- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
نوشتاری از محمد کیانوش راد / نگاهي به فيلم سيانور به کارگردانی بهروز شعيبي / فيلم سيانور تلنگري در اين وانفساي سرگشتگي ها است
فيلم سيانور تلنگري در اين وانفساي سرگشتگي ها است. تلنگري براي ترمز زدن و كمي ايستادن و مرور گذشته و ...
شوشان/ محمد کیانوش راد
فيلم سيانور را به توصيه دوستي آرمانخواه و پرشور ، كه در حسرت روزهاي آرماني گذشته مانده است و از روزمره گي ها و مصلحت انديشي هاي امروز برآشفته است ديدم. از فيلم خوشش آمده بود و بر او اثر نهاده بود و اين خود دليلي مضاعف براي ديدن فيلم شد. او چه پر حرارت و راست مي گفت ، كه فداكاري هاي واقع بينانه و بدور از فرصت طلبي ها و دنياطلبي امروز نياز زمانه ماست.
مبارزه براي خدا و يا فدايي خلق شدن ، واژه هايي است كه امروزه كمتر در ميان فعالان سياسي بگوش مي رسد .
فيلم سيانور تلنگري در اين وانفساي سرگشتگي ها است. تلنگري براي ترمز زدن و كمي ايستادن و مرور گذشته و نگاهي به آينده . سيانور برشي از يك رخداد مهم در تاريخ معاصر ايران در دهه ٥٠ خورشيدي است.
داستان مبارزه و زندگي چريك هاي مسلمان ، كه گروهي از آنان با استحاله و تغيير ايدئولوژيك ، ماركسيسم را مي پذيرند . مركزيت جديد ، تقي شهرام ، وحيد افراخته و بهرام آرام ، ماركسيست شده ، و براي تفوق سازماني و بازسازي تشكيلات با ايدئولوژي ماركسيسم ، راه حل را در حذف فيزيكي اعضاي منتقد و مخالف خويش ، مثل مرتضي صمديه لباف و مجيد شريف واقفي ، كه بر انديشه ديني خويش اصرارداشتند، مي جويند.
صرف نظر از جنبه هاي تكنيكي و فني فيلم ، كه با تعليق هاي مناسب ، ريتم تند و فضاهاي بازسازي شده ي واقعي ، تماشاگر ، تا پايان ، بدنبال قصه اي باور پذير ، با كارگردان همراهي مي كند ، و براي تمام شدن فيلم لحظه شماري نمي كند.
مساله فيلم چيست ؟
مساله اصلي فيلم عبور از دو گانه سازي هاي دگماتيسمي است. در اين فيلم تنها محكوم قطعي ، تقي شهرام و همفكران او افراخته و بهرام آرام اند. هرچند بيننده از منطق و چرايي دقيق اين تصفيه هاي داخلي تقي شهرام هم دقيقا آگاه نمي شود و صرفا نوعي ماجراجويي ساده و كودكانه رو احتمالا برداشت مي كند.
در اين فيلم ، حتا ساواك نيز ، با ذهنيت مبارزان پيش از انقلاب چندان همخواني ندارد . ساواك و ساواكي ها ، نرم تر و هم در برخورد با مبارزان تا حدي شايد ، محق مي نمايند.
عشق امير و هما هم در هاله اي از شك و ابهام است ، نه از سوز و گداز هاي عاشقانه نشاني هست و نه از فداكاري در راه عشق . در پايان ماجرا باز هم ، براي هما ، قصه همان است كه بود. سيانور راه زندگي را سد مي كند.
در اين فيلم هيچكس محكوم نيست ، جز تقي شهرام ماركسيست ِ دگم انديش. در اين فيلم حتا ساواك هم خيلي بد نيست . كسي را هم در حد و اندازه قهرمان نمي بينبم. در حالي كه فيلم مي توانست و مي بايست ، ( بدليل وفاداري به نقلِ روايتِ برشي از تاريخ معاصرايران ) بر جنبه هاي مثبت و خارق العاده گروهي از بنيان گذارن سازمان ، كه انسان هايي فداكار ، استثنايي و بزرگ تر زمانه خود بودند انگشت نهاده و به حقيقت هاي تاريخي وفادار باشد .
با اين حال ، مهمترين ويژگي مثبت فيلم ، ، دوري از كليشه هاي ذهني حاكم است. دوري از دوگانه انگاري هايي كه در زندگي روزانه با آن مواجهه ايم .
مي توان با نگاهي به فلسفه چند فرهنگي ، از مرز هاي عبور ناپذير دوگانه سازي هاي قطعي و دوگانه انگاري ها خارج شد.
دوگانه انگاري خود و ديگري ، خودي و غيرخودي ، عشق و نفرت ، فرهنگ ما و فرهنگ آنها ، ذهنيت و عينيت ، درك ديگري با عينك خودمان و درك ديگري از نگاه خودش ، نسبي انگاري و جزم انديشي ، وبالاخره بقول "برايان في " ، داستان گفتن و زيستنِ داستان .
آيا مبارزه و فداكاري و فدايي شدن در راه آرمان ها جداي از زندگي است؟ آيا ميان سيانور و زندگي ، لزوما يكي را بايد برگزيد ؟ در رويارويي اين دوگانه ، عشق را فداي آرمان ها يمان كنيم ، يا از آرمان هايمان دست بشوييم ؟؟
فيلم بدنبال يافتن پاسخي به اين دغدغه هاست. كارگردان ، بي آنكه خود پاسخ مشخصي بدهد ، تماشاگر را براي درك پاسخ رها مي كند. اگر فيلم تماشاگر را به تامل براي درك اين مساله و تلاش براي فهميدن پاسخي - ولو - متفاوت رسانده باشد ، فيلم از نظر مضمون موفق بوده است.
در شكلي از نگرش به تاريخ ، تاريخ خوانش گذشته نيست. تاريخ چيزي نيست جز بازانديشي گذشته.
"همه تاريخ ، تاريخ زمان حال است. مورخ از زمان حال آغاز مي كند و به گذشته مي رود زيرا هرچه دارد متعلق به زمان حال است. مورخ حين رفتن به گذشته ، تمامي پيش فرض ها ي ايدئولوژيكي ، روش شناختي ، و هستي شناختي خود را همراه مي برد. او با ديدگاه خاص خود رخداد را بررسي مي كند تا تفسيري جديد ارائه دهد. " در اين نگاه كه در تاريخ نويسي فوكو مي توان آن را يافت ، " تاريخ سراسر تفسير است ، حقيقتي وجود ندارد ، هرچه هست ،تفسيري تازه است. حقيقت حاصل بازتوليد قدرت -دانش است. "
در فيلم كمتر مي توان بدنبال محكوم كردن كسي يا چيزي بود. از ديالوگ ها ي ماندگار كمتر نشاني خواهيم يافت . شايد شرايط و محدوديت ها هم در لكنت بياني فيلم ساز بي تاثير نبوده است.
ديدن اين فيلم براي جوانان امروز و ديروز قابل تامل است. توجه به نقش پررنگ زنان در سير مبارزات انقلابي از جمله نكات فراموش شده اي است كه از جنبه هاي قابل تحسين فيلم است.
باديدن فيلم ، گروهي ، برگي از تاريخ معاصر ايران را با روايتي جذاب از فيلم ساز مي بينند و گروهي ، جواني خود را بر باد رفته خواهند يافت و گروهي با حس نوستالوژيك و گاه افسوس بر آرزوهاي از دست رفته ، در ارزوي بازيافت روزهاي خوش فداييِ شدن براي خدا و يا فدايي خلق شدن ، با فيلم همراه و همدل خواهند شد و گروهي نيز ، با ترمز زدن ، و ايستادن ، كمي به گذشته و حال و آينده ي خويش مي نگرند ، اما همچنان راه ماندگاري ارزش ها ، فداكاري و ايثار است.
