استان زرخیز، استان سرشار از منابع، استان نفت و گاز، قطب کشاورزی، استان سدها و رودخانه ها و....چندین نمونه دیگر که تاکنون از این استان ، توسط دولتمردان و رسانه های مختلف بیان شده است ، اما صرف بیان و جایگاه پتانسیل استان خوزستان از نظر داشتن منابع مختلف و صاحب رتبه در سطح کشور، بدون داشتن "دستاورد کم و نامناسب"، کمتر از زبان مسولین خروج پیدا کرد و یا اگر بیان شد صرفا بعنوان یک سخن سطحی و گذرا به آن پرداخته شد و تاکنون به نتیجه دلخواه و مورد نظر مردم از سهم منابع استان نیانجامیده است، در حالیکه خوزستان در معضلات و آسیب های اجتماعی همچون بیکاری، مهاجرت، حاشیه نشینی شهری در وضعیت بغرنجی قرار دارد که این حکایت از نبود رابطه مناسب نسبت به صنایع و کشاورزی استان با این معضلات است.
ذکر نکته فوق، مقدمه ای بود تا بر آنچه استان از سهم رشد و توسعه بی نصیب ماند و حلقه و یا حلقه های گم شده را پیدا نمیکند و حالت سردرگمی و برنامه ریزی ضعیف بسر میبرد را در علت های زیادی بدانیم و البته با "واقع بینی" و "نقد منصفانه" از گذشته تاکنون به مقوله "عدم رشد"و یا "کم رشدی" در این استان بپردازیم.
"بومی سازی و بومی نگری"
از مقوله های مهم و اساسی در راستای پیشرفت و توسعه منطقه و کشور محسوب میشود و بدون توجه به این رکن مهم ، قابلیت ها و دست آوردها به کندی به دست می آیند و حتی اگر به نقطه خوبی برسیم مقطعی و سطحی خواهد بود با افول و چالش مواجه خواهیم شد، میل به بومی نگری و پیگیری استفاده از نیروهای بومی استان در رده های مختلف خصوصا در عرصه ارکان لایه های مختلف شغلی کاملا مشخص است، هر چند بسیاری از صنایع استان ما حالت ملی و کشوری دارند و دارای منافع ملی هستند و استفاده از کارشناسان و مدیران در سطوح مختلف از استانهای دیگر را طلب میکند ولی نمیتوان با داشتن نیروهای بومی متخصص و کارآمد و دارای انگیزه، چشم به آن سوی استان ها داشته باشیم و نیروی انسانی بومی را در نظر نگیریم، مدیران پروازی و نیروهای مختلف مدیریتی که در استان سکونت ندارند، از نظر هزینه زیاد و بازده هی کمتری را متحمل میشوند و بازخورد خوبی برای مردم منطقه در پی ندارد.
"اتکا نامناسب به بودجه دولتی"
در "برنامه جامع توسعه استان"، بر مقوله سرمایه گذاری و ایجاد محیط و فضای مناسب برای ورود سرمایه گذاران تاکید فراوانی شده است، وجود وابستگی کامل به بودجه سالیانه دولت، موجب کندی و عدم انگیزه مناسب مدیران و مسولان برای توسعه و رشد میشود، مدیران استانی میبایست به گونه صحیح و مناسب شرایط را برای ورود سرمایه گذاری مهیا کنند، آنچه تا امروز در بخش خصوصی، سرمایه گذاران و تولید کنندگان را دچار التهاب و چالش کرده دست و پا گیر بودن ضوابط و مقررات برای ادامه فعالیت است، مقررات در سطوح مختلف تولید و اشتغال به نحوی وضع شده که مدیران و صاحبان سرمایه را برای سرمایه گذاری دچار بی انگیزه گی میکند، شرایطی از قبیل معافیت های مالیاتی، بیمه ای، عوارضی و...میتواند بر استرس سرمایه گذاری غلبه کند، بودجه مصوب دولت برای استان با اتکا بر منابع و درآمد سرمایه گذاری توسط سرمایه گذاران به قابلیت و بازده هی خوبی در جامعه تبدیل خواهد شد.در منطقه کم رشد خوزستان، با بهره گیری و ایجاد فضا به مدیران و فعالان اقتصادی، تمایل طبیعی را به انگیزه مسلط و کاربردی تبدیل کنیم و حس رقابت برای رشد و توسعه استان را بوجود بیاوریم.
"عدم هماهنگی یا ضعف هماهنگی"
هماهنگی در مقیاس تفهیمی و تعریفی دارای برداشت های متفاوت است، هماهنگ با سیستم کاری، هماهنگ با رخدادهای جامعه، هماهنگ با فرهنگ حاکم مردم، هماهنگ با دولت مرکزی و هماهنگی با سازمان و درون محیط کاری...از معضلات و حلقه های مفقود شده " توسعه استان" فقدان و یا ضعف مدیران در هماهنگی با ارکان مختلف جامعه است به این صورت که مدیران " "نیازها و مطالبات"مردم در جهت رفاه اجتماعی بخوبی شناسایی نمیکنند و تصمیم های نابجا و فاقد کارایی را خروجی کار خود قرار میدهند، مدیران کارامد برای رسیدن به اهداف برنامه تدوین شده، بر داشته ها و فقدان های محیط کاری تصمیم گیری و تصمیم سازی میکنند، شناخت بر ضعف های حوزه کاری مدیران و تمرکز بر آنها، به "حرکت نکردن در خلاء "میکند، آنچه در شناخت معضلات مدیریتی و توسعه ای استان به چشم میخورد در فقدان و ضعف هماهنگی با آهنگ جامعه است ، این ضعف نه روی سستی بلکه از عدم شناخت از جایگاه مدیریت و وظیفه سنگین آن و نظرات اذهان عمومی است.
امیدواریم با تمرکز بر علل "کم رشدی و عدم توسعه مناسب" استان به مسولان محلی و استانی در راستای شناخت از اوضاع و شرایط معایب استان در ارکان مختلف کمک کنیم و در تحقق و رسیدن به جایگاه در خور شان مردم تلاش مضاعف داشته باشیم.