- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۱۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۷:۰۴
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
نوشتاری از علی کرد
تاکنون سابقه نداشت که فراکسیونی بر اساس زبان یا قوم تشکیل شود و طبق رسالتی که مجلس و نمایندگان مجلس...
علی کرد
مدرس دانشگاه
در آبان ماه امسال در مجلس شورای اسلامی فراکسیونی تشکیل شد به نام "فراکسیون ترک زبانان". پس از اعلام موجودیت این فراکسیون، دیدگاهها و نظرات متفاوتی در این مورد در رسانه ها مطرح شد.از تشکیل اولین مجلس شورای اسلامی تاکنون فراکسیونهای متعددی بوجود آمد اما آنچه این فراکسیون را متفاوت می کند عنوان و ترکیب آن است.
تاکنون سابقه نداشت که فراکسیونی بر اساس زبان یا قوم تشکیل شود و طبق رسالتی که مجلس و نمایندگان مجلس به عهده دارند و براساس تعریفی که از فراکسیون میشود چنین فراکسیونی محلی از اعراب ندارد و شایسته بود که این اتفاق نمی افتاد و شایسته است که با یک اقدام جسورانه و شجاعانه انحلال آن اعلام شود.
فراکسیون عمدتا" بر اساس دیدگاه فکری و حزبی تشکیل میشود و گروهی است که درون حزب یا گروه سیاسی تشکیل می شود و اعضایش در زمینه چگونگی اجرای برنامه ها و سیاستهای کلی آن حزب یا سازمان نظرات و عقاید مشترک و مشابهی دارند. همفکر و هم عقیده بودن از معیارهای اصلی فراکسیون و حزب و جناح است.
فراکسیونهای اقلیت و اکثریت مجالس که شامل طیفهای اصلاح طلب و اصول گرا میباشند مصداق واقعی فراکسیون هستند و با عنوان و هدف فراکسیون همخوانی و مصداق دارند.گرچه بر اساس تعریف و کارکرد فراکسیون تشکیل برخی دیگر از فراکسیونها محل مناقشه و جای نقد دارد اما فاصله ی فاحش این فراکسیون با کارکرد اصلی فراکسیون و از طرفی نام قوم گرایانه ی آن باعث شده تا نکاتی را در این خصوص بیان و مطالبی را قلمی کنم.
ذکر این نکته ضروری است که فراکسیونها حالت رسمی و قانونی ندارند و مربوط به تحولات داخلی مجلس میباشند و تقریبا" شبیه گروههای غیر رسمی هستند که در دل سازمانهای رسمی بوجود می آیند اما همین گروههای غیر رسمی باید از تعریف و ماهیت و کارکرد اصلی خود فاصله نگیرند و طوری نشود که مضراتشان از منفعتشان بیشتر باشد.وقتی که از مجموعه نمایندگان یک قوم و یا یک زبان فراکسیونی تشکیل شود و هدف آن توجه بیشتر به آن قوم و آن مناطق باشد ممکن است دیگر اقوام با لهجه و زبان خاص نیز بخواهند دست به چنین اقدامی بزنند و بازار کمیسیون سازی و کمیسیون بازی داغ شود در چنین حالتی چیزی جز چند دستگی وتفرق و طناب کشی و سهم خواهی و فاصله گرفتن با منافع ملی و این قیبل موارد نصیب نخواهد شد.
در کشور ما ترک و کرد و لر و بختیاری و بلوچ و خوزی و مازنی و شیعه و سنی و اقلیتهای مذهبی و.... درکنار هم و مسالمت آمیز زندگی میکنند و در زمانی که کشور ما تهدید و هشت سال جنگ بر ماتحمیل شد از همه ی اقشار و اقوام وحتی اقلیتهای مذهبی در راه اعتلای اسلام و دفاع از کیان نظام و میهن شهید تقدیم کردیم و ما باید از هرفرصتی برای تقویت وحدت و همگرایی و انسجام ملی دفاع کنیم و هر تصمیمی خیرخواهانه میگیریم تمام تبعات و عواقب آن را بسنجیم.یک نماینده آذری زبان در توجیه این کمیسیون گفت:"هدف فراکسیون ترک زبانان پیگیری آموزش به زبان مادری است".
سوال این است که آیا نمی شد بدون این کمیسیون این مطالبه را پیگیری کرد؟ آیا برای هر امری باید یک کمیسیون تشکیل داد؟ در جایی دیگر آمده است که هدف این فراکسیون استفاده از ظرفیت نمایندگان ترک زبان جهت رفع مشکلات و توسعه ی متوازن مناطق ترک نشین اعلام شده است. سوال این است که اگر یک فراکسیونی با این تعداد نماینده که یک سوم مجلس را تشکیل می دهند چنانچه بخواهند با چانه زنی و سهم خواهی دنبال توسعه هرچه بیشتر حوزه انتخابیه خود باشند حال آنکه هر ریال بودجه این مملکت و هر قطره ی نفت آن متعلق به همه ی این کشور است آیا بجای توسعه متوازن دچار عدم توازن نمی شویم؟
اگر نمایندگان ما بتوانند برنامه ریزی را سیستماتیک کنند و با طرحهای کارشناسی شده توسعه یافتگی و عدم توسعه و محرومیت را بطور شفاف تعریف کرده و برای تخصیص اعتبار شاخص داشته باشند آن وقت چانه زنی ها به حداقل می رسد و عدالت حاکم می شود. هر کدام از نمایندگان باید بدانند که نماینده ملت ایران هستند و به همه ی ملت تعلق دارند و صدالبته هرکدام مسایل و مشکلات حوزه ی انتخابیه خود را بهتر می دانند و باید دنبال رفع مشکلات حوزه ی انتخابیه باشند و نطق های میان دستور نیز در همین راستا است.
افزایش و گسترش فراکسیونها به تنهایی دردی را دوا نمیکند و اگر نمایندگان دامنه ی آن را وسیع کنند به کارهای اصلی و وظایف قانونی خود نمی رسند و حتی حضور آنان در کمیسیون ها که رسمی و قانونی و مهم است کم رنگ و کم اثرمی شود. و عدم تمرکز در کمیسیونهای تخصصی منجر به تصویب طرحها و لوایح کم اثر می شود و کارآمدی مجلس را کاهش می دهد.یک نماینده ممکن است در فراکسیونهای متعددی عضو باشد و چنانچه در این فراکسیونها شرکت نکند در حد یک نام باقی می مانند و چه لزومی به تشکیل این همه فراکسیون است اگر بخواهد نقش خود را در این همه فراکسیون بخوبی ایفا کند از کار اصلی و وظیف قانونی بازمی ماند و انرژی ووقت خود را در جایگاه اصلی صرف نمیکند و نمی تئاند به نحو احسن ایفای وظیفه کند. اگر نماینده ای رزمنده و روحانی و اصلاح طلب و ترک زبان و ورزشکار و.... باشد عضو فراکسیونهای ایثارگران و ترک زبانان و روحانیون و ورزش و..... میباشد و عمده ی وقتش صرف حضور در این فراکسیونها میشود.
گرچه نمایندگان ترک زبان عمدتا" اصلاح طلب و حامی دولت تدبیر و امید هستند و یکی از شاخص ترین آنها دکتر پزشکیان است که از اصلاح طلبان بنام و صاحبنظر و متخصص ومتعهد می باشد اما همه ی اینها مرا قانع نکرد که این فراکسیون را نقد نکنم.همین که ما صرفا" بدلیل هم قوم وهم زبان بودن ولو با اختلاف دیدگاهی و سیاسی دور هم جمع شویم و یک گروه و فراکسیون تشکیل دهیم اقدامی ضد توسعه است. بقول شاعر همدلی از هم زبانی بهتر است.
اگر همه ی اختلاف دیدگاهها را کنار میگذارید و قاضی پور و پزشکیان برای توسعه مناطق ترک نشین زیر یک چتر قرار می گیرند پس چرا نمایندگان کرد زبان وعرب زبان و بلوچی و لر و.... چنین کاری نکنند؟ و اگر این قبیل فراکسیونها بسط پیدا کند دیگر فراکسیونهایی که مبنا و هدفشان فراتر از یک منطقه و بلکه کلیت ایران اسلامی است در حاشیه قرار می گیرند و این برای مجلس و ملت ما یک خطر است. ما می توانیم از عقبه و تعداد و قدرت و موقعیت خود بهتر از اینها استفاده کنیم و بجای اینکه خودمان را به رخ هم بکشیم، در کنار هم و باهم باشیم و اقتدار خود را به رخ بیگانگان بکشیم.بعنوان مثال در یک راهپیمایی چنانچه دسته جات مختلف با لباسهای قوم و قبیله و عشیره خود حضور یابند برای آبادانی و حفظ و حراست سرزمین خود در یکجا و در صف واحد هستند و در عین حال نمادی از قوم خود را به همراه دارند و این امری پسندیده است.
اگر مجموعه ای از نمایندگان یک طیف یا قوم به مناسبتی و برای دفاع از مظلومی یا بیزاری از عمل نامشروعی بیانه ای بنویسند و امضا کنند و اقداماتی از این دست پسندیده است. حتی تشکیل جلسات و نشستهای جداگانه باعث انسجام بیشتر آنها می شود و ایرادی ندارد اما تشکیل فراکسیونی قومی حساسیت بین سایر نمایندگان و موکلینشان ایجاد می کند. وقتی که ملاک فراکسیون رویکرد سیاسی باشد حساسیت قومی و منطقه ای ایجاد نمی شود.
یک مجموعه ای که یک تفکر مشترک دارند دور هم جمع میشوند و بنا به تفکر خود دنبال توسعه ی کشور و بهبود امورهستند و برای اینکه دیدگاههای خود را در رسیدن به اهداف عملیاتی کنند تشکیل فراکسیون میدهند و گروهی دیگر نیز اقدامی مشایه انجام می دهد و هر کدام دنبال این است که نسخه بهتری برای توسعه و بهبود کشور و جامعه بپیچد و مردم هم بر این اساس رای می دهند و این امری مرسوم و میمون و پسندیده است. اما اگر این فراکسیون مبنایش شیوه ی مدیریت و رویکرد فکری نباشد بلکه ملاک و معیارش منطقه و قوم باشد آنگاه دیگر اقوام و مردم دیگر مناطق این حساسیت را دارند که مبادا بودجه کشور صرف آن منطقه ی خاص بشود و ما بی بهره یا کم بهره باشیم. خلاصه اینکه فراکسیونهایی که با معیارهایی غیر از رویکردهای سیاسی فکری تشکیل شود نوعی سهم خواهی بیشتر را در اذهان متبادر می سازد و با توازن و تحاد و همگرایی و انسجام ملی همخوانی ندارد.
چه باحال [...]رو حذف کرد این اقا!!!!!