ضرورت وجودی یک ارتش ایمنی و آتش نشان

جانفشانی در راه مردم و میهن در سرشت پاک هر  ایرانی نهادینه شده است و قبل از هر تعزیت و تسلیت از بابت شهادت مردان سازمان ایمنی و آتش نشانی تهران و سایر هموطنان عزیزمان در حادثه ی تلخ و ناگوار حریق و فروپاشی ساختمان پلاسکو ، باید عرض نمائیم که بقول آن کاربر فهیم و عاقبت اندیش در شبکه های اجتماعی که خطاب به مقامات مملکتی نوشت : خوب شد که در تهران زلزله نیامد! و گرنه یک قرن طول می کشید تا کار نجات ، امداد رسانی و بیرون کشیدن  اجساد مردمان مظلوم ، از زیر آوار ادامه می یافت.

براستی بلاد کبیره ای چون تهران که روی گسل زلزله است و علاوه بر آن بافت ساختمانی فرسوده ، بساز و بفروش ، غیر استاندارد همراه با نقاط بن و بستی کور ترافیک خیز متعددی که با وجود این همه معضل ، از کمترین وسایل ایمنی برخوردار است و مساله ی مصیبت بار تر دیگری ، بنام ، عدم فرهنگ امداد و مددکاری در میان عامه ی مردم ، که حقیقتا خلاء آن محسوس است و امرزه چیزی جزء ، یک واژه غریب و نامانوسی نیست و همانا ، وجود همین یک فقره معضل ، کافی است که  هر ناظر بیطرفی را به فکر فرو برد ، که با تاسی از ضرب المثل مشت نمونه ی خروار است ، که در حل و حوش همین  تجربه ی تلخ و ناگوار حریق که منجر به  فروپاشی ساختمان پلاسکو شد  را آینه ی عبرت قرار داده و از فردای این حادثه ، مردم و مسوولین به خود بیایند و قدری بیاندیشند که در ابرشهری به ظاهر آرام و امن زندگی نمی کنند بلکه در ازدحام دخمه هایی غار مانند از آپارتمان هایی نا ایمن و خطر آفرین بسر می برند که با یک حادثه ی اینچنینی ، با فاجعه ای دشوار و تراژیک مواجه می شوند.

آری در این راستاست که این پرسش پیش می آید ، چگونه و چطور دولت و ملت قادر خواهند بود از بروز این حوادث خانمانسوز پیشگیری نمایند و یا لااقل از آسیب ها ، خطرات جانی و مالی آن بکاهند ، و بر روی پرسش هایی تاکید کنند از قبیل ؛  ایمنی چیست!؟ و باید چه سان بدان دست یافت ؟ مدیریت بحران و تکنولوژی برتر کدامند ، آموزش های شهروندی در خصوص مقابله با اتفاقات قهری و فورس ماژور از چه سنی و در چه مقطع تحصیلی باید تدریس شوند !؟ و مخصوصا این پرسش حیاتی ؛ که آیا  پدافند غیر عامل تا چه سطحی از سطوح سازمانی باید اعمال شود؟ ، باری ، بطور کلی این پرسش های پیشگیرانه نیل بر تسهیل امور در هنگام مقابله با بحران ، ما را به جدیت رهنمون می سازد که هر خانه ، کوچه ، ساختمان ، خیابان ، ناحیه ، کوی و برزن ، منطقه و در کل یک شهر ، یا ابر شهر باید به شکل استقرایی به سند ایمنی و پیشگیری برسند تا در هنگام حادثه با تدابیر و پیشگیرهای اولیه ، ثانویه و تکمیلی بطور کلاسه شده و با استفاده از تکنولوژی های برتر و روزآمد بتوانیم به دنبال بهره مندی از دانشی که قبلا ، تحت آموزش آن به تبحر رسیده ایم  به مقابله با حوداث و اتفاقات قهری ، سهوی و عمدی برخیزیم .

آری ، بسان یک ارتش منسجم و دلیر که نظم را در سرلوحه ی کار خود قرار می دهد و آن دیسپلین را به همه ی مردم  خود منتقل می نماید ، حاشا و کلا ، معلوم است که شهرداری ها با آن امکانات محدود و با توجه به حوزه ی فعالیت های گسترده اش نمی توانند یک سازمان مناسب برای مقابله با این بحران های فجیع باشد و وجود یک ارتش ایمنی و آتش نشان در یک پادگان شهری بدون تردید ضرورت می یابد.