پس از انتشار مطلب چند خطی " ادبیات مشترک نماینده پایداری مجلس نهم اهواز و استاندار سابق " در پایگاه خبری شوشان ، حلقه ی یاران مقتدایی استاندار سابق خوزستان جوابیه ای ارسال کرده که همراه با توضیحات شوشان در ذیل منعکس می شود:

جوابیه حلقه یاران مقتدایی: حاشیه ای بر مطلبی عجیب!

سایت شوشان سایت خوشنامی است و اغلب مطالب مفید و ریشه داری منتشر میکند اما چه میشود کرد روزنامه های لوموند فرانسه و دیلی تلگراف و تایمز لندن با همه قدمتی که دارند هم گاهی ممکن است مقالات و مطالب بی ارزش و سخیف چاپ کنند.

اخیرا در شوشان مطلبی خواندم تحت عنوان ادبیات مشترک نماینده جبهه پایداری و استاندار سابق ! که معلوم بود نویسنده آن شخص بی سواد یا حداقل در مسائل سیاسی - اجتماعی آماتور است نویسنده با استناد به بعضی جملات مشترک در پیام اخیرآقای شکر خدا موسوی نماینده سابق مردم اهواز در مجلس و دکتر مقتدایی استاندار پیشین قصد القاء این مطلب را داشت که دیدگاههای این دو چهره سیاسی استان یکی است.

بنده با نویسنده این مطلب که متاسفانه از شجاعت لازم برای ذکر نام خود و قبول مسئولیت گفته هایش بی بهره است چند کلمه حرف حساب دارم امیدوارم موثر افتد و از این پس پا در کفش بزرگان نکند: 1- خودت گفته ای نماینده و استاندار سابق! یعنی این آقایان دیگر بر مسند کار نیستند پس از چه می ترسید؟ آیا این ترس یک فوبیای سیاسی نیست ؟ آیا از پایگاه مردمی مقتدایی وحشت دارید ؟ اگر اینطور است پس خیلی باید آتش تهیه بریزید. همه دارند می گویند باید کمک کنیم آرامش به استان برگردد آن وقت تو آقا یا خانم ! تازه از راه رسیدی و کشف بزرگ خودت را اعلام می کنی؟ اگر متاهل هستی و فرزندی داری اجازه نده فرزندت پی ببرد که پدر یا مادرش علیه استانداری که از کار بر کنار شده و دیگر قدرتی ندارد مطلب می نویسد و جرات نوشتن اسم خودش را زیر آن ندارد چون باعث سرافکندگی فرزندت خواهی شد.

2- من نمیدانم جزو کدام دسته و گروه و جناح هستی امیدوارم اصلاح طلب نباشی چون وجود افرادی تا این حد سطحی نگر بین اصلاح طلبان که فکر می کنند اگر یک نماینده پایداری گفت شب است یک اصلاح طلب لزوما باید بگویند روز است مایه تاسف است . از بزرگترهای خودت بپرس آیا شباهت دو فرد در بعضی مواضع لزوما نشانه تبانی و هماهنگی قبلی آنهاست؟ اصلاح طلبان ، اصولگرایان ، ملی مذهبی ها و افرادی که اصولا اهل سیاست نیستند همه در اعتقاد به خدا و رسول خدا و معاد و عشق به ایران و ده ها موضوع دیگر مشترکند فقط کسانی که کشمش نشده میخواهند مویز شوند! بین آد مها دیوارهای غیر قابل نفوذ نصب می کنند اگر کمی اهل مطالعه بودی می دیدی که مردم دوسوی دیوار برلین با چه حرص و ولعی با پتک به جان دیوار افتاده بودند تا به همه مردم دنیا نشان دهند که آدم ها قبل از هر عقیده و سلیقه و جبهه و دسته و نژاد و رنگ و زبان "آدم اند"! و چه بسیار افرادی که در دوسوی کره زمین زندگی میکنند و تا آخر عمر هم همدیگر را نمی بینند اما در بسیاری جهات مثل هم فکر می کنند.

3-نکته ای که شک مرا به یقین نزدیک کرد که نویسنده شاید مزدور کسی یا جریانی باشد (مزدور فحش نیست یعنی کسی که پول میگیرد تا کاری کند) این نکته بود که دقیقا از ذکر موضوعاتی در سخنان این دوچهره استانی گله می کرد که همه مردم خوزستان بر صحت آن ها اذعان دارند مثل خوزستانی های تهران نشینی که هیچ خیر و برکتی برای استانشان ندارند و حتی برای شهرهای خودشان (تحت نام پدر خوانده ها) ، یا اژدها یا کسانی که روی منابع ثروت استان چنگ انداخته اند.

ظاهرا نویسنده چندان راضی به افشای این مطالب نیست باید پرسید چرا؟ به هر حال مقتدایی قربانی ایستادگی در مقابل این نیروها شد باید مردم استان آنها را بشناسند چون از بخشی از صحبت های دکتر شریعتی در جلسه مشترک با نمایندگان مجلس پیداست ادبیات ایشان هم بی شباهت با ادبیات مقتدایی نیست پس ممکن است دیر یا زود این نیروها در مقابل استاندار جدید هم صف آرایی کنند.

در پایان بخشی از مطالب استاندار محترم جناب دکتر شریعتی در جلسه مشترک با نمایندگان را می آورم:برای رفع مشکلات عمرانی استان تنها اعتبارات عمرانی موثر نیست...زیر ساخت های استان باید بازسازی و اصلاح شوند...لازم است که دولت و مجلس نگاه ویژه ای به خوزستان داشته باشند...باید سرمایه گذاران از خارج استان را به استان دعوت کرد....استفاده از ارزش افزوده صنایع از جمله صنایع نفتی برای افزایش درآمدهای استان ...ارزش افزوده آلاینده های صنایع نباید در خارج از استان پرداخت شود...حل مشکلات استان بدون این موارد یا پیشنهاداتی از این قبیل میسر نیست... (آیا این ادبیات جناب دکتر شریعتی با ادبیات مقتدایی شبیه نیست؟براستی چرا؟)

توضیحات شوشان بر جوابیه حلقه یاران مقتدایی

در ابتدا ؛ صف خوشنامی بر شوشان و تعبیر مطالب نغز بر محتوای آن عنایتی ست که به مجموعه روا داشتید. نیک نامی و نام نیک درگذر سالیان به دست می آید و مرهون مخاطبانی ست که اعتماد کرده اند. شوشان در این سالیان کژ دار و مریز راه کسبِ اعتماد را طی کرده و راهش نیز دراز نکردن "دست طمع" به سوی این و آن بوده که اگر چنین می شد به قول صائب "از آبروی خود گذر کرده بودیم" و شما نیز به عنوان یک منتقدِ مخالف به چنین صفت هایی معترف نبودید. و امید آنکه در این راه همچنان پایدار بمانیم ؛ رمز این پایداری اطلاع رسانی شفاف فارغ از خط و خطوط سیاسی ست.

و اما ؛ مقایسه رسانه های ایران با لوموند و دیلی تلگراف ، حتا اگر به قصد کنایه و تعریض باشد چندان صحیح نیست. حضرتعالی به واسطه ی علم و جایگاه تان به تفاوت زمین تا آسمانی آن آگاهید و هر خلقِ آشنا به رسانه ای ، از این چنین قیاسی خنده بر لبانش جاری می شود. سطرهای اول یا به عبارت بهتر تعارفات اولیه جوابیه تان ، ردیف کردن کلماتی است برای متهم کردن شوشان به انتشار مطلبی که به مذاق تان خوش نیامده است. و چون خوش نیامده ، لاجرم ادبیات تان نیز رنگی متفاوت از ابتدای متن می گیرد و نویسنده آن را بیسواد و ناآگاه به مسائل خطاب می کنید. متاسفانه چنین ادبیاتی در دنیای سیاسی کشور تبدیل به یک عادت شده و گاهی منتقد را خس و خاشاک خطاب می کنیم و گاهی نیز مثل شما انگ بی اطلاعی بر او می چسبانیم . البته از نشر کلمات ناسنجیده ی شما به نویسنده ی مطلب ، ابایی نداریم چرا که می دانیم مخاطب آگاه است و بهتر از من و شما بر امور واقف است و سره را از ناسره تشخیص می دهد.

در ادامه ، نویسنده ی مطلب را بی بهره از شجاعت خطاب کردید که از پایگاه مردمی مقتدایی در هراس است و فوبیای سیاسی دارد ! چرا که نامش در ابتدای مطلب ذکر نشده است. اگر به جای پرداختن به این نوشته های مبتدیانه کمی علم روابط عمومی و رسانه ای تان را زیاد می کردید متوجه می شدید که ذکر نام منبع در ابتدای مطلب ، هویتی به مراتب بالاتر از اسامی حقیقی دارد و اگر با چشمان باز می خوانید "منبع شوشان" در ابتدای آن ذکر شده و انتشار نام نویسنده فقط در ستون یادداشت ها معمول است. (رجوعی دگر بار به شوشان نمایید) بنابراین شجاعتی به مراتب بیشتر از شما و امثال شما داریم که با اسامی مستعار مطلب می نویسید و حتا از انتشار آن در دنیای مجازی با نام کاربری خود در هراسید و عمله و اکره خود را مامور به انتشار آن در دنیای مجازی می کنید ؛ و این هراس چیزی جز ترس بیمارگونه نیست – همانی که شما به ما نسبت دادید.

از پایگاه مردمی مقتدایی سخن گفتید. کدام پایگاه مردمی ؟ شاید منظورتان از مردم همان عده ای باشند که به بهانه انتقال آب ، در پارک ساحلی جمع شان کردید و در دفاع از مقتدایی علیه اصلاح طلبان و دولت شعار دادند؟ با این کار هم راه اعتراض دوباره را بر انتقال آب بستید و به آن رنگ و بوی سیاسی دادید و هم پایگاه اجتماعی مقتدایی را نشانه رفتید و آگاهانه و یا ناآگاهانه تخریب نمودید. امثال شما توهّم امیرکبیریِ مقتدایی را رواج دادید و حالا هم برکناری او را توطئه "حمام فین کاشان" می پندارید و با این پندار ناراست ، سعی تان در دیو جلوه دادن دولت روحانی ست ؛ حال آنکه نه مقتدایی امیرکبیر است و نه روحانی شاه قاجار . عزل مقتدایی معلول روحیه ی مشورت ناپذیریش بود ؛ نه وجود اژدها و پدرخوانده های هفت سر .

به تعریض " ادبیات مشترک " نماینده جبهه پایداری در مجلس نهم و استاندار سابق را "کشف بزرگ" نویسنده می خوانید. حال آنکه این کشف که بزرگ هم نیست از همان ابتدای استانداری مقتدایی برملا شد. با پست گرفتن افرادی که نه تنها مَنشی با دولت اعتدالی روحانی نداشتند بلکه با عملکردشان چهره اعتدال را مخدوش کردند ، اشتراک استاندار سابق با پایداری ها هویدا شد. بنابراین موردی نیست که بخواهد کشف شود و بر همگان این ادبیات مشترک آشکار است. ضمن آنکه اگر مقتدایی و حلقه اطرافیانش می خواستند استان روی آرامش ببیند چنین با سخنان شان آشوب به پا نمی کردند. هنوز یک ماه هم نشده که مقتدایی در روز معارفه با ادبیاتش استان را به آشوب فراخواند و حالا هم سید شکرخدا موسوی مدافع سرسخت و یار دیرین مقتدایی ، با نامه ی سرگشاده ، روی آرامش را از استان گرفته است. حال چه کسی سعی در نا آرام کردن فضای استان دارد؟ بی شک خطی که از مقتدایی شروع شده و شکرخدا موسوی امتداد داده در جهت کمک به شریعتی استاندار جدید نیست و نخواهد بود ؛ هر چند در ظاهر فریاد پیشتیبانی از شریعتی سر داده شود...

در ادامه نیز ، جوابیه نویس باز بر همان راه ناراست ِ پیدا کردن هویت و فراتر از آن گرایش سیاسی نویسنده ی گام برداشته و با فرافکنی دنبال این است که شباهت مواضع مقتدایی و شکرخداموسوی لزوما به معنای هماهنگی و یا تبانی آنان نیست! البته شوشان نامی از تبانی یا هماهنگی به میان نیاورده و صرفا گفته است "ادبیات مشترک" . هر انسان بی غرض و مرضی می داند ادبیات مشترک ربطی به تبانی ندارد و صرفا مواضع مشترکی است که دو نفر بر سر آن به تفاهم رسیده اند نه تبانی ؛ حالا یکی از آن دو اصلاح طلب است و دیگری عضو جبهه پایداری. اشتراک در کلیدواژه هایی که همراه و همگام با یکدیگر تکرار کردند: پدرخوانده ، اژدها ، مافیا . مگر این ها ادبیات مشترک نیست ؟! اگر نیست بفرمایید تا تیتر دیگری را برگزینیم. سه سال مقتدایی و چهار سال شکرخدا موسوی "خالق" پدرخوانده و پدرخوانده هایی بودند که در نهایت نیز سکانس آخرش برکناری یکی و رای نیاوردن دیگر خالقش بود.

این اشتراک ، گفته ی من و شما نیست. سیدشکرخدا موسوی در نامه ی سرگشاده اخیر ، به صراحت از این اشتراک پرده برداشته و گفته است که با رفتنش از مجلس ، مشارکتی ها و لجنه الوفاق و پدرخوانده ها زهر خود را ریختند و مقتدایی را عزل کردند؟ آیا این گفته ها تنزل شآن مقتدایی نیست ؟ اگر ماندن یا نماندن عالی ترین مقام دولتی در استان به نماینده ای بند باشد ، همان بهتر که نباشد و عزل شود. پیشنهاد می کنیم جناب مقتدایی اظهارات این نماینده ی مجلس نهم اهواز را تکذیب کند تا بیش از این پایگاه اجتماعی اش مخدوش نشود.

جملات سطحی و مبتدیانه در جوابیه تان فراوان است و از پرداختن به آن گذر می کنیم آنجا که گفته اید "پا در کفش بزرگان " و یا اینکه نویسنده مطلب را "مزدور" خوانده اید و .... این کلمات آنقدر سخیف است که به ادبیات یک چاله میدانی شبیه است تا دانش آموخته و استاد.

در انتهای جوابیه نیز مقتدایی را قربانی ایستادگی در مقابل پدرخوانده ها و خوزستانی های مرکزنشین خواندید و شگفت آنکه ادبیات مقتدایی را به شریعتی نیز نسبت داده و گفته اید که " از صحبت های دکتر شریعتی در جلسه مشترک با نمایندگان مجلس پیداست ادبیات ایشان هم بی شباهت با ادبیات مقتدایی نیست پس ممکن است دیر یا زود این نیروها در مقابل استاندار جدید هم صف آرایی کنند"

تفکرتان همان تفکری ست که سه سال مقتدایی در آن احاطه شده بود و اکنون نیز با بیان اینکه ادبیات مقتدایی و شریعتی یکی ست و با این پیش فرض ، سعی بر کشاندن شریعتی استاندار جدید خوزستان در همان مسیر فرسایشی دارید که استاندار سابق سه سال با خلق پدرخوانده ها در آن گام برداشت و نتیجه ای جز تشتت ، نزاع و عقبگرد استان در بر نداشت.

شریعتی ِ جوان اما باتجربه در این دو هفته نشان داده راهی را که مقتدایی با مشورت ناپذیری و لج بازی طی کرد را نخواهد پیمود چرا که می داند پیشرفت استان در گرو همگرایی و تعامل است نه لجبازی. وی این را از جلسات مشترک خود با نمایندگان ، نخبگان و گروه های سیاسی نشان داده و امید آنکه چنین روندی را در پیش گیرد و به ورطه اطرافیانی که قصد القای توهم توطئه دارند ، گرفتار نشود.

مطالب مرتبط

ادبیات مشترک!

برچسب ها: جوابیه ، حلقه یاران مقتدایی ، شوشان ، خوزستان