بال برای پرواز

گاهی داستان های کوتاهی نقل می شود که حاوی نکات آموزنده و روش های منطقی برای شناخت عمیق در برخورد با پدیده های مختلف را می باشند که جامعه فرهنگی لازم است تا با نقل این داستانک ها به درون اجتماع آنها را آگاه سازد می گویند پادشاهی دو شاهین كوچك به عنوان هدیه دریافت كرد. آنها را به مربی پرندگان دربار سپرد تا برای استفاده در مراسم شكار تربیت كند. یك ماه بعد، مربی نزد پادشاه آمد و گفت كه یكی از شاهین‌ها تربیت شده و آماده شكار است اما نمی‌داند چه اتفاقی برای آن یكی افتاده و از همان روز اول كه آن را روی شاخه‌ای قرار داده تكان نخورده است.

این موضوع كنجكاوی پادشاه را برانگیخت و دستور داد تا پزشكان و مشاوران دربار، كاری كنند كه شاهین پرواز كند. اما هیچكدام نتوانستند. روز بعد پادشاه دستور داد تا به همه مردم اعلام كنند كه هر كس بتواند شاهین را به پرواز درآورد پاداش خوبی از پادشاه دریافت خواهد كرد. صبح روز بعد پادشاه دید كه شاهین دوم نیز با چالاكی تمام در باغ در حال پرواز است. پادشاه دستور داد تا معجزه‌گر شاهین را نزد او بیاورند.

درباریان كشاورزی متواضع را نزد شاه آوردند و گفتند اوست كه شاهین را به پرواز درآورد. پادشاه پرسید: «تو شاهین را به پرواز درآوردی؟ چگونه این كار را كردی؟ شاید جادوگر هستی؟»

كشاورز كه ترسیده بود گفت: «سرورم، كار ساده‌ای بود، من فقط شاخه‌ای را كه شاهین روی آن نشسته بود بریدم. شاهین فهمید كه بال دارد و شروع به پرواز كرد.»

باید صرف کردن فعل خواستن را یاد داد و استعدادها را شکوفا نمود تا داشته های خود را بشناسند و توانستن را دریابد با این شناخت خودراباور می نمایند که با خودباوری فتح قله های رفیع میسر می گردد. در هر صورت برای انتقال توانستن و صرف هر فعلی باید هنر معلمی داشت که با این هنر جامعه به کمال رهنمون خواهد شد و زبان معلمی در کام هر کس قرار نمی گیرد زیرا یک قوه خداوندی ست که به اندکی از انسان ها خدا مرحمت می نماید و توفیق آن را عطا می کند.

درس پرواز اما یادگرفتنی نیست بلکه انجام دادنی ست فقط باید توان دیدن بال ها را داشت و آنها را گشود که گشودن بال ها به آسمان وصل می کند و از بالا زمین را نشان می دهد .به پرواز باید اندیشه کرد.