چرایی حضور نامزدهای اصولگرا در لیست امید

 به چه علت در دور اول انتخابات مجلس یازدهم آن چنان تمایلی در میان نامزدها به استفاده از برند اصلاحات وجود نداشت اما در دور دوم برای نصب این برچسب پا روی سوابق و گذشته سیاسی خود نهاده و برای رسیدن به این امتیاز از خط قرمزهای تفکری خود عبور کردند؟

با بررسی نحوه ثبت نام افراد مختلف و همچنین افراد منتسب به طیف اصلاح طلبان و حذف همه آنان از طرف شورای نگهبان به واسطه در دست داشتن قدرت و ابزار استصوابی برای رد صلاحیت نامزدها در هر مرحله از فرایند انتخابات پذیرش ریسک قرار گرفتن در لیست اصلاح طلبان برای متقاضیان ، به نظر بالا می رسید و به همین دلیل افراد داوطلب ، حاضر به قرار گرفتن در لیست نامزدهای احتمالی اصلاح طلبان برای مجلس دهم نبوده و به هرشکلی سعی بر این نمودند که خود را در صف اصلاحات قرار ندهند و حتی آنان که خاطره ای از اصلاح طلبی داشتند سعی نمودند تا به هر طریقی آن سابقه خود را در اذهان پاک کنند ، بدلیل اینکه از لحاظ روحی روانی چنان تبلیغ شده بود که اصلاح طلبی برابر است با فتنه و اینگونه به نظر می رسید هرکس که اصلاح طلب است این آمادگی را دارد که براحتی از خط قرمزهای نظام مقدس جمهوری اسلامی عبور کند و به همین جهت می توان گفت ، تنها قرارگرفتن در لیست احتمالی اصلاح طلبان بهترین دلیل برای رد صلاحیت تلقی می گردید و افرادی که شانسی برای خود در این فرآیند می دیدند حاضر به پذیرش لیست و استفاده از برند اصلاح طلبان نشدند ، به همین جهت رقابت در بین نامزدها برای آمدن در لیست کم و خیلی ضعیف بود و  تنها افرادی تمایل به حضور در لیست را داشتند که شانسی برای پیروزی خود متصور نبوده و قرارگیری در لیست را به مانند ضرب المثل سنگ مفت گنجشگ مفت می پنداشتند.

و عده ای دیگر مطلع بودند که با حضورشان در این دسته مورد اقبال عمومی مردم قرار می گیرند و با این برند رای آوری خود را پیش بینی می کردند اما عبور از فیلتر تایید صلاحیت را غیر ممکن می دانستند لذا از پذیرش قرارگیری در لیست امتناع ورزیدند.

در کل جمع بندی برای لیست کلونی اصلاح طلبان به بعد از تایید صلاحیت ها موکول شد ، پس از تایید صلاحیت ها افراد باقی مانده افرادی بودند که شخصیت سیاسی آنان در جامعه هدف قابل طرح نبود و همچنین شورای سیاست گذاری اصلاحات هم چون شانسی برای این نامزدها منظور نکرده و به همین دلیل ضرورتی برای اعلام حمایت از نامزدهای ضعیفی که تمایل به حضور در لیست را داشتند نمی دیدند و  از حمایت آنان امتناع ورزیدند تا شاید حمایت از افراد ضعیف باعث شکست سختی برای سلیقه آنان نگردد و در نهایت مورد تمسخر جناح رقیب قرار نگیرند ، اما در دور دوم ثابت شد به دلیل مشکلات بوجود آمده در دولت نهم و دهم و انزجار مردم از حامیان آن دولت و استقبال مردم از هرکسی بجز این افراد(وابسته به تفکر دولت نهم و دهم) باعث گرایش به سمت سلیقه اصلاح طلبی و پیشی گرفتن نامزدهای حداقلی آنان (در همه زمینه ها) بشود و استفاده ابزاری از صندوق رای برای جلب ناراضیان و استهلاک نیروی مردم باعث گردید گروهی از اصول گرایان به طمع پیروزی ظاهری و عبور از خط قرمزها و قرار گرفتن در صف اصلاح طلبان حاضر به هرکاری شوند و شورای سیاستگذاری نیز این فرصت را غنیمت شمرده و با آنان وارد مذاکرات پشت پرده جهت تصاحب جایگاه های دولتی در آینده بعد از انتخابات شدند.

به دلیل همین توافقات پنهانی انجام شده گروهی از نامزدهای اصول گرایان راه یافته مرحله دوم برای تضمین رای خود در این مرحله دست به دامن اصلاح طلبان بعنوان واسطه بین آنان و صندوق های رای گردیدند تا با استفاده از این روش خود را به مجلس و صندلی بهارستان نزدیکتر کنند و با همین انگیزه رقابت برای حضور در لیست اصلاح طلبان بالا گرفت طوری که افراد کد دار اصول گرا علاوه بر دشمنی با همفکران رقیب خود شعارهای اصول گرایی میانه رو و اعلام تعادل در تفکر را می دادند ، غافل از اینکه تاکنون مرز بین اصول گرا واصلاح طلبی یک خط قرمز هایی(حداقل فاصله) است که به گمان مردم عدول از آن با این روش غیر قابل قبول بوده و با کوچکترین حرکت و عبور از این خط قرمزها اشخاص را کامل وارد فضای سیاسی جدید خواهد نمود.