- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۵ آذر ۱۴۰۳ - ۱۰:۵۹
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
حسن بهنام
معاون پژوهش وبرنامه ریزی آموزش وپرورش ناحیه ۴ اهواز
این که چرا مدرسه ی آموزش وپرورش درجایگاه مناسب خود یا در کانون توجهات فرهنگی، سیاسی وعلمی قرارندارد؟ چرا مدرسه از نوعی" تأخرتوسعه ای" در جامعه ما رنج می برد و حتی چرا در بعضی زمینه ها نسبت به گذشته عقب گردمی کند؟نسبت مدرسه با" توسعه همه جانبه" کشورچیست واین که چرادراین خصوص آموزش وپرورش نقش وجایگاه مناسبی ندارد؟دیگراین که این نهاد در درون خود ازچه مسائلی رنج می برد؟ آیا می توان گفت دکترینِ آموزش وپرورشِ ماچیست؟
یعنی می توان گفت آموزش و پرورش درایران برای چه کارمی کند؟مثلامی خواهددانش افزایی کند یا مهارت های زندگی را بالا ببرد؟ یا توانمندی های اجتماعی و تربیت شهروندی را تقویت کند، یا خلاقیت و تفکر انتقادی بیاموزد؟
امروزه بیشتر به نظر می رسد که مدرسه می خواهد همه رابه گونه ای تربیت کندکه در "کنکور"قبول بشوند.امری که به وضوح در مقابل اهداف آموزش وپرورش در دو بعدداخلی وجهانی قرار دارد.
در بعد داخلی، در سند تحول بنیادین در آموزش و پرورش، اهداف متعالی و بلند و روشنی مبتنی بر تعلیم و تربیت اسلامی تعریف شده که باید محقق شود و در بعد جهانی، امروزه نهادهای معتبری نظیر یونسکو و آیسسکو هدف آموزش وپرورش جدیدرا درچهارسطح تعریف می کنند:
۱- تربیت شهروندانی که با حقوق و وظایف خودآشنا باشند و عضویت در نهادهای اجتماعی و رفتارهای دموکراتیک را بیاموزند.
۲- توانمندسازی دانش آموزان،چنان که ازلحاظ نظری وعملی قادربه برقراری ارتباط بامحیط پیرامون خویش باشند.
۳- آموزش بر پایه خلاقیت باشد (نه محفوظات کم اثریابی خاصیت).
۴- نقد و تفکر انتقادی موضوعیت بیابد.
با این حال،پس علت این کم حاصلیِ آموزش و پرورش در چیست؟ عده ای علت این کم حاصلیِ آموزش وپرورش رامسائل اقتصادیِ آن برمی شمرندودرشرایطی که محور اصلی مدرسه،یعنی "معلم"،ازنظرمعیشتی وضعیت مناسبی ندارد،چنین نتیجه ای رانیزغیرمنتظره نمی دانند.
عده ای هم تسلط ایدئولوژی برمحیط علمی وپرورشی راعلتِ اصلیِ درجازدنِ نظام آموزش وپرورش
می دانندواین شرایطِ تحمیلی رابارشدوتکامل،مغایرتلقی می کنند.
برخی دیگر،دولتی بودن نظام آموزش وپرورش رانه فقط ازبعداقتصادی،بلکه ازبعدتسلط گفتمان و ارزش های ساخته ی دولت،مشکل اصلی برمی شمرند. گروهی هم تضاد دائمی یک قرن گذشته بین سنت ومدرنیته رامانعی قوی برسرراه آموزش وپرورش می بینندوآن رامادرهمه ی مشکلات معرفی می کنند.
برای همه ی این علت ها،برهان های مثبت وبه همان اندازه یاشایدبیشتر،برهان خلف وجود دارد.
بسیاری ازکشورهای دیگرهم باچنین مشکلاتی روبرو بوده اند،ولی توانسته اندنظام آموزشی وتربیتیِ خود رابه گونه ای سامان دهندکه به اهداف خوددست یابند.
یکی ازنکاتی که می تواندما رادرگشودن گره کور نارضایتی عام ازآموزش وپرورش یاری کند، پاسخگویی به این سؤال است :
از نظام آموزش وپرورش خودچه انتظاری داریم؟
پاسخ های احتمالی این سؤال، بسیارمتنوع وگاه متضادند،اماچاره ای نیست،بایدازهمین جاشروع کرد : برای آنکه هدف آموزش وپرورش راتعیین کنیم، باید در محیطی آرام وبه دور ازتعصب های سیاسی وایدئولوژیک،ازهمه ذی نفعان آموزش وپرورش که طبعاً همه ملت ایران هستند،بخواهیم فعالانه دراین هدف گذاری شرکت کنند. عملی که در صدسال گذشته امکان تحقق نداشته است و دورنمای تحققش نیزباشرایط واوضاع اجتماعی و سیاسی کشور چندان روشن نیست؛اما چاره ای هم نیست.
این فرض مشترک راهمه قبول دارندکه هدف آموزش وپرورش،ساختن انسانی است که درآینده مفیدباشد.اماهمین فرض مشترک،منشاءِ سؤالات بسیاراست،ازجمله آن که : انسان مفید،چگونه انسانی است؟
بی تردید، برای پاسخ دادن به این پرسش،بایدارزش هایی راملاک ومعیار قراردهیم تا بتوانیم این انسانِ مفیدرا در چارچوبِ آنهابشناسیم. اما این ارزش ها راچه نهادی تعیین می کند؟دولت؟ملت؟خانواده؟اولیای مدرسه؟رسانه ها؟داخل؟ خارج؟ ارزش های ملی؟ ارزش های جهانی؟ ارزش های دینی؟ ارزش های قومی؟ یا ارزش های تاریخی وسنتی؟
سؤال بعدی این است که فارغ التحصیل آموزش وپرورش،بایدبرای کدام عرصه مفیدترباشد؟ برای ایران،اسلام،جهان ؟ و ... بالاخره این که محصولِ آموزش و پرورشِ ما،باید شخصیتی علمی باشد یا کسی که زندگی کردن بداند؟
شاید در وهله ی اول، پاسخ دادن به این سؤالات آسان بنماید؛ شاید بتوان ساده اندیشانه گفت مگراین ها چه تضادی باهم دارند؟ چرانتوان همه آن هاراباهم جمع کرد؟ اما اگرکمی دقت به خرج دهیم،آشکاراست که حداقل درمحیط ایران امروز، نمی توان این معادلات را با پاسخ های کلیشه ای وشعاری حل کرد؛ پاسخگویی به این پرسش هادر درجه ی اول نیازمندتغییرفضای ذهنی وپیش داوری هایی است که بر زوایایِ افکار ما احاطه یافته اند. از این روست که معتقدم حل مشکل دیرپای آموزش وپرورش،ازهرکاردیگری مشکل تراست،حتی از انقلاب درعرصه سیاسی.
