منکرهای فراموش شده (8)

مطالب گذشته در مورد منکر بدپوششی و هتک آبروی مردم و در ستون قبلی هم در مورد منکر دروغ نکاتی تقدیم خوانندگان عزیز این ستون شد.

در ادامه ی بحث منکر "دروغ" ، نکاتی تقدیم می شود.

عوارض رواج دروغ گوئی تنها به فرد منحصر نمی شود بلکه مضرات جمعی و عوارض اجتماعی با خود به همراه دارد.

دروغگو تنها خود به عذاب اخروی و رسوائی در دنیا مبتلا نمی شود بلکه متاسفانه خصوصا در جوامعی که بازار شایعه داغ و آبروی مردم به پشیزی گرفته نمی شود - که کشور ما هم تا حدی چنین است- دروغگوئی، تنش های شدید اجتماعی به همراه دارد که اولا اعتماد مردم را به همدیگر نابود می کند و ثانیا قبح این گناه عظیم که شاید بدترین گناهان باشد را در میان مردم می شکند و ثالثا گاهی با یک دروغ و ترویج آن صدمات جبران ناپذیری به ملک و ملت وارد می شود که تا سال ها نمی توان آنها را جبران کرد.

در مذمت دروغ آن قدر روایت تکان دهنده وجود دارد که حیران مانده ام کدام یک را ذکر کنم؟

امام حسن عسگری (ع) می فرمایند : تمام پلیدی ها و زشتی ها در خانه ای نهاده شده که کلید آنها دروغگویی است. یعنی شاید بتوان برداشت کرد که با دروغگویی در همه ی پلیدی ها به روی انسان باز و زمینه انجام آن ها فراهم می شود . (نزهة الناظر و تنبیه الخواطر صفحه 145 حدیث 13)

از همین روایت صریح می توان به بزرگی گناه و منکر عظیم دروغ پی برد که نه تنها خود گناهی عظیم است بلکه زمینه ساز گناهان دیگر است و از سوئی، خود دروغ ، دروغ را موجب می شود و ترویج می کند چرا که برای توجیه هر دروغی باید دروغ دیگری گفت و این سلسله گناه را پیوسته می کند و چون مردابی متعفن دروغگو را در خود فرو می برد.

روایت تکان دهنده دیگری که دوست دارم در این شماره به آن اشاره کنم، موید این نکته است که هر دروغی هر چند کوچک باشد در نامه ی عمل انسان ثبت می شود و برای گوینده ی آن عقاب در پی دارد. روایت از پیامبر اعظم (ص) است، بخوانید: اسماء بنت عمیس می گوید : به پیامبر گفتم : اگر یکی از ما در مورد چیزی که میل دارد ، بگوید میل ندارم ، این دروغ شمرده می شود یا نه ؟ پیامبر اکرم (ص) فرمود : دروغ ، نوشته می شود ، حتی دروغ کوچک هم نوشته خواهد شد. (بحارالانوار جلد 72 صفحه 258)

اکنون به خود و اطراف و اطرافیانمان نگاهی بیندازیم.چقدر با هم صادقیم؟ چقدر مردم به همدیگر و گفته های همدیگر اعتماد می کنند؟ چقدر این گناه عظیم را مرتکب می شویم؟

چقدر این گناه عظیم را اطرافیان ما مرتکب می شوند و ما علیرغم علم به دروغ بودن آن چه می شنویم، در مقابل گوینده ی آن ، موضعی قاطع نمی گیریم و به رواج آن دروغ کمک می کنیم؟ چقدر در نامه عمل ما دروغ کوچک و بزرگ ثبت است؟...

بیائیم از همین امروز به این گناه آخرت سوز پشت کنیم و همه همت خود را که صرف مسائل زودگذر مادی می کنیم این بار در راه خدا به کار گیریم و نه تنها دروغ نگوئیم که حتی دروغ را نشنویم. بیائید به روزگاری برگردیم که به قول همدیگر اعتماد می کردیم و بی چک و سفته به همدیگر قرض می دادیم و حرف مرد یکی بود !...

ادامه دارد...