نیاز اصلاح‌طلبان به یک "باهنر"

صحبت‌های مصطفی کواکبیان به خوبی حکایت از این معنا دارد. وی با اشاره به انتخاب روسای فراکسیون ها گفت:«  عده‌ای به روی ما لبخند می‌زنند و از پشت خنجر. در انتخابات کمیسیون‌ها کاملا این مسئله را شاهد بودیم. افرادی در عرصه سیاست مغازه 2 نبش باز می‌کنند و این از نبود تقواست.»

از آن سو اصول‌گرایان به ویژه اصول‌گرایان نزدیک به دولت نشان دادند به واسطه حضور پیاپی در مجلس، از تجربه کافی در زمینه سیاست‌های پارلمان برخوردار هستند. آنها حتی توانستند از جریان افراطی اصول‌گرا برای به کرسی ریاست نشان دادن لاریجانی استفاده کنند و بعد از آن مسیر خود را از آنها جدا کنند و به سوی تشکیل فراکسیون اعتدال بروند.

آنگونه که از شواهد امر پیداست اصلاح‌طلبان برای ادامه نقش‌آفرینی در مجلس دهم احتیاج به یک لابی‌گر سیاسی قدرتمند دارند. فردی مانند باهنر در مجالس هفتم و هشتم ونهم و بهزاد نبوی در مجلس ششم که بتواند مسیر تصمیم‌ گیری‌ها را در راهروهای پارلمان عوض کند. 

باهنر چند سال پیش در یک جمع دانشجویی به یکی از دانشجویان که از او درباره توان لابی گری اش سؤال می کند، گفته بود: «لابی یعنی مخ زنی وهم فکر کردن نمایندگان با یکدیگر؛ از این رو می توان گفت مجلس غیر از لابی کاری ندارد و کسی که بخواهد رئیس و نائب رئیس شود، باید لابی قوی داشته باشد چراکه سیاست بدون لابی جلو نمی​رود.»

اصلاح‌طلبان امروز در مجلس با فقدان چنین نیرویی روبرو هستند. کاری که بهزاد نبوی در مجلس ششم  انجام می داد. تا اینجای کار، نمایندگانی که سابقه نمایندگی در دوره‌های مختلف مجلس را دارند از جمله، الیاس حضرتی، کواکبیان، تابش و غلامرضا تاج‌گردون هم نتوانستند نقش موثری برای اصلاح‌طلبان بازی کنند. حتی عارف نفر اول مردم تهران در انتخابات مجلس دهم نیز تا اینجای کار نتوانسته است یک اتحاد درونی را میان اصلاح‌طلبان مجلس دهم و اعضای فراکسیون امید ایجاد کند.

اصلاح‌طلبان یک شطرنج باز ماهر در مجلس کم دارندآنها به نماینده ای نیاز است که در صحن فعال باشد و با این و آن نماینده مذاکره کند. به نظر می رسد خود دکتر عارف هم این قابلیت را دارد اما به دلایلی آن را بالفعل نکرده اما اگر نمی خواهد بالفعل کند انتظار می رود زمینه آن را برای دیگری فراهم سازد.