این روزها در کنار تمام کارها و مسئولیتها، ذهنم درگیر حادثهی سال گذشتهی منا است. پس از آن واقعهی سهمگین، با دستور جناب آقای دکتر روحانی به عنوان نمایندهی دولت جمهوری اسلامی ایران، علیرغم تمام کارشکنیها به عربستان سفر کردم. البته تلاش دکتر ظریف، وزیر محترم امور خارجه نیز در این زمینه بسیار مؤثر بود. ایشان تمام همّت و تجربهی خود را بهکار گرفتند تا آن سفر انجام پذیرد و با عنایت الهی چنین شد.
در آن زمان بدنهای مطهر درگذشتگان در سردخانههای مختلف و کانتینرهای غیر استاندارد نگهداری میشد؛ در شرایطی که بسیاریشان قابل شناسایی نبوده و سعودیها به سرعت مشغول دفن آنها بودند.
آنچه طی چند روز اقامتم در عربستان ضمن بازدید از سردخانهها و دیدار با هموطنان عزیزم شاهد بودم، به یقین از دردناکترین خاطرات تمام عمرم محسوب میشود.
اینک و در سالگرد حادثه منا ذکر سه نکته را لازم میدانم:
اوّل. این روزها و با روشن شدن وجوه دیگری از دیدگاههای سیاسی و ایدئولوژیک کسانی که خود را خادم حرمین شریفین نامیدهاند؛ مشاهدهی اعمال ننگینشان در منطقه و همنوایی با رژیم اشغالگر قدس، بیش از همیشه بر مظلومیت پیامبر گرامی اسلام پیمیبریم. آن بزرگوار در میان قومی برگزیده شد که امروز پس از حدود 1450 سال از بعثتش چنین جاهلانه میاندیشند؛ سخن به گزاف میگویند و رفتاری سراسر ناصواب دارند. چه صبری داشت پیامبر خدا در آن روزگار.
دوّم. باور دارم این حادثه هر چند برای ملت ما بسیار تلخ و جانگداز بود ولی نشان داد مدیریت برگزاری حج، به عنوان بزرگترین گردهمایی بشری نیاز به یک بازنگری جدّی دارد. شاید بهتر باشد این مناسک زیر نظر شورایی از کشورهای اسلامی اداره شود. این سخنی سیاسی نیست؛ گستردگی این گردهمایی چنین اقتضا میکند.
سوّم. خوشا بر احوال آنها که در حادثهی منا جان باختند؛ گویا خداوند مهربان آنها را برگزید و مرگی زیبا نصیبشان کرد؛ مرگی که حکایت از ذات و دل پاکشان داشته و دارد. در مقابل شک ندارم که سنت الهی باز تکرار خواهد شد و آل سعود، سرنوشتی چون آل ابیسفیان خواهد داشت.
دکتر سید حسن قاضی زاده هاشمی
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی