی آموزش و پرورش ناحیه 1 اهواز و ریاست سازمان دانش آموزی استان خوزستان را در رزومه ی کاری خود دارد.وی همچنین از فرماندهان بسیج دوران دفاع مقدس با 4 سال سابقه ی حضور در جبهه ها ، 4 بار مجروحیت ، جانباز 30 درصد و از فاتحان خرمشهر است.گفتگوی پانا با مسرور در خصوص فعالیت ها ، اهداف و برنامه های این مجمع در پی می آید:

مجمع مشورتی با هدف پشتبانی های علمی و معنوی در سطوح مختلف کارشناسیِ مورد نیاز کشور، استان و شهر ها به وجود آمده است. این شورا همانگونه که از اسمش پیداست به دولت «تدبیر و امید» و مدیران نظام جمهوری اسلامی ایران در همه سطوح می تواند کمک کند تا از ظرفیت های بالقوه یک جریان اجتماعی غالب در انتخابات 92، به خصوص برای تحقق اهداف و مطالبات مردم، استفاده مناسب کند. در واقع مجمع مشورتی پل ارتباطی بین عقبه اجتماعی ونخبه جریان اعتدال و تدبیر با مدیران کشور در سطوح مختلف است.

این شورا در زمینه هایی که خود تشخیص می دهد و یا از سطوح بالاتر مجمع به او ماموریت داده می شود به تنظیم سیاست ها، راهبردها و یا جمع آوری نقطه نظرات کارشناسی شده با استفاده از بدنه علمی و نخبه موجود در منطقه اقدام می نماید. ایجاد این شورا کمک به استعدادها و ظرفیت های رسمی دولت و به منظور افزایش توانایی های دستگاه های موجود در کشور است . قرار است این شورا،نقطه نظرات موجود در سطوح مختلف بدنه مردمی دولت را، تبدیل به توصیه های راهبردی و سیاستهای پیشنهادی به حلقه تصمیم سازی در دولت نماید.

من فکر می کنم این شورا شکل تدبیر شده، منظم شده و کارشناسی تر شده همان عقبه سیاسی اجتماعی است که پس از پیروزی در انتخابات برای هر جریانی سیاسی غالب بوجود می آید است. دکتر روحانی بلافاصله پس از پیروزی در انتخابات 92 «به درستی» با اعلام انحلال و پایان فعالیتهای نیروهای ستادیش سعی کرد از فشارهای طبیعی نیروهای ستادهای انتخاباتی اش بکاهد و اختیار اقدامات دولت خودرا به تیم های رسمی و کارشناسی شده بسپارد تا از این طریق هم قدرت تصمیمات عقلایی خود را افزایش دهد هم رفتار دولتش با شعار انتخاباتیش یعنی «تدبیر» همخوانی داشته باشد اما غافل از اینکه این اقدام، بخش دیگری از شعار انتخاباتیش یعنی «امید» را حداقل در حلقه یارانش اولیه اش در ستادها به چالش می کشد.

یعنی با دور ماندن ستادها از حوزه تصمیم سازی و البته به بازی نگرفتن شان در مدیریت کشور(پدیده رایج در دولت قبل)، زمینه ی نوعی سرخوردگی آنها را فراهم کرد. لذا تصمیم به شکل گیری شورای مشورتی از یک طرف این خلاء را پر می کند و از طرفی بدنه سیاسی اجتماعی موجود در جامعه که برآیندش اراده اش «دولت تدبیروامید» بود را برای ادامه اثر بخشی در آینده منسجم تر و امیدوارتر می کند.

آنطور که من استنباط می کنم، قرار نیست ما لزوما به مدیران مشورت بدهیم قرار است ما درون تشکیلات خودمان در راستای تصمیم سازی های خُرد و کلان طرف مشورت قرار بگیریم. وظیفه مجمع در تمامی سطوح جمع آوری نقطه نظرات کارشناسی شده نخبگان، متخصصان و صاحب نظران در حوزه های مختلف و تبدیل آن به پیشنهادات موردی و یا بسته های توسعه ایی استانی یا کشوری و ارائه آن به مجمع کشور تا در نهایت بتوان اقدامات دولت را تحت تاثیر احتمالی قرار داد.

اصلا بیایید فرض کنیم کسی برای این مجمع آغوش بازنکرده و قرار نیست به حرف های حلقه های مشورتی گوش داده شود.در همین شرائط باز هم من معتقدم کلیت فرآیند مفید است چرا که سازماندهی تعدادی از موثرترین افرادی که در شکل گیری پدید اعتدال وامید موثر بوداند و انسجام بیش از پیش آنها منتهی به ظرفیت کنش اجتماعی جدیدی در همه مناطق می گردد این مجمع هرچه خود را بیشتر بازسازی و سازماندهی کند قدرت اثرگذاری و اثر بخشی به خود می دهد.

به کجا برسیم؟ به درک عمیق از منافع ملی برسیم، به این باور که گفت و گو و مشورت ما را بالغ تر و توسعه یافته تر می کند، به این واقعیت که نظارت های غیر رسمی بسیار موثرتر از نظارت نهادهای رسمی و سلسله مراتبی است، به مفهوم عمیق از توصیه قرآن که می فرماید « فبشرعبادالذین یستمعون القول فیتعون احسنه»، به کار گروهی عادت کنیم، به این واقعیت که استبداد رای در برخی از ما ریشه های عمیق و تربیتی شده دارد و از شراکت بیزاریم ، به این باور برسیم که کسانی که حقوق بگیر مستقیم ما نیستند(منافعشان در دست مانیست) آزادانه تر اقدامات ما را نقد می کنند و مشورت می دهند البته همه ما به این نقد ها و مشورتها به شدت نیازمندیم.

برای پاسخ به این سوال ذکر چند نکته ضروریست. اول اینکه؛ اکثر تشکلهاهای مطرح در جامعه ما تشکلهای دولت ساخته اند یعنی بعد از روی کارآمدن دولتی خاص، تشکلی متناسب با اهدافی که آن دولت دنبال می کند به وجود می آید مثل حزب پایداری در دولت گذشته، یا حزب کارگزاران در دولت سازندگی، یا حزب مشارکت در دولت اصلاحات. نکته دوم اینکه احزاب و تشکلها در ایران نمی توانند مستقل باشند چون تشکلهای مستقل به دلائلی که مهمترینش؛ ساختار سیاسی اجتماعی جامعه ما، هزینه های سنگین کار تشکیلاتی مستقل و موارد دیگر از این قبیل، دوام نمی آورند نکته سوم اینکه ابتدا دولت ها با اراده یک جریان تعریف نشده ولی واقعی برسرکار می آیند بعد همان دولت به تقویت این گرایش خاص می پردازد البته دولت ناچارست شرائط ایجابی خود را تقویت نمایند در غیر این صورت دوام نمی آورند. نکته آخر ماهییت این تشکل است، مجمع مشورتی اگرهم دولت ساخته باشد ایرادی به آن وارد نمی شود (هرچند به دلائل بالا ایرادی هم به دیگران وارد نیست) این مجمع اساسا برای کار سیاسی ساخته نشده است مجمع برای ارائه خدمات مشاوره ایی در حوزه های گوناگون بوجود آمده است ماهییت این تشکل، تفاوت جدی آن باسایر احزاب و تشکلهای دیگر است که آن را از برچسب دولت ساختگی در امان می دارد.

مجمع مشورتی توسعه ی استانها بازوی مشورتی معاون رئیس جمهور است و در تمامی استانها تشکیل شده است و طبق اساسنامه زیر نظر معاون رئیس جمهور فعالیت می کند.جاسم جادری ، رئیس ستاد انتخاباتی حسن روحانی ،نماینده ی مجمع مشورتی توسعه ی استان خوزستان و شجاع الدین کلانتر رشیدی، علی عماد ، حجت الاسلام فیاضی، بهمن شجاعی، امیر حمزه موسوی، نادر اسدی نیا، درویشعلی کریمی ، جمال عالمی نیسی ، علیرضا پوریان، علیرضا مسرور ، فاضل خمیسی ،فرهاد نورآباد،محمد رضا شجاعی ، علمدار ادیبی ، سید رسول موسوی ، علی بویری ، محمد رضا چمن نژاد، حرج چلداوی ، اسماعیل ایدنی و پروین رضایی از اعضای مجمع مشورتی توسعه ی استان خوزستان هستند.