به گزارش ایسنا، خبرنگاران ورزشی معتقدند در 60 درصد مواقع به توانایی‌های آن ها احترام گذاشته نمی‌شود و 70 درصد آن‌ها نیز معتقدند از آزادی عمل لازم در کار خود بهره‌مند نیستند. این در حالی است که حدود 90 درصد آن‌ها کار خود را برای جامعه ارزشمند می‌دانند و بر این باورند که می توانند بر جامعه تأثیر بگذارند. با این حال حدود 80 درصد آن ها معتقدند از امنیت شغلی لازم برخوردار نیستند و آنطور که شایسته است مورد حمایت قرار نمی گیرند.

ضمن اینکه 83 درصد آن ها از حقوق و مزایای خود راضی نیستند. به طور کلی 75 خبرنگاران ورزشی از شغل خود لذت می‌برند و بر این باورند که شغل‌شان می‌تواند آن ها را به انسان های مهم و تأثیرگذار متصل کند.

یافته‌های این پژوهش همچنین نشان می‌دهد، خبرنگاران ورزشی ایران از منظر جهان‌بینی اخلاقی استثناگرا و ذهنیت‌گرا محسوب می‌شوند. این امر نشان می‌دهد که اکثریت خبرنگاران ورزشی ایران قوانین عمومی اخلاق را قبول ندارند و معمولاً در پیشبرد اقدامات خود، پیامدهای منفی کارهای خود را در نظر نمی‌گیرند. ضمن اینکه برخی از آن‌ها هم از نظر اخلاقی سودگرا هستند، بدین معنا که قضاوت در مورد خوب یا بد بودن یک اصل اخلاقی، بستگی به میزان سودی دارد که اصل اخلاقی مذکور برای آن ها به دنبال دارد.

در نهایت یافته های این پژوهش بر ضرورت توجه به نیازهای حرفه ای خبرنگاران ورزشی تأکید می کند و اظهار می دارد، بی توجهی به نیازهای حرفه ای خبرنگاران ورزشی در بلند مدت، ایدئولوژی اخلاقی آن ها را تحت تأثیر قرار داده و در نهایت آن ها را به افرادی ذهینت گرا و سودگرا تبدیل می کند، امری که می‌تواند سایر محیط اخلاقی ورزش کشور را به میزان قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد.

نتیجه این تحقیق برگرفته از پایان‌نامه ارشد ساناز سلیمان‌آبادی است که با راهنمایی دکتر رضا شجیع و دکتر حمید قاسمی در پاییز 1395 در دانشگاه علم و فرهنگ دفاع شده است.

برچسب ها: خبرنگاران ، ورزشی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه