زشتی‌ها در روزهای زیبا

خیابان تقریبا بند آمده و اتومبیل‌های عقبی که از ترافیک قفل شده کلافه‌اند، بوق می‌زنند تا شاید با این صوت نخراشیده راهشان باز شود؛ به این خیال که شاید یک راننده بی‌مبالات جای بدی توقف کرده و یا این تصور که ممکن است، تصادف جزیی دو خودرو مسیر را بسته کرده باشد؛ غافل از اینکه شربت نذری دادن هم می‌تواند عامل راه‌بندان باشد!

به گزارش «شوشان»، هر ساله با فرا رسیدن ماه شعبان، شور و شوق خاصی سراسر کشورمان را فرا گرفته و آذین‌بندی خیابان‌ها، میادین، کوچه‌ها و تقریبا همه نقاط کشورمان، نوید رسیدن روزهای مبارکی را می‌دهد که به یمن میلاد چند امام معصوم، مبارک شناخته شده و البته در شیرینی کم از اعیادی چون مبعث و غدیر ندارد.

این در حالی است که ایام شعبانیه به نسبت دیگر مناسبت‌های مذهبی، گستره بیشتری را در تقویم از آن خود کرده و نقطه اوجی چون میلاد امام عصر (عج) آنقدر در تمایز جایگاه آن موثر واقع شده که نشانه‌های آن را در ترافیک مراسم‌ عروسی و پخش نذورات در کوچه و خیابان هم می‌توان دید.

اینجاست که پتانسیل بزرگ مردمی، منجر به شکل‌گیری فضایی می‌شود که در عین دلپذیر بودن، خالی از عیب و ایراد هم نیست؛ جایی که روز به روز بر انبوه ایستگاه‌های صلواتی سطح شهر افزوده شده و نذورات بیشتری عرضه می‌شود تا شاید کام برخی شیرین و یا تشنه‌ای سیراب شده و بهانه‌ای باشد برای ثبت ثواب در دفتر بانی و خادم نذر. با این توضیح که همه ماجرا هم به این سادگی نیست؛ کافی است به امتداد مسیر رهگذران نگاه کنیم تا از زشتی انبوه لیوان‌های‌‌ رها شده یک بار مصرف چای و شربت در راه، سرخ شویم.

اکنون کافی است، ساعات خاصی از روز ـ مثل اوج گرمای ظهر ـ گذرتان به برخی مسیرهای شلوغ و پر ترافیک سطح شهر، به ویژه در محلات قدیمی، بیفتد تا با دیدن انبوه خودروهای متوقف شده در خیابان، از یک سو بوق ماشین‌های نرسیده به گره ترافیکی و از سوی دیگر، انبوه لیوان‌های یکبار مصرف‌‌ رها شده در کف خیابان تا کیلومتر‌ها آن سو‌تر این پرسش را در ذهنتان پر رنگ‌تر کند که براستی نمی‌شد این کار خیر را با برخی نکات منفی نیالود؟

نه سخن از رد کردن کار خیر است و نه قرار به نصیحت که مثلا «می‌شود هزینه‌ها را به کار دیگری گرفت» که البته هر کدام حکمت خود را دارد؛ اصل سخن اینجاست که آیا مثلا نمی‌شود تدبیری اندیشید که بار کاری رفتگران پس از کار خیر ما افزایش نیابد؟

آیا واقعا سخت است که مثلا پس از هر ایستگاه صلواتی، یک نفر زباله‌های تولید شده را از رهگذران بگیرد؟

آیا نمی‌شود، پخش نذری را در جایی خارج از خیابان پیگیری کرد تا مبادا ترافیک پس از آن، موجب رنجش بخشی ـ هر چند اندک‌ ـ از مردم نشود؟

شاید بد نباشد استفتای انجام گرفته از چهار مرجع تقلید در این باره را بازخوانی کنیم تا دست‌کم دستور‌های ایشان را در نیمه شعبان امسال به اجرا گذاشته و البته سود بیشتری نصیب خود کنیم:

متن استفتا: توزیع شربت و شیرینی و... در شب‌های عید در برخی خیابان‌های اصلی، که باعث راه‌بندان و ترافیک سنگین می‌شود، چه حکمی دارد؟

پاسخ آیت الله صافی:

به گونه‌ای تنظیم شود که هم شربت و شیرینی داده شود و هم اسباب زحمت و ناراحتی مؤمنین نشوید.

پاسخ آیت الله سید صادق شیرازی:

مطلب یاد شده از شعائر دین و لازم است، بله سعى شود تا حدّ امکان باعث این گونه امور نشود.

پاسخ آیت الله مکارم شیرازی:

اگر این کار چنانچه بر خلاف قوانین و مقررات و نارضایتی مردم باشد، جایز نیست.

پاسخ آیت الله سید صادق روحانی:

کار خیری است و با این بهانه‌ها نباید جلوی آن را گرفت.