یک بام و چندین خاک و یا رقص شاد ریه ها !

شوشان  - غلامرضا جعفری:

اگر گذشتگان برای فهم رفتارهای متناقص در خصوص پدیده ای یک سان، از تمثیل بام و دو هوا استفاده کرده اند، طبیعت امروز خوزستان اجازه استفاده از واژه هوا را به ما نمی دهد خاصه که برای مصرف این واژه باید تمهیدات خاصی دید تا یک هو، هوا به تمامی کوچ نکند و به ناچار باید برای فهم پدیده و رفتار متناقص از خاک استفاده کنیم، که امروزه به وفور در جامه و جان و خانه مان یافت می شود؛ پس بگوییم بام و چندین خاک و یا بهتر است بگوییم یک ریه و چندین خاک!

روز گذشته مدارس تعطیل شدند و کلیه مراکز آموزشی نیز به همین صفت فریبنده مزین شدند، تعطیلی، اما جماعت اداره جاتی هر چقدر منتظر شدند تا الطاف خفیه ستاد بحران خیز، بخیزد و از جان این مجموعه انسانی صحبتی کند، به نتیجه ای نرسیدند و بحران، گرفتار بحران خود و تودیع و معارفه و یا به قولی جشن همزمان عروسی و عزا، بود و یادش نماند که کارگران و کارمندان خوزستانی طاقت و توان پرداخت هزینه های کمر شکن رقص ریه و قلب و مغز را ندارند و این خاک، مثل ریتم شاد۶/۸ تنبک تمام امعا و احشا را دچار یک قر ریز می کند، قری که ممکن است نهایتش به جای سالن رقص به سالن غسالخانه منتهی شود، البته ستاد بحران در آخرین دقایق پیش از صعود جان کارمندان وکارگران به جهان غیب، اعلام کرد که راس ساعت دوازده ظهر همه شاغلین کاسه کوزه های شان را جمع کرده و به خانه بروند که هوا بس ناجوانمردانه پس است.

طبق معمول هم شاغلین محترم با اندکی غرولند و تعجب که چرا چنین شد! به خانه خود رفتند و با پاسخ مدیر بحران که گفته بود هواشناسی تا ساعت ده صبح اعلام خطر جدی نکرده بود خود را قانع کردند؛ که این آقای تعطیلات جدید، صنمی دو زار با قبلی توفیر دارد، بماند که مدیر هواشناسی گفت خیر هیچ هم اینطور نبوده و ما از شب گذشته گفته بودیم هوا پس است، به هر حال جماعت کارمند که به تکذیب و تایید این مدیر و آن مدیر سالهاست خو کرده از ماجرای شنبه به سادگی گذشت و هر دو را حواله به روز آخرت دادند و منتظر تا تکلیف روز بعد یعنی یکشنبه مشخص شود.

مجری شبکه استانی در همین حین اعلام کرد که آقای تعطیلات پشت خط است و ایشان آنطوری که بعد معلوم شد، فرمود همچنان مدارس و مراکز آموزشی تعطیل هستند و کارمندها و شاغلین و کارگران از هشت تا دوازه باید سرکار خود حاضر باشند ولو اینکه امعا و احشایشان مبتلا به رقصی شاد شود.

در این میان حکمت این چهار ساعت معلوم نیست، اگر خاک مضر است پس چرا مردم را روانه خیابان و اداره و ... می کنید و در مسیر رفت و برگشت خاک را به خورد ریه هاشان میدهید؟ اگر هم مشکلی وجود ندارد پس این چهار ساعت چه معنایی دارد و چرا به تمام و کمال بر سر کارشان نباشند؟ مگر اینکه ریه های این جماعت در اثر رقص های پی در پی به نوعی سیستم ایمنی مضاعف دست یافته باشند عین رقاص هایی که بدنی چون مار دارند.

این پرسش می تواند مدام تکرار شود و مدیران محترم نیز می توانند مدام پاسخ ندهند.