امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
باز هم غذايي ديگر به غروب خاطره ها پيوست
مرغ، آهنگ جدايي ساز کرد
ناگهان از سفره ام پرواز کرد!
از فراقش قلب بشقابم شکست!
قاشق و چنگال من در غم نشست!
ديد او فيش حقوقم را مگر؟
کاين چنين از پيش من بگرفت پر!
ران و بال و سينه ات يادش بخير!
قلب چون آيينه ات يادش بخير!
تازگي از ديگران دل مي بري!
هر که بامش بيش با او مي پري!
تخم خود را لااقل از ما نگير!
تا که با خاگينه اش گرديم سير!