- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۴:۳۹
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
نوشتاری از کیوان لطفی/ آیا براستی گره مسائل متنوع و متعدد استان، با افشاگری باز می شود؟ چرا در زمان صدارت و وکالت، افشاگری صورت نگرفت؟
خروجی این مبهم گویی سیاسی، در کفِ خیابان و بین عامه مردم چه خواهد بود...
شوشان/ کیوان لطفی
بی تردید، نقطه ی قوت این افشاگری ها، که در قالب «مراسم تودیع» و «نامه سرگشاده» صورت گرفته، این مطلب است که فاش گویان، متعلق به دو سر طیف خط کشی رایج سیاسی هستند و پافشاری بر «عناوین و کلیدواژه های مشترک»، نوید شکل گیری «جریان سومی» را می دهد که فارغ از مرزبندی های سیاسی و ملی، دغدغه ی «خوزستان» دارد و «منافع و مسائل استان» را اولویت اصلی خود می داند.
از سوی دیگر، بنظر می رسد که افشاگران، زمان را برای تشریح زوایای پنهان فرآیند توسعه ی استان مساعد دیده اند که «پته روی آب می اندازند» و «سّرِ اندرون برملا می کنند». و با توجه به سابقه ی حضور و تجربه ی این افراد در ارکان مدیریتی و حاکمیتی، می توان انتظار داشت که اینان پیش از فاش گویی، دست به «زمان سنجی» زده اند و دلایل متقنی برای اقناع افکار عمومی دارند که در مجالِ خود، خواندنی و شنیدنی است.
اما پیش از ارائه دلایل به حوزه عمومی و وارسیِ آن از جانبِ خرد جمعی، می توان پرسش های متنوعی را متوجه این نوع برخورد با مسائلِ توسعه ی استان کرد. آیا براستی گره مسائل متنوع و متعدد استان، با افشاگری باز می شود؟
چرا در زمان صدارت و وکالت، افشاگری صورت نگرفت؟ اگر باز هم فرصت نقش آفرینی در عرصه سیاسی و مدیریتی برای افشاکنندگان فراهم می بود، پرده دَری صورت می گرفت؟ خروجی اینگونه اقدامات، تقویت همگرایی و همدلیِ جامعه، در مواجهه با مشکلات است؟ و سوالاتی از این قبیل که هر یک، نیاز به ورود، بررسی و قضاوت افکار عمومی دارد و امید که اینگونه مباحث با هدف ارتقای سطح تحلیل جامعه، جدی گرفته شود.
بطور کلی، در مسیر توسعه ی جامعه دو نوع نگاه را می توان متصور بود؛ یک زاویه ی دید، در جستجوی «به کنش واداشتن تک تک افرادِ جامعه» است؛ به این معنا که فرآیند توسعه، در نتیجه ورودِ آگاهانه همه افراد جامعه، در سطوح مختلف معنا می یابد و گره ی «مسائل مشترک»، با «تشریک مساعی همگان» باز خواهد شد. باید به افراد، در سطوح گوناگون، خوراک توسعه ای داد و از بازی هوشمندانه ی آنها بهره برداری کرد. نگاه دیگر به توسعه، به تعبیری در مقابل نگاه اول قرار دارد. مدافعان این دیدگاه معتقدند که باید نخبگان «بازیگران توسعه» باشند و در مسیر توسعه، نیازی به حضور و نقش آفرینی همه ی افراد جامعه نیست. اینان بعنوان «تماشاگران توسعه»، صرفاً مصرف کنندگانِ مواهب توسعه ی همه جانبه محسوب می شوند و جز این انتظاری از آنان نمی رود. بر پایه نگاه دوم، گاهی حتی لازم است نخبگان، بمنظور مدیریت عواقب اجتناب ناپذیر توسعه، گوشِ خود را بر غُرهای احتمالی جامعه ببندند و به مقصودِ مطلوب بیاندیشند.
به عبارت دیگر، دسته اول، در جستجوی «کنشگری تک تک افراد جامعه» اند و گروه دوم، در پی «تقویت حرکت و کنش نخبگان» جامعه هستند و عموم را، «متغیر خنثی» تلقی می کنند.
تجربه ی انقلاب اسلامی و تشویق به حضور و نقش آفرینی افراد جامعه در عرصه های مختلف، گواه این مطلب است که مطالبه ی عمومی و تاریخی جامعه ی ایرانی، فرصتِ ابراز یافته و نگاهِ کنشگری به تک تک افراد جامعه، نگاه غالبِ سیاستگذاران نظام سیاسی و اجتماعی شده است. از جمله ی مظاهر این زاویه دید، می توان به حضور پررنگ و اثر گذار تک تک افراد جامعه در دوران هشت ساله دفاع مقدس اشاره کرد؛ آنجا که «عموم»، بازیگری را مختص «نخبگان نظامی» خود ندانستند و بزرگ و کوچک، پیر و جوان، میدان دار نبردی شدند که حتی برای ایفای نقش در آن، آماده نبودند.
به هر روی، حال با جامعه ای سر و کار داریم که تجربه ی سی و هشت سال اخیر آن، مروج کنشگری افراد جامعه است و این مهم به آسانی میسر نشد؛ مگر برپایه «اعتماد عمومیِ» جوشیده از بطن جامعه ی متکثر و همگرای انقلابی. خصلتِ «بی کنشی» و «سکون» ایرانی، مشحون از تجربه ی استبدادی تاریخی است و تمرینِ «همدلی» و «نقش آفرینی»، اتفاقی جدید در مسیر توسعه ی ایرانی محسوب می شود. با این اوصاف، افشاگری، چه رهاوردی برای جامعه به ارمغان خواهد آورد؟ خوزستانِ متنوع و متکثری که 16 سال دیرتر از استان های دیگر در مدار توسعه قرار گرفته، به کنشگرِ امیدوار نیازمند است یا به افرادی منفعل، سرخورده، مردد و بی حرکت؟
وقتی بر طبل فاش گویی می کوبیم، نخبگان و کنشگران جامعه ی خوزستانی را با انگیزه و مصمم تر می کنیم یا کم رمق و دلسردتر؟ خروجی این «مبهم گویی سیاسی»، در کفِ خیابان و بین عامه مردم چه خواهد بود و آیا عواقب احتمالی آن را سنجیده ایم؟ دامن زدن به «نمی گذارند و نمی خواهند»، چه دردی از دردهای انباشته ی استان را دوا می کند؟ قبول، «نمی خواهند، نمی گذارند»؛ حالا چه کاری از دست عموم افراد جامعه بر می آید؟ چرا باید تردیدهای تاریخی و بدگمانی های کوچه و خیابان، توسط نخبگان سیاسی و مدیریتی در عرصه های رسمی استان بازتولید شود؟ تبعات اقتصادی، روانی و... این لرزه آفرینی ها، برآورد شده است؟ حال که پس از سال ها، جامعه ی خوزستانی متقاعد شده که مسیر فشرده ی توسعه، با «نقش آفرینی همگان» طی شود، چرا باید با دادن «آدرس های چندپهلو و کنایه آمیز»، حرکتِ عمومی جامعه را کُند کرد؟ مگر نه اینکه، «سیاست»، یعنی بازی با «داشته ها» و «نداشته ها»؟
بی تردید، نقشه ی توسعه یک جامعه، یکسره «همواری» نیست. قطعا «ناهمواری» هایی باید متصور بود و گره افکنی جریان های قدرتمند سیاسی و اجتماعی در مسیر توسعه، بخشی از کاستی هایِ پیش روست؛ و باید این «کژی» های انباشته از ساختارهای معیوبِ تاریخی را امری بدیهی فرض کرد. «صدارت» و «وکالت»، بمعنای مدیریتِ توامان جریان های «خواسته» و «ناخواسته» است. نباید انتظار داشت که «فرش قرمزی پهن شود» و ما، «خرامان مدیریت کنیم». بی تابی و افشاگری آنجا رخ می دهد که ما موانع را به رسمیت نمی شناسیم.
قطعا باید «موانع» را در وهله ی اول «دید»، و سپس آنها را «پذیرفت»؛ در آن صورت است که می توان جامعه را از «سنگلاخ توسعه نیافتگی» به سلامت گذراند و «راه را برای نسل بعد هموار تر کرد». نسلی که موانع کمتری پیش روی خود خواهد دید و «سریع تر» به «مقصد» خواهد رسید.
مطالب مرتبط
هفتکل لین 36 دوست روحانی دکتر کیوان لطفی
بسیار زیبا
سبز باشید-و سربلند