حیف است در سرزمین آفتاب تابان دچار تاریکی باشیم

به نام کسانی کنم اقتدا / که در خاک از آنهاست جوش و صدا ...

دفاع مقدس با همه تلخي ها، شيريني ها و فراز و نشيب هايش روايت ايستادگي و پايمردي ملت مسلمان ايران است. هشت سال دفاع جانانه از كيان نظام جمهوري اسلامي و تماميت ارضي كشور مملو از صحنه هاي ماندگاري است كه درس ايثار، مقاومت، جهاد و شهادت را به نسل هاي آينده مي دهد. دفاع امت اسلامي ايران در برابر تجاوز همه جانبه دشمنان اسلام، در تاريخ افتخار آفريني مبارزات حق طلبانه، يک ملت سترگ، فروزان خواهد بود. پايداري ايران اسلامي كه برخاسته از روح وحدت و ايمان بود، در سايه هدايت هاي رهبركبير انقلاب اسلامي،‌ حضرت امام خميني (ره) شكل گرفت و باعث احياي يك مكتب سازنده و نهضت بيداري اسلامي در جهان شد. معمار کبیر انقلاب در سال پایانی جنگ فرمودند: ما در جنگ حس برادري و وطن‌دوستي را در نهاد يكايك مردم مان باور كرديم. ما در جنگ به مردم جهان و خصوصا مردم منطقه نشان داديم كه عليه تمامي قدرت‌ها و ابرقدرت‌ها مي‌توان ساليان سال دفاع كرد. بدون تردید، جنگ تحمیلی که بيش از 90 عمليات كوچك و بزرگ را در خود جاي داده است. با وجود برخی تلخی هایش، شيرني هایی را نیز به اين مردم هديه داد كه در حالت عادي براي رسيدن به آنها بايد قرنها تلاش كرد. لیکن شعله های گدازنده این جنگ تحمیلی و خانمان سوز، علاوه بر ویرانی های بخش عظیمی از میهن عزیزمان و تحمیل هزار میلیارد دلار خسارت به مناطق روستایی، شهری و منابع زیرساختی کشور از جمله پالایشگاه ها، داغ بیش از 220 هزار دلاور رزمنده ارتشی، سپاهی، بسیجی، عشایر و دیگر نیروهای مردمی را بر دل ملت گذارد.

صحبت از 220 هزار شهید خدامحور، قرآن مدار، جوانمرد، آزاده، حسین باور، ابوالفصل کردار، پایدار و سرافراز است که این دین و میهن به برکت خون شان امروز برقرار مانده است.

اگرچه دفاع مقدس به پايان رسيد؛ ولي مأموريت حفظ و نشر آثار و ارزش هاي دفاع مقدس بر دوش جاماندگان از قافله شهدا سنگيني مي كند؛ چراكه نسل امروز و فردا و فرداهاي ايران اسلامي از جنگ هشت ساله و دفاع جانانه مردان و زنان اين مرز و بوم خواهند پرسيد. بيش از نيمي از جمعيت كشور را جوانان زير 30 سال تشكيل مي دهند. آیا از نسلی كه مستقيم در دفاع مقدس حضور داشته است و شاهد زنده و گواه تاريخي اين واقعه عظيم است برای آگاهی نسل سوم و چهارم پس از انقلاب بهره لازم و اصولی را برده ایم؟

آيا دفاع مقدس و مقاومت شرافت مندانه مردم ايران و امام امت و زحمات مسئولين آن دهه، هيچ دستاوردي با خود نداشت كه بازگو شود و تا حدي كام اين نسل‌ها شيرين گردد.

آیا سزاست هنوز برخی امیران و سرداران و سربازان و پاسداران و بسیجیان و رزمندگان دوران دفاع مقدس این چنین در غربت قدرناشناسی های ما مظلوم بمانند؟ حیف است دانش ما درباره حاج علی هاشمی ها، محمد جهان آراها، بهنام محمدی ها، محمد سالمی ها، مهدی نریمی ها و... این قدر فقیرانه باشد.

بى گمان شجاعت و پایمردى فرماندهان جنگ و حضور آنها در خط مقدم جبهه و حتى جلوتر از رزمندگان و طرح ریزى دقیق آنها باعث مى شد که قدرت ایستادگى و شجاعت رزمندگان چندین برابر گردد. یکى از فرماندهان بزرگ جنگ که نامش براى خودى ها اطمینان و براى دشمن تزلزل و وحشت ایجاد مى کرد سردار سرلشکر شهید حاج علی هاشمی (فاتح خیبر زمان) بود.

آیا نمی بینیم دیگران از افسانه ها چگونه برای خود «رامبو»ها می سازند و در مقابل افکار عمومی جهان قرار می دهند. ما «صیاد شیرازی» داریم اما نمی بینیم و آرنولد برای ما قهرمان جلوه می کند.

«علی هاشمی» داریم اما بچه های ما، حسرت می خورند و مرد عنکبوتی در چشم نوجوان و جوان ما عزیز می افتد.

«محمدسالمی» را داریم اما جومونگ برای ما عزیز می شود. حسین علم الهدی برای ما اسم یک اتوبان است و بس بی توجه به این که او فرمانده با دانش و غیرتمند نیروهای مردمی و عشایر و شهیدی راست قامت است.

خانواده های شهیدان «باکری»، «همت»، «دقایقی»، «سید مرتضی شفیعی» و .... را داریم اما می خواهیم درس زندگی از «یانگوم» بگیریم و مجسمه «آناهیتا» بر تارک میدان های شهرمان که کربلای ایران خطاب اش می کنند می درخشد!

به طور مثال در طول سال هاي اخير مي توانستيم از ذهن فعال، پويا و مملو از تجربيات و اطلاعات گرانبهاي دفاع مقدس شهيدان بزرگوار شوشتري و كاظمي استفاده كنيم كه اين امر محقق نشد؛ لذا منابع بزرگي را از دست داديم.

چرا تاکنون با وجود نهادهایی نظیر بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش هاي دفاع مقدس، مركز مطالعات و تحقيقات جنگ سپاه، پژوهشكده دفاع مقدس و .... حق مطلب در خصوص دفاع مقدس ایفا نشده است؟

خود راویان امروز جنگ در تبیین نقش« 71 شهید راوی» که در حین انجام مأموریت در جبهه های نبرد به فیض شهادت نائل شدند، چه اقدامی کرده اند؟

اكنون پس از 32 سال به نقلي و 24 سال به نقل ديگر، اهالی فرهنگ و هنر برای نشان دادن فرهنگ ایثار خانواده های شهدا چه کرده اند؟ برای ماندگاری تصویرهای نظیر: «مادری که پول ها و طلاهایش را بی ریا به ستاد پشتیبانی جنگ می دهد و می رود و وقتی نزدیک درب خروجی ستاد می رسد، مسئول ستاد از او می پرسد مادر! رسیدتون را نمی گیرید؟ پیرزن در پاسخ لبخندی می زند و می گوید: من برای دادن شوهر و دوتا پسرم از کسی رسید نگرفتم اینا که دیگه چیزی نیست»، چه کرده ایم؟

نسل دهه 70 و 80 و اكنون 90 در آن مقطع مقدس حيات نداشتند و شايد نيمي از مردم امروز ايران، در آن زمان بدنيا نيامده بودند، آیا نمي‌توان وضع جبهه‌ها و زندگی آن دوران را به كلمات و تصویر تبديل نمود، طوری که جذاب و واقعی باشد و مصداق آن شهید که فرمود: «جنگ را درست نشان دهیم و نه درشت»؟

کمی آن سوتر، به راستی چرا در هفته مزین بنام دفاع مقدس حداکثر همت عالی برخی مسئولان شاخه گلی است که بازهم بدون پشتوانه فرهنگی و فرهنگ سازی و صرفا به جهت رفع تکلیف در این هفته مناسبتی بر مزارشان می گذارند تا شاید روز و روزگاری و مناسبتی دیگر …

این در حالی است که صادق آل محمد (ع) و رئیس مذهب شیعه جعفری مي فرمايد: زيارت قبرشهدا برابر است با يك حج مقبول همراه رسول خداشهيد عليرضا موحدي دانش مي‌گويد: «شهيد عزادار و تسلا دهنده نمي‌خواهد، بلكه رهرو مي‌خواهد» و شهيد همت مي. ‌گويد: «شهدا را به خاك نسپاريد، بلكه به ياد بسپاريد».

رهبر عزيزمان امام خامنه ای هم گفته است:«تا ظلم در جهان هست، مبارزه هم هست، تا مبارزه هست، خط سرخ شهادت الهام‌بخش رهروان مكتب جهاد، مقاومت و شهادت است».

سپاس گزاري از شهيدان و مجاهدان و آزادگان و رزمندگان و مسئولان آن دوران، وظيفه‌اي ديني و عقلي و انساني مي‌باشد، كه نقل نكردن و نتيجه گيري نداشتن، جفا خواهد بود، اگر جنايت و خيانت نباشد. رهنمود اين موضوع و راهنماي آن "قرآن مجيد" مي‌باشد كه "278" بار از واژه "ذكر" و يادآوري مي‌گويد و 255 سرگذشت در اين كتاب آورده كه برخي از آنها به دفاع و جهاد و شهادت و صبر و استقامت، مرتبط است.

پس به خود بیاییم؛ ما می توانیم از «گنج جنگ» و «معدن دفاع مقدس» نور و عزت استخراج کنیم و به گوهرهای ارزشمند و عزت آفرین برسیم. سلام بر آنان که نماندند تا عادی بمیرند بلکه رفتند تا بمانند و جاودانه شوند. آری، شهدا دعا داشتند و ادعا نداشتند، نیایش داشتند و نمایش نداشتند، حیا داشتند و ریا نداشتند، رسم داشتند و اسم نداشتند. باری، آنچه مي خواستم بگويم، حديث مفصلي است كه در اين مجمل مي گويم: حیف است در سرزمین آفتاب تابان دچار تاریکی باشیم.