شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۴۲۲۸۰
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: ۲۸ تير ۱۳۹۵ - ۱۲:۰۷
حامداد بهداد، بازیگر نارنجی پوش مهرجویی، با ارسال یادداشتی به واکنش‌های اخیر جامعه پزشکی و انجمن ملی جراحان نسبت به درگذشت عباس کیارستمی و صحبت های داریوش مهرجویی پاسخ داده است.

به گزارش فارس، در این یادداشت آمده است:

«پاسخ به انجمن ملّی جراحان

طلای پاک را هیچ منّت خاک نیست؛ چون از بی‌انصافی می‌ترسم و خود صدْمه خورده آنم، باید بگویم روی سخنم با آن دسته از پزشکان و جراحان و پرستارانِ شب تا صبح بیدار خوابِ جان برکف، که پا به پای بیماران و همراهان می‌گریند و می‌خندند و چون پروانه دورشان می‌گردند، نیست و نخواهد بود...

اما جامعه ما از پیش دریافته، هیچ قصوری در پرونده پزشکی آقای کیارستمی اثبات نخواهد شد. داغ کیارستمی سازمان نمی‌خواهد. هر نفر ایرانی و غیرایرانی که او را بشناسد خواهانِ پاسخ شماست. و جامعه فرهنگی پیگیری این مطالبه جهانی را بر خود وظیفه می‌داند.

توهم جمعی از پزشکان مبنی ِبر سال‌ها دشمنیِ سازمان یافته علیهِ آنان در سطحِ جامعه، برآیندِ نگاهِ طبقاتیِ صنف پزشکی علیه هموطنان خویش است. و این نگاه، خود معلول کاستی‌های بسیاری در زیرساخت‌های فرهنگی و اجتماعی ایران امروز ماست.

بگذارید بی‌پرده بگویم: اینکه پیش از نام جنابِ کیارستمی و مهرجویی، از واژه "آقا" استفاده نمی‌کنید، ناشی از کم‌فرهنگی است؛ اینکه فکر می‌کنید مهرجویی نظیر دارد، از کم‌فرهنگی است و سرانجام اینکه شما ما را دشمن خود فرض کرده‌اید، ناشی از نگاهی پر از ترس و تبعیض است و اینکه آن را سازمان یافته خوانده‌اید، احساس خطری است که قدرت‌طلبی و اقتدارگرایی، در پشتِ نقابِ هر پزشک می‌کند. و همه این تلقی از سرِ بی‌رحمی و عافیت‌طلبی و خودپسندی است و همه سراسر قصور. اینکه اسرار پزشکی را در اختیار خانواده کیارستمی یا هر دیگر خانواده قرار نمی‌د‌هید و یا اینکه مهرجویی را در حدّی نمی‌دانید که چه و چه... از نگاهِ خودپسندانه و طبقاتی شماست، و قصور! اینکه فلان جراحِ معالج، بلندمرتبه‌ترین فیلمسازِ جهان را پس از عملِ جراحی رها کرده، برای تعطیلات نوروزی سفر رفته و میزانِ ابعاد و اهمیّت وِی را در بهترین شکل، در حد و اندازه خود دانسته، از کم‌فرهنگی است. لازم نیست توضیح دهیم در هر مجتمع پزشکی از شما چه عدد داریم و در هر شهر و کشور، چند مجتمع ِپزشکی و چند کرور در شوق رفتن و ذوق بیرون آمدن از دانشکده‌های پزشکی. هم از آن روی محتاجِ شرح نیست که بگویم از کیارستمی فقط یکی در عالم بود که اگر این را هم ندانیم دیگر حقیقتا از بی‌فرهنگی است و صد البته که فاجعه. فاجعه‌ای که به بار نشست.

اگر مردمِ عادی، بدون اعتماد به نفس و پشتیبان، لرزان و ناامید از همه جا، دست به دامان شما می‌شوند و روی کفش‌تان می‌افتند به جرم اینکه زندگی را دوست می‌دارند و شما را به غلط ناجی خود می‌دانند، دردی‌ست که از کاستی‌های تامین اجتماعی و ناکارامدی قوانین و مدیریت درمانی و در طول سالها به وجود آمده است. اما در ازای آن سهم مردم از شما چه بوده؟

جز اهانت و بی‌احترامی و ناامیدی و گاهی که مرگ نوش جانشان می‌شود؟! اینکه قوانینِ مدنی و مدرن‌تری درباره خدمات اجتماعی از بالا برایمان وضع نمی‌شود و شما هم به روی مبارکتان نمی‌آورید قصور است. اینکه اخلاق پزشکی حتی به اندازه علمِ نوپای تجربی در طولِ تاریخ قد نکشیده، علی‌الخصوص در کشورِ ابن‌سینا و رازی و مولانا، همه مصداق قصور است.

نَفْسْ و ایگویِ جامعه پزشکی در ایران چاق و فربه شده است و اگر به سببِ سوادِ تخصصی، و درآمدِ بالا و احترامِ کاذبِ جامعه در همین دوره از تاریخ، به نقد خویش و تمرین دموکراسی نپردازد، جامعه ایرانی غرامتِ سنگین‌تری از مرگ عالیجناب کیارستمی خواهد پرداخت. قصور زیاد است نمی‌توانیم ثابت کنیم. کم‌کاری بوده نمی‌شود اثبات کرد. اهمال و سهل‌انگاری و لاپوشانی همه قصور است.

پایِ جان آدمی در میان است. از قصور مگویید که زیرساخت‌هایِ شخصیتی_اجتماعیِ همه، سالهاست که ویران است. فقط نمی‌توانیم اثبات کنیم. با این حال در میان شما کسانی که با ما درد مشترک دارند، کم نیستند و ما دردمان را در هنگامی مناسب قسمت خواهیم کرد.»

comment
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
انتشار یافته: ۱
comment
comment
علی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۴:۵۸ - ۱۳۹۵/۰۴/۲۸
comment
0
0
comment این مساله مثل اینكه به دعوای طایفه ای لفظی بدل شده! جان تمام انسانها ارزشمند است و كسی بر دیگری برتری ندارد جز به تقوا و اخلاق. این جنگهای لفظی غیركارشناسانه است كه بی فرهنگی است. سوژه سازی یك مرگ برای رسانه ها و خوراك پزی مدیر گروههای بیكار از عملكرد حرفه ای یك گروه برای اپ های مجازی بیشتر شبیه به دعوای كلاه مخملیها در كافه های فیلم فارسی شده است.. اگر كم و كاست در بیمارستان هست كه هست چه از نظر پرسنلی و كیفی و چه رفتاری باید برایش فكری كنند تا برای همه اصلاح شود. هم برای كادر درمان و هم برای مراجعین. نباید انتظار داشت از پرستاری كه برای بیست بیمار بدحال در آی سی یو بتنهایی تا صبح بدود و كنترل كند خب او هم آدمیزاد است و خسته می شود نیروی كاری بیشتری لازم است تا بار كاری كم شود. یا جراحی كه در یك روز هشتاد نفر را ویزیت میكند او واقعا جزییات پزشكی همه آنها یادش می ماند؟ متخصصین در كشور های پیشرفته در هر هفته اجازه ندارند بیشتر از تعداد انگشت شماری را ویزیت و جراحی كنند و در مقابل انتظار از آنها این است كه احتمال خطای كاری با حداقل ممكن برسد. اما در كشور عزیز ما همین فرهنگ دردانه سالاری است كه مراجعه بیمار به پزشك را به مصاف دو دردانه سینما و جراحی تبدیل كرده است. اگر ارزش اجتماعی و شهروندی همه اقشار جامعه با هم اختلاف زیادی نداشته باشد چنین نمی شود كه سخن پزشك تحقیر آمیز باشد یا احساس حقارت به بیمار دست دهد و دنیایی از بغض و كینه و فضایی ملتهب و پرتنش علیه پزشكان یك كشور كه حقیقتا به آنها نیاز مبرم هست و بسیاری از آنها چون پزشكان عمومی زحمتكش درآمد متوسط و رنج فراوان دارند از طرف مردم ایجاد شود. و اما شما آقای بهداد! پرخاش كردن از روحیات نقشهایی كه از شما دیدیم بر می آید! چون حتما خود واقعی شما آن نیست كه در نقشهایتان هست كه آدمهایی هستند هیستریك دمدمی مزاج با اختلال شخصیتی و كودك مآب! خود شما یك بازیگر خوب این جامعه اید تعریف زیادی نمیكنم كه دردانه پروری نشود.البته هیچگاه منكر این نیستم كه در قشر پزشكی مانند هر قشر دیگری مانند خود شما هنرمندها افراد ناصالح وجود دارند . فراموش نكردیم كارگردانی كه چند ماه قبل خبر تجاوز او به دختر هنرجو منتشر شد. آن زمان هیچ كس نامه های آتشین بر ضد شما منتشر نكرد و شما را متجاوز و احمق نخواند.
با پرخاش كردن دو قشر به هم مشكلات حل نمیشود بسیارند در همین كشور كه همین امروز قرار است در بیمارستانها دچار مشكل و عارضه و احتمالا قصور ناخواسته شوند. مقداری قابل پیشگیری است و درصدی هم واقعا از بدشانسی است و همه جا می تواند اتفاق بیافتد. باید كار زیرساختی و كارشناسی شود. به این سادگیها نیست. این دیگر ساختن فیلم زندگی واقعی مردم است. مردمی كه با این كیفیت زندگی امروز جامعه بدنیا می آیند زندگی میكنند و میمیرند. فقط قدر پزشكان را مثل دیگر اقشار باید دانست. حالا اگر تعدادی از آنها بطور سنتی رفاه اجتماعی بالا دارند دلیل بر عقده گشایی تعدادی نشود. اكنون بسیاری از پزشكان در شرایط كاری سخت و بسیار پر تنش با دریافتی زیر سه چهار میلیون زندگی می كنند و این در برابر عده زیادی كه تا حالا نفعی برای دیگران نداشته اند و تنها به فكر جیب خودشان بوده و ناجوانمردانه از هر فرصت و حربه ای برای پول درآوردن استفاده كرده اند و از همه چیز حتی سلامت مردم برای پول ساختن مایه گذاشته اند قابل قیاس نیست. روح استاد كیارستمی عزیز جاودان باد و یادش گرامی. با اینكه میگفت اگر قرار باشد خودش نباشد و اثرش ماندگار ترجیح میدهد اثری نماند از او ولی زنده باشد خب البته این آرزوی همه انسانهاست كه هیچگاه نمیرند اما دست اجل روزی در خانه همه را خواهد زد. چه بسیارند جوانها و مردها و زنها كه با خودروی كم كیفیت در اثر برخورد نه چندان شدیدی روزانه می میرند. با روغن ناسالم در جوانی دچار كبد چرب و تصلب شرایین می شوند. با استرس و تنش روزانه كاری دچار پیری زودرس و مرگ زودرس می شوند. دچار افسردگی و مشكلات خانوادگی و روحی شدید می شوند. همه اینها هست و باید این درد ها به مدد یاری همه ما درمان شوند تا كشور عزیز اسلامی ما همواره سر بلند امن و مقتدر بماند. ان شا الله
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار