چالش اساسی برای «بدون تعارف» رویه این برنامه است که دقیقاً بر خلاف عنوان این برنامه بوده و اتفاقاً لحن مجریان ...
پخش بخش خبری «بدون تعارف» در حالی در دستور کار تلویزیون قرار گرفته که اگرچه ایده این گفتوگوهای صریح قابل توجه است، شیوه اجرای این بخش، اتفاقاً همراه با تعارف و فاقد معیارهای یک گفتوگوی صریح است؛ رویکردی که اگر مورد توجه سازندگان این بخش خبری قرار گیرد، میتواند این آیتم خبری را به پربینندهترین بخش خبری تبدیل کند و در غیر این صورت، فرصت بهره برداری از این ایده از دست خواهد رفت.
به گزارش «تابناک»؛ به تازگی گفتوگوهایی کوتاهی تحت عنوان آیتم «بدون تعارف» در بخش خبری 20:30 شبکه دوم سیما پخش میشود. در این آیتم هفتگی که تاکنون با آیتالله علمالهدی، حاج منصور ارضی و حجت الاسلام و المسلمین احمد خاتمی گفت و گو شده و برخی ابهامات درباره ایشان و همچنین نقدهایی که به برخی گفتارهایشان وارد آمده، مورد پرسش قرار گرفته و تلاش شده در چنین بستری، گفتوگوهایی کوتاه و چالشی شکل بگیرد.
بر خلاف اکثر ایدههای خبری تلویزیون، این ایده عیناً از رسانههای خارجی کپی نشده، چرا که در سایر کشورها در عین گفتوگوها تعارفی وجود ندارد که قرار باشد در یک گفتوگوی متفاوت به صورت نامتعارف و به دور از تعارفات معمول، برخی ابهامات و پرسشها را مطرح و از دل چنین ایدهای، یک بخش خبری تازه را خلق کرد. با این حال، این ایده نو و متفاوت که از ظرفیت بالقوه بالایی برای تبدیل شدن به جذابترین بخش تلویزیون برخوردار است، احتمال دارد که کارکرد مؤثری نداشته باشد.
چالش اساسی برای «بدون تعارف» رویه این برنامه است که دقیقاً بر خلاف عنوان این برنامه است و اتفاقاً لحن مجریان و ساختار کلی در این بخش خبری با تعارفهای آشکار همراه است؛ انگار دقیقاً قرار بود نامی برعکس فرمی این برنامه مطرح شود. تنها بخش بدون تعارف، طرح پرسشها و نقدهایی است که ماهها و گاهی سالهاست درباره برخی شخصها مطرح است؛ اما در چلنج با مهمان کوچکترین اتفاقی رخ نمیدهد.
«بدون تعارف» از همین ناحیه ضربه خورده و ممکن است این ظرفیت بالقوه به واسطه همین تعارفات از دست برود. در واقع اگر واقعاً قرار بر ایجاد یک بخش خبری جذاب هستیم، باید مجریان این برنامه برای به چالش کشیدن پاسخهای مهمانان، بیشتر از الفاظی چون «ولی» و «اما» استفاده کنند و با نخستین پاسخ، قانع نشوند. اگرچه این رویکرد طبیعتاً باب طبع طرفهای گفت وگو نیست، ولی شکل گفتوگو را واقعیتر و برای مخاطب گیراتر خواهد ساخت.
به عبارت دیگر، آنچه این گفتوگوها را جذابتر خواهد ساخت و بقای این بخش خبری را در بلندمدت به عنوان پربیننده ترین بخش خبری تلویزیون تضمین میکند، صرفاً طرح سؤالهای سخت و احتمالاً هماهنگ شده با مهمانان نیست، بلکه ایجاد یک «گفتوگوی سخت / Hardtalk» با مهمانان است. اگر این گفت و گوی سخت درنگیرد و مخاطب از پاسخها اغنا نشود، بخشی از افکار عمومی این تصور را خواهند داشت که این بخش خبری صرفاً کارکردی تبرئه گونه یافته است.
همچنین انتظار میرود، طیفهای مختلف سیاسی و حتی گروههای دیگر اجتماعی، فرهنگی و ورزشی نیز در «بدون تعارف» مورد پرسش قرار گیرند و همه چیز به یک سلسله گفتوگوهای سیاسی با ریتم تند خلاصه نشود. تمرکز بر این رویکردها میتواند تنوع مخاطبان این بخش گفتوگومحور خبری را نیز افزایش دهد.
در سالهای گذشته، ایدههای فوقالعاده متعددی در بخشهای مختلف تلویزیون مورد بهره برداری قرار گرفته اما کیفیت بهره برداری از ایدهها و فرمشان باعث شده تا ایده تلف شود و بسیاری از این ایدهها عمر طولانی نداشته باشد؛ وضعیتی که اگر درباره «بدون تعارف» مورد توجه قرار نگیرد، میتوان شاهد تکرارش بود.