- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۱۳ تير ۱۴۰۳ - ۱۲:۵۰
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
علی پورجعفر
عزم عارف برای رقابت در صحن علنی گویا جزم است و عوارض شرکت در چنین رقابتی را نیز پذیرفته‌است. رقابت در عین رفاقت، تنها تعارفات بی حساب سیاسی‌ست که بی‌شک مصرف رسانه‌ای دارد و در روابط آینده تاثیری نخواهد داشت.
رای شکننده‌ی عارف اگر بتواند البته، لاریجانی را شکست دهد، تنها منجر به اتحاد فراگیر اصولگرایان و جذب حداکثری آنها از مستقلین مجلس خواهد شد؛ مستقلینی که بنا بر تجربه تاریخی، عموماً به گروه‌ها و افراد نزدیک‌تر به قدرت تمایل دارند و با سهولت بیشتری توسط جناح لاریجانی جذب می‌شوند و احتمالاً نقد لاریجانی را بر نسیه عارف ترجیح می‌دهند.
پرتاب لاریجانی به صندلی‌های سبز صحن، تردیدی برای وی نمی‌گذارد که برای انتخابات هیئت رئیسه سال بعد، باید از همین روزهای اول مجلس دهم یارگیری کرده و چوب لای چرخ سرلیست امید بگذارد و ساز ناسازگاری کوک کند و استخوان لای زخم شود تا همچون حداد عادل از عرش ریاست به فرش ریش‌سفیدی نرسد. اینکه لاریجانیِ زخم خورده همانند یک نماینده معمولی بر صندلی بنشیند و همچنان کمک حال دولت و مجلس باشد، کمی ساده لوحانه‌ست و باید پذیرفت فضای رقابت مطلقاً فضای تعارف و ترحم نیست.
به گمان نگارنده، نگاه عارف به این مساله بیش از حد قدرت طلبانه و غیر مصلحتی‌ست و می‌تواند اتحاد استراتژیک اصولگرایان معتدل و اصلاح‌طلبان را خدشه‌دار نموده و حتی نابود کند. همانگونه که کسب ریاست مجلس برنامه‌ریزی و اتحاد می‌طلبد، گذشت از ریاست برای حفظ اتحاد معتدلین نیز برنامه‌ریزی و استراتژی مشخص می‌خواهد. مجلس دهم برای موفقیت و کمک به مشارکت مردم در گام‌های بعدی، به تک‌تک اعضای لیست امید نیاز دارد و خارج کردن لاریجانی از هیئت رئیسه موجب جدایی بخشی از این ائتلاف خواهد شد و حرکات ایذایی رئیس سابق و نیروهایش می‌تواند ضریب این پراکندگی را نیز بالاتر ببرد.
از سویی نفوذ و قدرت لابی‌گری لاریجانی‌ها در سطوح بالای نظام، پتانسیل بسیار کارایی‌ست که به‌هیچ وجه نباید آسان از مزایای آن گذشت. لاریجانیِ بدون کرسی ریاست اگر به مواجهه برنخیزد، لااقل کمک کننده نیز نخواهد بود. این رقابت تنها حسنی که دارد نمایش یک شوی دموکراتیک از رسانه‌ی ملی‌ست و هزار عیب نهفته در پی خواهد آمد.
اشتباه مهلک اصلاح‌طلبان سرمست از پیروزی در مجلس ششم، در حذف هاشمی و تلاش برای تحقیر وی در صورت حضور در مجلس، باید سر‌لوحه‌ی بزرگان ائتلاف باشد. حضور هاشمی در آن برهه می‌توانست بسیاری از مشکلات مجلس و حاکمیت را مستقیماً و خارج از چارچوب شورای نگهبان حل کند. شورای نگهبان به مدد نقش پر رنگش در تقابل با مجلس ششم، رکنی اثرگذارتر در سالیان بعد شد.
اکنون نیز می‌توان با حضور علی لاریجانی در مسند ریاست و عارف در مقام نیابت و یا ریاست فراکسیون امید، این چتر را گسترده‌تر کرد و تلاش افراطیون برای کاهش برآیند مجلس را خنثی نمود. به نظر می‌آید بزرگانی چون حضرات هاشمی و خاتمی در تعارف اخلاقی و رودربایستی سیاسی با عارف قرار گرفته و توان هدایت و مدیریت موضوع را به دلیل درخواست انصراف سال ۹۲ از وی ندارند.مصاحبه امروزدکتر عارف نیز به نظر می‌رسد برای جلوگیری از درخواست‌های انصراف در آخرین دقایق منتهی به انتخابات مجلس صورت گرفته باشد و تلاشی در راستای تشدید همان تعارفات بزرگان باشد. هرآنچه شود باید بدانیم شکست و پیروزی عارف هر دو بخشی از توان اعتدالگرایان را در مجلس آینده تحلیل خواهد برد و باید هم‌اکنون تدبیری اندیشید که فردای شکست دیر است و پیروزی آغاز اصطکاک با متحدین هفت اسفند. این پیچ سیاسی حساس و تاریخی درست در خرداد ماه ۱۳۷۹ آنچنان تکانی به ماشین اصلاحات داد که چهارسال بعد به واژگونی آن منجر شد.امیدوارم اینبار دنده را سنگین کنیم....
