هاشمی زاده : به دنبال نام و نشان در شهرداری نبودیم

اختصاصی شوشان : برخی ها موهایشان را در آسیاب سفید نکرده اند و برای رسیدن به مطلوب ، خون دل ها خورده اند و رنج دوران کشیده اند تا توانسته اند در حد بضاعت خود در هر جا که باشند باری از دوش جامعه برداند و به مرحله ای برسند که دیگران بتوانند از اندوخته روزگار سپری شده شان استفاده کنند.

فرامند هاشمی زاده از معدود مدیرانی است که مویش را در راه  خدمت به خلق سفید کرده و درّ گرانبهایی ست که نباید از انظار دیگر مدیران پنهان بماند. هاشمی زاده در چند مورد رکورددار است:  رکورددار ماندگاری در شهرداری اهواز و رکورددار موفق ترین شهردار. وی تا پیش از انتخابات مرحله دوم انتخابات مجلس نهم اهواز رکورددار بیشتر رای را هم در اختیار داشت که البته این رکورد را همین چند وقت پیش سید شریف حسینی شکست و خود مدعی بیشترین رای در اهواز شد.

فرامند هاشمي زاده"، در کارنامه مديريتي خود، نمايندگي دوره پنجم مجلس شوراي اسلامي، عضو کميسيون نفت مجلس شوراي اسلامي، شهردار اهواز، معاونت عمراني استانداري خوزستان، مدیرعاملی قطار شهری اهواز ، مديريت پتروشيمي آبادان و مديريت پتروشيمي عظيم فناوري را دارد و اکنون نیز در خارج از استان مدیریت پتروشیمی خراسان را عهده دار است.

در زمان تصدی 9 ساله او در شهرداری اهواز ، چندین استاندار آمدند و رفتند اما او همچنان به عنوان شهردار ماند چرا فقط خدمت را سرلوحه کاری خود قرار داده بود و ثمره این خدمت صادقانه همین می شود که او در یادها ماندگار شده و هر از گاهی که یادی از شهرداران اهواز می شود وی در ردیف اول شهرداران موفق قرار می گیرد. رمز و راز این ماندگاری را می توانید در یادداشت فرامند هاشمی برای پاغیگاه خبری شوشان بخوانید :

از سال 1367 کار خود را در شهرداری اهواز شروع کردم و چندین استاندار آمدند و رفتند و ما مشغول خمت رسانی به مردم بودیم. تا سال 1374 چنین رویه ای ادامه داشت و در این سال هولاکویی مدیریت شهری اهواز را برعهده گرفت. از همان ابتدای کار برای خود ، همکاران و مجموعه شهرداری این موضوع را تعریف کردم و جا انداختم که باید برای اداره یک شهر برنامه 5 ساله و بلند مدت داشت چرا که با برنامه های یک ساله و دو ساله نمی توان ره به جایی برد و تغییری در فضای شهری ایجاد نمود.

بنابراین استراتژی شهرداری را  با یک نگاه بلند مدت و یک برنامه بلند مدت  طراحی کردیم و در زمینه ها و نیازهای شهری با نگاه به این موضوع پیش رفتیم شهر موجود زنده ای است و نیاز به زندگی  ، حیات ، پیشرفت و ترقی دارد .

زمانی که شهردار اهواز شدم یعنی در زمان ریاست جمهوری حضرت آیت الله خامنه ای و پس از ایشان آیت الله رفسنجانی، یک نهضت بسیار خوب و مترقی در سراسر کشور و شهرداری های شهرهای مختلف شروع شده بود. به عبارتی دیگر در این سال ها شهرها با یک مسابقه عمران  به رقابت پرداختد. در این مسابقه هر مدیریتی که دارای برنامه و از یک نگاه بلند مدت برخوردار بود موفق می شد کارهایی که برنامه ریزی کرده را به نحو مطلوب به سرانجام برساند. ما نیز در این فضا قرار داشتیم و چنین تفکری در آن زمان برای ما هم فراهم شد و یک نگاه کلی به همه نقاط شهر ، محلات و مجموعه های شهری و نگاه جامع و کامل به کل شهر باعث ایجاد فضای حمایتی برای مجموعه شهرداری اهواز شد

نکته جالب اینجاست که این نوع نگاه با استقبال شهروندان نیز مواجه شد و انگیزش کاری کارکنان شهرداری نیز دو چندان شد و موجب شد با علاقه ای وافری خستگی ناپذیر پروژه ها را یکی پس از دیگری پیش ببرند.

در آن دوران ، شهرداری به عنوان یک مجموعه کاری هماهنگ ، صمیمی و معتقد به کار، دست به دست هم دادند و کارها را شروع و اتمام نمودند. یکی از رازهای موفقیت مدیریت شهری آن زمان هم همین بود ؛ اینکه کسی در مجموعه شهرداری به دنبال نام و نشان و مطرح شدن و بر سر زبان ها افتادن نبود و برای همین مجموعه شهرداری ماندگار شد و در اذهان ماند.

همزمان با پیشبرد این قبیل اقدامات، در پرورش مدیران علاقمند و متخصص نیز وارد شدیم و یک تیم متخصص در برنامه ریزی و جغرافیای شهر ی تشکیل شد و رفته رفته کارهای رنگ و بوی علمی و تخصصی در تمام نقاط شهر به خود گرفت و تخصص در شهر سایه افکند و همین سایه اندازی با تخصص و با برنامه عمل کردن موجب شد کارها مکمل یکدیگر شوند و در نتیجه نتایج خوبی برای رفاه حال مردم فراهم شود

از بهترین ارکان و اصول ما ، ارتباط خوب و مستمر با مردم بود. این ارتباط در زمینه برای مان فراهم کرد :

1 – اعتماد مردم به مجموعه شهرداری. این اعتماد موجب افزایش درآمد  شهرداری شد و بودجه لازم برای انجام پروژه ها فراهم کرد.

2 – قدرشناسی  و تشویق مردم. قدرشناسی مردم انگیزه و تلاش کارکنان شهرداری را دو چندان نمود.

در آن مقطع، در شهرداری زمان مطرح نبود که 10 ساعت کار کنیم یا 12 ساعت. به گذشته که نگاه می کنم می بینم که زمان و محدویت زمانی نمی توان برایش سقف تعیین کرد. یاد دارم برخی از همکاران گاهی با کمترین استراحت و طی 48 ساعت بدون یک پلک بر هم زدن کارها را پیش می برند و شوق خدمت وجودشان را احاطه کرده بود.

از دیگر اقدامات آن دوران، نظرخواهی از متخصصین و مشارکت مردم در تصمیم گیری بود. در طراحی نیازهای شهری و فعالیت های عمرانی، خدماتی، بهداشتی و ... با کمک همه افراد متخصص و با نظرخواهی از مردم امورات را پیش می بردیم و این امر موجب شد که شهر تبدیل به یک کارگاه عمرانی شود. در این بین نیز کمتر شهروندی معترض بود که در منطقه سکونت اش کاری انجام نشده است.

بودن در کنار مردم و حضور در بین آنها و برداشتن فاصله ها و حضور در بین آن ها و راهنمایی گرفتن از آن ها جزو بهترین خاطرات دوران مدیریت ام در شهرداری اهواز است و نادیده گرفتن این تلاش ها توسط عده ای قلیلی از افراد هم جزو بدترین خاطرات . برخی ها که البته انگشت شمار بودند موجب دلسردی همکاران مان می شدند که البته " عدو " سبب خیر می شود و انگیزه ما هم دو چندان شد.

نکته دیگر اینکه  زمانی که شهردار بودم هنوز شوراهای شهر شکل نگرفته بود و تجربه شوراها را نداشتم اما امروزه عملکرد نامطلوب شورای شهر در برخی شهرها از جمله اهواز سبب نشستن گرد عقب ماندگی بر چهره شهرها شده است. ناگفته نماند که در اهواز شورای اول و شورای دوم تا حدودی ثبات داشتند اما شورای سوم که منحل شد بیشترین تغییرات مدیریتی و عقب ماندگی ها را رقم زد. اعضای شوراهای شهر باید بر اساس یک عقلانیت و منطق انتخاب شوند و در این صورت است که می توانند مکملی برای شهرداران باشند و شهر را با شور و مشورت و عقلانیت دسته جمعی پیش برد. نقد شورا مبحث مفصلی می طلبد و در اینجا به همین نکته بسنده می کنم.