امروز میان حاجت و اجابت فاصله‌ای نیست...

مشهد این روزها کران تا بی کران عالم عشق است اى غریب‌ترین غریب‌ها، در بارگاهت میان حاجت و اجابت راهی نیست، کرامتت کرامت همایونیست و عطایت فراتر از قابلیت زائرانت،

دیر بازیست که دل‌های عاشق را پناهگاهی، و این روزها خدا در مرقــد مطهر حضرت امام رضا(ع) خیلی نزدیک است، مشهد این روزها قبله گاه دل هاى مشتاق و عاشقان دلداده آن حضرت است، ای امام غریب ای حرم گل هشتم بوستان محمدی (ص) به حق که تو نقطه عطف و عزت شیعیان هستی.

یا امام رئوف در این روزها که هر کوی و برزن در عزای تو بوی غم و اندوه می‌دهد هنگامی ‌که زائر تو پا به حرم می‌گذارد و دیدگانش به گنبد طلا و گلدسته‌های حرم تو می‌افتد با چشمانی اشکبار دست ادب بر سینه گذاشته و زیر لب سلام می‌دهد یا ابن رسول الله ای آقای ما ای امام غریب به خوبی می‌دانم که همه ایرانیان و شیعیان مخلصت علاقه دارند این روز در کنار تو و دست در روی ضریح مقدست بگذارند تا دل‌های پر درد و  شکسته خود را بی ‌واسطه با آقایشان تسلی بدهند.

زائر تو در این روز به اطراف خود که می‌نگرد سراسر عطوفت و بخشش می‌بیند، او می‌خواهد از این خوان گسترده بهره‌ای برگیرد تا شاید مرهمی بر دل زخمی و قلب شکسته اش باشد، زیرا اگر گناه‌کارترین هم باشی در این مکان راهی برایت تا ابدیت باز است، آقا جان تو خود میزبان میلیون‌ها زائری هستی که به سوی تو می‌شتابند، ما را نیز شفاعت کن، زائرانت میخواهند با زیارتت و نوای نقاره‌خانه حرم تو آرام گیرند و با آب سقاخانه ات، سلام و صلواتی بر حسین (ع) و یارانش فرستاده و از تو طلب شفا کنند.

اى ضامن هر چه نیاز و حاجتی و اى امام رئوف، ما را از سقاخانه لطفت سیراب کن، زائرانت خود را به پنجره نگاه تو آویخته اند و چشم هاى آغشته به رازشان را به ضریح تو دوخته اند، ای هشتمین دردانه زهرا (س) امروز عمارت بلند آوازه توس غربت است و بر بالاى این بناى شهیر، کبوترى نیست که نالان نباشد، بر بالاى این بناى غریب، آسمان نیز به اشک ریزى ابرها تن داده است.

یا غریب ‌الغربا، در ایام شهادت تو همه شهرهای ایران و شهر مشهد مقدس یکپارچه سیاه پوش و غرق در ماتم و عزا است، می‌دانی عشق به تو نه تنها با رگ و پوست مردم ایران عجین شده بلکه سبب شده تا دلدادگان تو از دیگر کشورها در این روز رو به سوی تو کنند،.

در این روزها مشهدالرضا حال و هوای دیگری دارد و عطر ولایت تو ای امام غریب کوچه پس کوچه‌های شهر را مدهوش کرده است.

سلام بر تو ای عصمت هشتم! کوچه های توس، هنوز بوی عطرآگین تو را می دهد و آوای غریب ملائک هنوز در طواف حریم کبریایی ات به گوش می رسند، سلام بر تو ای خورشید تابان خراسان، سلام بر تو که مهربانی هایت از شمار زائران انبوهت بسیار بیشتر است.

یا امام رضا حنجره نورانى ات، جرعه نوش سم ستم سیه دلان شده است و طنین هق هق زائرانت تا قیامت، گلوى سوخته ات را یاد مى کند، یا امام رضا امروز خراسان بوی مدینه می‎دهد، خراسان غمی بزرگ در سینه دارد، و ما همراه با کبوتران حرمت، محزون و گریان دل را به دور بارگاه تو پر مى دهیم تا با زمزمه ملائک همراه شویم یا امام رضا امروز، نه تنها خیابان هاى خراسان که تمام رگ هاى عاشقانت، به گلدسته و رواقت ختم مى شود.

هر وقت خواستم چیزی بگویم خجالت کشیدم بیان کنم، ابهت حرمتت، زیبایی بارگاهت، تقدس نگاهت مرا از گفتن حرفم عاجز کرده است، چقدر زیباست گنبد زرد طلایی ات که از دور حکایت می کند در این شهر عزیزی مهمان است.

یا حضرت ثامن ­الائمه(ع) از میان ائمه ­معصومین(ع) فقط تو به عنوان امام غریب مشهور و معروف شده­ ای و این گلدسته و گنبد و این سیل جمعیت و زائرانت با هر آنچه از آه و ناله و اشک دارند، بیشتر موجب رفع غربت حضرتت شده است.

یا علی بن موسی الرضا (ع) آنگاه که نگاهم به بارگاه ملکوتی­ ات متبرّک می­شود و عاشقان حضرتت را در حرم مطهر می­بینم که «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا غَرِيبَ الْغُرَبَاءِ» را زمزمه میکنند، و در غربت تو ای امام­ رضا(ع) نوحه سر می دهند، به یاد ائمه بقیع و غربت قبور مبارکشان می­افتم.

یا امام رئوف اذن ورود به کربلا با امضای تو صادر می شود، امام رضای غریب، ای جان عزیز دل زهرا (سلام اله علیها) بیا ضامن ما شو، ای ضامن آهو جان مادرت زهرا (س) دستم را بگیر، مرا کربلایی کن، عاشق و شیدای حسین کن.

امروز که ما در آخرین روز ماه صفر در حزن و اندوه شهادت مظلومانه و غریبانه امام رضا (ع) گل هشتم بوستان محمدی (ص) هستیم، جامعه ایرانی با عزاداری و سینه زنی بر هشتمین اختر آفرینش می روند تا این ماه را بدرود بگویند.