- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۳ آذر ۱۴۰۳ - ۱۲:۲۸
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
این شایعه هم درگرفت که بیمارستان تخصصی واسکولیت دریک کشور ثروتمند عربی برای درمان رایگان اعلام آمادگی کرده اما با یک شرط: این که زیر پرچم آنان این درمان صورت پذیرد.
چهارم شهریور نخستین سالگرد درگذشت «بیت الله عباسپور» قهرمان با اخلاق رشته پرورش اندام است که نزد دوستان و علاقه‌مندان خود به خاطر نوع تلفظ اسم او در خارج از کشور ، در داخل هم به «بیتو» شهرت داشت.
به همین بهانه نوشته زیر را «اَوستا یزدی» از فعالان و خبرنگاران این رشته پرطرفدار در اختیار «عصرایران» قرار داده است:
روزهای پایانی مرداد را دوست ندارم. تنها من نیز این احساس را ندارم .احساس هر کسی است که تنها یک بار قهرمان را دیده باشد.
چرا که این روزها تداعی کننده بستری شدن «بیتو» در بیمارستان است. آخر ما عادت نداشتیم قهرمان را در این حال و روز تماشا کنیم.
ساکت و رنگ پریده و دراز کشیده روی تخت. دیگر خبری از« کوه عضله» نبود. ما اما عادت داشتیم لبخند بیتو را ببینیم. هم او که در آداب و معاشرت هم پیشی می‌گرفت.
این هفته را به خوبی به یاد می آورم. هوای داغ مرداد فروکش می کرد اما درون ما آتش بود.
آتشی که از دعای مردم زبانه می کشید تا به گوش خدا برسد. پزشکان می گفتند بیتو به یک معجزه نیاز دارد. پس برای او دعا کنید.
اینهاهمان حرف هایی است که زمان نا امیدی می گویند اما ما به معجزه اعتقاد داشتیم واین هم یکی از آموزه های های قهرمان بود.
این که از شهری کوچک و گمنام برخیزی و با قدرت اراده به روی سکوی بزرگ ترین رویداد بدن سازی جهان بروی همان معجزه ای بود که بیتو به ما نشان داده بود تا بدانیم هیچ چیزغیر ممکن نیست و این واقعیت را به زیبایی ترسیم کرده بود.
روزهای نخست شهریور به کندی می گذشت و با گذشت هر لحظه قلب مان تندتر می تپید .انگار هر ثانیه برای مان یک عمر شده بود.
بیتو هر لحظه ضعیف تر می شد و سرانجام روز 4 شهریور اعلام شد علایم حیاتی خود را از دست داده است.
واسکولیت - این بیماری لعنتی - تمام بدن قهرمان را فراگرفته و هیچ راه گریزی برای او باقی نگذاشته بود. حتی فرصت انتقال به کشوری دیگر و بستری شدن در بیمارستانی مجهزتر را.
پیش تر این شایعه هم درگرفت که بیمارستان تخصصی واسکولیت دریک کشور ثروتمند عربی برای درمان رایگان اعلام آمادگی کرده اما با یک شرط: این که زیر پرچم آنان این درمان صورت پذیرد.
اطرافیان منتظر تصمیم بیتو بودند؛ آخرین فرصت برای زنده ماندن. هر چند که همه می دانستیم پیوند او با میهن گسستنی نیست. پس بیتو ماند و نرفت.
هیچ کس اما تصور نمی کرد یا نمی توانست تصور کند که قرار است او یک بار دیگر به اوج برود و این بار برای همیشه و بدون بازگشت.
سرانجام در شامگاه 4 شهریور 94 این «اوج» رقم خورد و چه روزی. پارسال چهرم شهریور مقارن با سالروز ولادت امام هشتم بود. هم او که بیتو بسیار دوستش می داشت...
حالا درست 365 روز از تلخ ترین اتفاق سال های سال پرورش اندام می گذرد و هنوز هم باور نمی کنیم .
مصلای ماهدشت شهر کرج بار دیگر فرصتی است برای به یاد آوردن بیت الله عباسپور، قهرمان و پهلوان پرورش اندام ایران هر چند که برگزاری همزمان مسابقات قهرمانی در تبریز امکان حضور را از پاره ای از علاقه مندان او سلب کرده است و این هم جای دریغ دارد...
به همین بهانه نوشته زیر را «اَوستا یزدی» از فعالان و خبرنگاران این رشته پرطرفدار در اختیار «عصرایران» قرار داده است:
روزهای پایانی مرداد را دوست ندارم. تنها من نیز این احساس را ندارم .احساس هر کسی است که تنها یک بار قهرمان را دیده باشد.
چرا که این روزها تداعی کننده بستری شدن «بیتو» در بیمارستان است. آخر ما عادت نداشتیم قهرمان را در این حال و روز تماشا کنیم.
ساکت و رنگ پریده و دراز کشیده روی تخت. دیگر خبری از« کوه عضله» نبود. ما اما عادت داشتیم لبخند بیتو را ببینیم. هم او که در آداب و معاشرت هم پیشی می‌گرفت.
این هفته را به خوبی به یاد می آورم. هوای داغ مرداد فروکش می کرد اما درون ما آتش بود.
آتشی که از دعای مردم زبانه می کشید تا به گوش خدا برسد. پزشکان می گفتند بیتو به یک معجزه نیاز دارد. پس برای او دعا کنید.
اینهاهمان حرف هایی است که زمان نا امیدی می گویند اما ما به معجزه اعتقاد داشتیم واین هم یکی از آموزه های های قهرمان بود.
این که از شهری کوچک و گمنام برخیزی و با قدرت اراده به روی سکوی بزرگ ترین رویداد بدن سازی جهان بروی همان معجزه ای بود که بیتو به ما نشان داده بود تا بدانیم هیچ چیزغیر ممکن نیست و این واقعیت را به زیبایی ترسیم کرده بود.
روزهای نخست شهریور به کندی می گذشت و با گذشت هر لحظه قلب مان تندتر می تپید .انگار هر ثانیه برای مان یک عمر شده بود.
بیتو هر لحظه ضعیف تر می شد و سرانجام روز 4 شهریور اعلام شد علایم حیاتی خود را از دست داده است.
واسکولیت - این بیماری لعنتی - تمام بدن قهرمان را فراگرفته و هیچ راه گریزی برای او باقی نگذاشته بود. حتی فرصت انتقال به کشوری دیگر و بستری شدن در بیمارستانی مجهزتر را.
پیش تر این شایعه هم درگرفت که بیمارستان تخصصی واسکولیت دریک کشور ثروتمند عربی برای درمان رایگان اعلام آمادگی کرده اما با یک شرط: این که زیر پرچم آنان این درمان صورت پذیرد.
اطرافیان منتظر تصمیم بیتو بودند؛ آخرین فرصت برای زنده ماندن. هر چند که همه می دانستیم پیوند او با میهن گسستنی نیست. پس بیتو ماند و نرفت.
هیچ کس اما تصور نمی کرد یا نمی توانست تصور کند که قرار است او یک بار دیگر به اوج برود و این بار برای همیشه و بدون بازگشت.
سرانجام در شامگاه 4 شهریور 94 این «اوج» رقم خورد و چه روزی. پارسال چهرم شهریور مقارن با سالروز ولادت امام هشتم بود. هم او که بیتو بسیار دوستش می داشت...
حالا درست 365 روز از تلخ ترین اتفاق سال های سال پرورش اندام می گذرد و هنوز هم باور نمی کنیم .
مصلای ماهدشت شهر کرج بار دیگر فرصتی است برای به یاد آوردن بیت الله عباسپور، قهرمان و پهلوان پرورش اندام ایران هر چند که برگزاری همزمان مسابقات قهرمانی در تبریز امکان حضور را از پاره ای از علاقه مندان او سلب کرده است و این هم جای دریغ دارد...
