به دنبال لابیگری نیستم / به کسی باج نمی دهم

محمودرضا شیرازی، ظهر شنبه 5 اسفند برای مصاحبه فقط 20 دقیقه در نظر گرفته بود اما وقتی پرسش های چالشی و از روی صداقت ما را شنید یک ساعت و نیم برای پاسخ گفتن وقت گذاشت. شهردار در همین مصاحبه جایی اشاره دارد که آمدنش به آبادان یک ماموریت بوده. می دانستم که شهردار در زمستان 89 و پس از بازداشت چند عضو شورای شهر ابادان به اتهام سوء استفاده مالی، به شورای درمانده شهر آبادان توصیه شد، اما از سوی چه کسانی و دقیقا با چه هدفی؟ این آخرین سوالی بود که با شهردار مطرح کردم. او گفت که نمی تواند نام آن افراد بگوید اما تاکید داشت که آنها از دلسوزترین افراد در تاریخ آبادان بوده اند. شهردار در یکی دو ماه اخیر باز هم به ماموریت هایی رفته که شائبه پایان ماموریت اولیه محمودرضا شیرازی در آبادان را ایجاد کرده است، گفتگوی ما با پرسش درباره این شائبه ها آغاز شد.

ظاهرا در چند هفته گذشته مرخصی یا ماموریت هایی متعددی داشته اید که باعث شکل گیری شایعاتی شده است، قبل از اینکه این شایعات را با شما در میان بگذارم، خودتان مایل هستید در مورد این غیبت ها توضیح دهید؟

ببینید! وقتی شهردار می خواهد به مرخصی یا ماموریتی برود باید مجوزهای قانونی لازم را بگیرد. برای رفتن به ماموریت، شهردار باید از اداره کل امور شهری و شوراهای استانداری مجوز بگیریم و این مجوز را باید به شورای شهر و فرمانداری ارائه کند. ماموریت هایی که من معمولا می روم به نسبت ماموریت هایی که شهرداران قبلی می رفته اند، بسیار کمتر است چون بنا به ضرورت می روم. خیلی از ماموریت ها را من می توانم با توجه به نفوذ و به اصطلاح لابی که در سازمان شهرداری ها و وزارت کشور دارم تلفنی حل کنم.

در شش ماهه اول امسال شاید بیشتر از سه بار تهران نرفته ام. در شش ماهه دوم هم این رقم از عدد چهار یا پنج تجاوز نمی کند. دو بار این ماموریت ها دیدار با وزیر نفت به همراه نماینده های شهر بوده است. دو بار آن هم برای گرفتن مطالبات از سازمان شهرداری ها بوده است.

در نظر بگیرید که آبادان یک شهرداری با رتبه 11 است و با توجه به حجم تعداد پرسنل این شهرداری که بیش از 2 هزار نفر هستند و ماهانه سه میلیارد تومان حقوق همراه با کسورات برای پرداخت به پرسنل نیاز است، تامین آن احتیاج به رایزنی در وزارت کشور و استانداری دارد و شهردار اگر دفترنشین شود این پول به خودی خود تامین نمی شود. علاوه بر این من کارهایم را در مرکز استان به گونه ای تنظیم می کنم که اگر جلسه ای برای تخصیص اعتبار برگزار می شود می روم آنجا پیگیری می کنم. بنابراین اهواز رفتن من حسب ضرورت است و معمولا ماهی یک بار بیشتر نیست. در ارتباط با مرخصی ها  هم باید بگویم در شش ماهه اول سال یک بار به مرخصی تابستانی رفتم که 5 یا 6 روز بیشتر نبوده و یک مرخصی در شش ماهه دوم استفاده کردم که برای ثبت نام ترم در دانشگاه تاجیکستان بوده چون دانشجوی مقطع دکترای مدیریت گردشگری دانشگاه این کشور هستم و این مرخصی هم 4 روز در اواخر دی ماه بوده است.

شهردار هم مثل سایر خلق الله حق استفاده از 30 روز مرخصی سالیانه و 30 روز مرخصی استعلاجی دارد که من در کل سال 91 بیشتر از 12 روز از مرخصی استفاده نکرده ام.

پذیرش شما در دانشگاه تاجیکستان چه تاریخی انجام شده است؟

پذیرش سال 2011 صورت گرفته است. البته تحصیل در این دوره غیرحضوری و پژوهشی است و هیچ لطمه ای به کار و فعالیت من نمی زند.

پذیرش شما زمانی صورت گرفته که شهردار آبادان بودید، تحصیل در خارج کشور حین اشتغال به کار مدیریت یک شهر منع قانونی ندارد؟

خیر، قبل از اینکه پذیرش دانشگاه تاجیکستان را بگیرم هماهنگی های لازم را با دستگاه های امنیتی انجام داده ام. در حال حاضر بسیاری از مسوولین کشور (در سطح سران و مجلس که لازم نمی دانم اسمشان را بگویم) در مقطع دکترا در همین تاجیکستان تحصیل می کنند. بسیاری از مسوولین هم که در پست های کلیدی کشور فعالیت می کنند در داخل کشور در مقطع دکترا یا فوق لیسانس تحصیل می کنند. شما تک تک معاونین استاندار خوزستان را بررسی کنید همزمان با کار در دانشگاه ها تحصیل می کنند.

با توجه به اینکه رشته لیسانس و فوق لیسانس شما برنامه ریزی شهری بوده ظاهراً بیشتر کسب مدرک دکترا برای تان مهم بوده است؟

بله واقعیت همین است. اول اینکه مدرک دکترا برایم اهمیت داشته و دوم اینکه گردشگری علم روز دنیاست، در کشور ما بکر است و هنوز مدرک دکترای این رشته را در کشور خودمان نداریم و ما جزو اولین فارغ التحصیلان این رشته در کشور خواهیم شد که البته با برنامه ریزی شهری هم مرتبط است.

اجازه دهید شایعاتی که مرخصی ها و غیبت های شما در محافل شهر ایجاد کرد بگویم شما هم نظرتان را بگویید. یک شایعه این بود که غیبت شما در آبادان ناشی از حضور در اهواز برای  رایزنی و تاثیرگذاری بر انتخابات شورای شهر این شهر است تا به عنوان شهردار این شهر انتخاب شوید. یک شایعه دیگر هم این بود در حال رایزنی برای کسب شهرداری یکی از مناطق شهر تهران هستید و شایعه سوم تحصیل در خارج کشور بود که  خودتان مطرح کردید.

من به دنبال لابی گری نیستم، یازده سال است که در شهرهای مختلف استان یا شهردار بوده ام یا معاون شهردار. کسانی که صاحبنظر هستند با سبک کار بنده آشنا هستند، لطف دارند و خودشان پیشنهاد می کنند. من بهترین دوران خدمتم را در آبادان بوده است و افتخار دارم که برای مردم قدرشناس آبادان کار می کنم. به صراحت می گویم اگر شورای شهر آینده آبادان باز افتخار کار در آبادان را به من بدهد و همزمان پیشنهاد هایی که شما اشاره کردید به من بشود شک نکنید آبادان را انتخاب می کنم. علی رغم پیچیدگی ها و مشکلاتی که کار در آبادان دارد- منظورم پچیدگی های سیاسی، اقتصادی و حضور جریان قدرت و فشار در این شهر است- قدرشناسی مردم به گونه ای بوده که احساس کرده ام بعد از خدا این مردم را در کنار و پشتیبان خود داشته ام. مردم آبادان به خوبی تفاوت دوره دو ساله شهرداری من در سال های بعد از جنگ را می دانند. بنابراین اگر شورای آینده آبادان به من پیشنهاد بدهد آبادان خواهم ماند. این انتخاب نشان می دهد شایعات مطرح شده همه فرضیه بوده اند.

برخلاف آنچه اینک می گویید که ماندن در آبادان را به حتی شهرداری اهواز ترجیح می دهید نوع حضور و رفتار رسانه ای و تبلیغاتی شما از همان ابتدا این شائبه را ایجاد می کرد که کار در آبادان را مرحله گذار برای حضور در سمت های بالاتر می بینید، به خصوص اینکه ارتباط تان را در تمام دوره این دو ساله با رسانه های اهواز حفظ کرده بودید.

طبیعی است که همه انسان ها در حال گذار هستند. طی این سال ها من هم مسیر رو به رشدی را طی کرده ام. ولی وقتی می بینیم شهرداری آبادان پیش از من حیاط خلوت گروه های فشار و باندهای قدرت بود و من این حیاط خلوت را منهدم کردم، باندهای قدرت موجود در شهرداری را منهدم کردم و نظمی در شهرداری برقرار شده که در اجرای پروژه های عمرانی، برخورد با مردم و در روال مالی کاملا ملموس است و بعضی ها از آن به عنوان نظم آهنین یاد می کنند.  وقتی آمدم هم شهرداری مخروبه بود و هم شهر. الان علی رغم وجود تمام خرابی ها کسی که از بیرون وارد این شهر می شود متوجه می شود که شهر تکان خورده است. لذا امیدواری و قدرشناسی مردم را که می بینیم عقاید من را هم تغییر می دهد. یک زمانی پیچ رادیو اروند را که باز می کردیم فحش هم به شهرداری آبادان می دادند. الان انتقاد هم که می کنند اول تشکر می کنند از کارهای شهرداری و بعد می گویند کوچه ما فلان مشکل را دارد.  طبیعتاً من تحت تاثیر خلوص این مردم قرار گرفته ام و می بینم که با جاهای دیگر تفاوت دارند.

خیلی طبیعی است جایی که مشکلات انباشته شده وقتی حرکتی کوچک یا تدریجی برای بهبود اوضاع برداشته شود مردم خوشحال می شوند این سپاسگزاری را باید به نسبت انبوه مشکلات حل نشده دید و نباید توهم ایجاد کند که کارتان بی عیب بوده است. شما در یکی از مصاحبه های روزهای اول تان گفتید کاری می کنید که آبادان برگردد به دوره قبل از جنگ که حرف نادرستی بود چون به نظر می رسید که شما با پیش کشیدن نوستالوژی مردم آبادان نسبت به گذشته پررونق شهر به نوعی احساساسات مردم را به بازی گرفته اید، و این باعث ناراحتی فعالین فرهنگی شهر شد.

من از این ناراحتی اطلاع نداشتم و اگر اطلاع پیدا می کردم همان موقع عذرخواهی می کردم. هدف من این نبود که بخواهم احساسات مردم را تحریک کنم. می دانم که مردم آبادان خاطرات خیلی خوبی از قبل از جنگ دارند و منظورم این بود که این مساله را مطرح کنم که چرا آبادانی که 500 هزار نفر جمعیت داشته حالا نمی تواند از پس خدمات به 250 هزار نفر بربیاید؟ و اینکه سعی کنیم مردم بیش از این ناراضی نشوند یا شهر را ترک نکنند. ما سعی می کنیم هم زمینه سرمایه گذاری ایجاد کنیم و هم چهره محیط شهری را به گونه ای تغییر دهیم که امیدواری و رضایت مردم بیشتر شود تا یک مقدار به رفاهی که قبل از جنگ تحمیلی در این شهر وجود داشت نزدیک شویم.

نشریاتی که کارهای شهرداری را به صورت رپرتاژ آگهی چاپ می کردند پر بودند از تعریف و تمجید از شخص شما، و عکس های تمام قد شما که به نظر می رسید بیشتر از آنکه اطلاع رسانی برای کارهای انجام شده شهرداری باشد تبلیغ برای شخص شماست و شما هم تا مقطعی مخالفتی با این شیوه ها نشان ندادید، این موضوع باز هم شائبه دورخیز شهردار برای پست گرفتن در شهرهای بالاتر را تقویت می کرد.

بله چنین اتفاقی افتاد. البته نظر لطف دوستان مطبوعاتی بود هرچند بعد من تذکر دادم...

البته خیلی دیر.

علتش این بود که آن موقع که عکس تمام قد من را چاپ کردند من در ماموریت خارج از کشور بودم و بعد هم که برگشتم تذکر دادم. واقعیت این است که اگر می خواهیم مردم را به زندگی در آبادان امیدوار کنیم، باید شور و نشاط در مردم به وجود بیاوریم. باید طوری اطلاع رسانی کنیم که دشمن داخلی و خارجی نتواند بگوید در آبادان کاری انجام نمی شود. همین بنرها و اطلاع رسانی ها باعث می شد که مردم از آنچه در شهر اتفاق می افتد بهتر مطلع شوند و توسط خود مردم حتی به دیگرانی خارج از شهر و استان هم انتقال پیدا کند. خب، قطعا اینها به نام کسی اطلاع رسانی می شود که دارد این کارها را اجرا می کند، این طبیعی است. اما آن بهره برداری که شما به آن اشاره کردید اصلا در فکر و ذهن من نبوده و نیست.

اطلاع دارید که بودجه سال 89  شهرداری آبادان یعنی سالی که شما شهردار این شهر شدید چقدر بود؟

احتمالا 35 میلیارد تومان.

بودجه سال 90 که شما پیشنهاد دادید چقدر بود؟

70 میلیارد تومان.

بودجه 90 بسیار متورم و ناگهان نسبت به سال قبل دو برابر شد. با توجه به اینکه در ابتدای حضورتان در آبادان طی مصاحبه ای وضعیت مالی شهرداری را نامناسب دانستید از جمله اینکه گفتید درآمد ماهانه شهرداری یک میلیارد و هزینه اش ماهانه دو میلیارد است بر اساس چه ملاحظات و چشم اندازی بودجه دو برابری پیشنهاد کردید؟

علت این بود که نیاز داشتیم یک کار جهادی در شهر انجام دهیم. من با این ماموریت آمده بودم. هم آقای استاندار این انتظار را از من داشت، هم افکار عمومی بخشی از استان که زمانی من شهردارشان بودم و با خصوصیات روحی و کاری من آشنا بودند. اصلا با این رویکرد آمدم که ریخت و پاش ها و نابسمانی های شهرداری که در زبان محاوره ای مردم هم جا افتاده بود و داشت تبدیل به فرهنگ می شد جمع شود. رییس شورای شهر مطرح می کند که ما یک زمانی روی حضور پیدا کردن میان مردم را نداشتیم. الان هرجا می رویم ما را به بالای جلسه دعوت می کنند. خود ایشان دلیلش را عملکرد مثبت شهرداری در دو سال اخیر و شفافیت با مردم می دانند. من با این رویکرد آمدم و با توجه به حجم خرابی هایی که در آبادان بود نمی شد دست به عصا حرکت کرد. برای همین من در گام نخست بودجه را دو برابر کردم و من فکر می کنم بیش از 50 میلیارد از بودجه 70 میلیاردی ما تحقق پیدا کرد. در حالی که تفریغ سال 89 نشان می داد حدود 26 میلیارد تحقق پیدا کرده بود. همین انگیزه ای شد برای استان که در سال 90 دو برابر سال 89 یعنی 8 میلیارد تومان به ما اعتبار عمرانی استانی بدهد. دو میلیارد تومان هم سازمان شهرداری ها به ما کمک کرد. من سال 90 را یکی از سال های طلایی این شهر می دانم به خاطر اینکه 10 میلیارد تومان اعتبار عمرانی استانی گرفتیم یک میلیارد تومان هم منطقه آزاد کمک کرد که موظف بودیم همه آن را کار عمرانی انجام دهیم. علاوه بر این 20 میلیارد تومان از درآمدهای خود شهرداری را صرف امور عمرانی کردیم یعنی بیش از 31 میلیارد تومان کار عمرانی در شهر شد و یکدفعه شهر را تکان داد. البته به نسبت خرابی های گذشته و من نمی گویم شق القمر کرده ام ولی توانستیم ویترین شهر را بهسازی کنیم.

با آن شرایط درآمد و هزینه سال 89 اساسا چطور مطمئن بودید که بودجه دو برابری سال 90 تامین می شود؟

به قول رییس جمهور می گوید این گونه اتفاقات کار امام زمان است. کمک امام زمان، کمک خداوند و توکل ما به خداوند و دوری از حاشیه ها باعث تامین این بودجه شد. ببینید! بخشی از این پول ها در گذشته هم بود  ولی می رفت توی حاشیه ها. حالا من نمی توانم این مسائل را خیلی باز کنم چون اجازه ندارم. ممکن است شاکی خصوصی پیدا کنم یا به بعضی ها بربخورد. اما این اعتبارات و کمک ها حتی بیش از دوره ما بوده، مخصوصا نسبت به امسال که سال سختی برای ما بود. اما اینها مدیریت نمی شد و به صورت هدفمند و علمی در خدمت شهر به کار گرفته نمی شد. در اولین روزهایی که به آبادان آمدم با مدیرعامل وقت پالایشگاه ملاقات کردم ایشان هم مثل همه مردم شهر از شهرداری ناراضی بود و گفت که تا الان میلیاردها تومان به شهرداری کمک کرده ایم اما کجا هزینه شده است؟ در آن جلسه گفتم که آمده ام کار سازندگی و بهسازی شهر را انجام بدهم، گفتم اگر پالایشگاه همراهی نمی کند و نمی خواهد عوارض آلایندگی را به موقع بدهد بگویید تا همین الان استعفا بدهم و بروم. ظرف شش ماه وقتی انگیزه و کار ما را دیدند اعتماد پالایشگاه جلب شد و محدودیت هایی که در روابط فی مابین بود برداشته شد به طوری که هرجا را از پالایشگاه می خواستیم همراهی می کردند. با این جلب اعتماد توانستیم درآمدمان را افزایش بدهیم و چنین بودجه ای را جمع کنیم.

بودجه سال 91 شهرداری 75 میلیارد تومان در نظر گرفته شد، در حالی که گزارش شش ماهه اول سال 91 شهرداری نشان می دهد که تنها 26 میلیارد تومان از این بودجه تامین شده یعنی 49 میلیارد آن باید در شش ماهه دوم سال تامین شود. به نظر می رسد امسال شما با کسری بودجه مواجه هستید؟

قطعاً همین طور است. امسال فکر نمی کردیم وضعیت تحریم ها و از همه بدتر کاهش ارزش ریال این قدر بر بودجه ما و اکثر دستگاه های اجرایی و حتی منطقه آزاد اروند تاثیرگذار باشد. قیمت ها به خصوص در حوزه عمرانی به صورت لحظه ای افزایش یافت. این مساله باعث شد که مثل سال 90 نتوانیم امیدوار به تحقق تمام بودجه امسال باشیم.

این میزان کسری چقدر است؟

پیش بینی ما این است که مثل سال گذشته حدود 50 میلیارد تحقق خواهد یافت. تراز ده ماهه ما که به شورای شهر ارائه کردیم هم 40 میلیارد تومان بود.

با این حساب 25 میلیارد تومان کسری بودجه دارید، آیا 20 میلیارد تومان کمک رییس جمهور به شهر آبادان که ظاهرا قرار است در اختیار شهرداری قرار گیرد، برای تامین این کسری بودجه بوده است؟

خیر. من البته در طول این دو سال چه در استان و چه با مقامات کشوری هرجا می توانستم صحبت کنم گفته ام که بودجه ما با این حجم خرابی هایی که در سطح شهر هست تطبیق ندارد. ممکن است مردم از شهرداری راضی باشند اما از کل وضعیت شهر قطعاً ناراضی هستند. از قضا امسال اعتبارات عمرانی استانی ما نصف، یعنی 4 میلیارد تومان شد که تازه از این مبلغ تنها کمی بیشتر از یک میلیارد تومان تخصیص داده اند. در حالی که همین امسال بودجه عمرانی استانی بعضی شهرهای استان 55 درصد افزایش یافته است. من معترض شدم اما گوش شنوایی در استان نبود. تا اینکه رییس جمهور آمد و تلنگری به مسوولین زد که من از توجه ویژه ایشان، همچنین پیگیری استاندار خوزستان، فرماندار و نمایندگان عزیز و امام جمعه محترم آبادان تشکر می کنم. ما هفته گذشته خدمت وزیر نفت رسیدیم. ایشان توضیحات مفصلی دادند که وزارت نفت تعهدات گسترده ای را از بابت سفرهای استانی دولت به سراسر کشور دارد که هنوز محقق نکرده.

با این حال دستوراتی برای تامین اعتبار برای آبادان دادند. ما سپس به اتفاق معاون عمرانی استاندار و فرماندار گشتی در شهر زدیم و روی کاغذ پروژه هایی تعریف و محاسبه کردیم که این شهر نیاز به 80 میلیارد تومان برای یک سال دارد تا واقعا آبادان شود. در جلسه ای که متعاقبا با استاندار برگزار شد با 50 میلیارد تومان موافقت به عمل آمد که 20 میلیاردش قبل از عید و 30 میلیارد تومان را در شش ماهه اول سال 92 بدهند.

این کمک ها صرف پروژه های معوق شهرداری که در بودجه سال 91 آمده مثل پارکینگ طبقاتی و جداره سازی خیابان امام و پارک بانوان و غیره نمی شود؟

خیر، برای این مبالغ پروژه های جدید تعریف شده که آقای فرماندار در رسانه ها منعکس کرده اند.

در شش ماه اول امسال، 88 درصد بودجه شهرداری را عوارض عمومی تامین کرده است در حالی سهم درآمد ناشی از عوارض عمومی در کل بودجه سال  91 ، چهل درصد در نظر گرفته شده بود این نشان می دهد که شما در تامین درآمد از سایر محل های پیش بینی شده موفق نبوده اید.

بله، یک دلیلش فشارهای اقتصادی وارده به مردم است و دوم سطح پایین تعرفه های درآمدی شهرداری آبادان. تازه امسال در لوایح جداگانه ای عوارض جرایم و تخلفات ساختمانی را به شدت افزایش دادیم که حالت بازدارندگی داشته باشد. ضمن اینکه عوارض عمومی هم با نظر استاندار  اصلاح شد که تاثیر اینها را سال 92 خواهیم داد.

در بودجه 91 شما 60 درصد  بودجه، یعنی 42 میلیارد تومان به عمران شهری اختصاص دادید ولی عملا در شش ماه اول سال تنها  4 میلیارد تومان صرف عمران شهری شد. این نشان می دهد که حوزه خدمات شهری و خدمات اداری سرجای خود هستند اما حوزه عمران شهری آسیب دیده است.

ببینید! خدمات شهری را که ما نمی توانیم متوقف کنیم، خدمات اداری هم که دستور دولت است که در اولویت قرار گیرد. کاهش بودجه خدمات عمرانی معنایش این نیست که ما پروژه اجرا نکرده ایم، امسال دو سه مرحله افتتاح پروژه داشتیم و تا پایان سال هم پروژه هایی برای افتتاح خواهیم داشت. ما عمران شهری داشته ایم اما در حقیقت به پیمانکاران مقروض شده ایم. اگر در ساختمان های اداری شهرداری گشتی بزنید می بینید که طلبکارها پاشنه در شهرداری را از جا کنده اند!

شما با این اوصاف برای اجرای برنامه عمرانی سال 91 خودتان 38 میلیارد تومان پول کم دارید برای همین پرسیدم که کمک رییس جمهوری برای تامین این کسری بودجه است یا نه. اما شما می گویید کمک رییس جمهوری برای پروژه های تازه است.

ببینید! 20 میلیارد را که هنوز نگرفته ایم اما اگر تحقق پیدا کند خود به خود در بودجه می خوابد. این یک واقعیت است.

در بخش عمرانی، حوزه بهبود محیط شهری که شامل المان ها، تندیس گذاری، زمین های بازی می شود بخش قوی عملکرد شماست، اما پروژه های زیرساختی مثل پارکینگ طبقاتی، جداره سازی خیابان امام، پیاده روسازی، بهسازی پارک ها و شهربازی و  از این قبیل که تعدادشان کم هم نیست همچنان متوقف هستند، چرا؟

به دلیل مشکلات مالی که امسال اتفاق افتاد، در اصلاح بودجه پروژه هایی را که نتوانستیم انجام دهیم حذف کردیم. بعضی از پروژه هایی که نام بردید جزو حذف شده ها هستند. پیمانکارها می دانند که شهرداری پول ندارد لذا در مناقصه پروژه ها شرکت نمی کنند. برای پارک بانوان این اتفاق افتاد. پارکینگ طبقاتی هم به خاطر ضعف پیمانکاری که قبل از من گرفته بودند و بعدا ماده 46 شد متوقف مانده. این پروژه بزرگترین چالش در دوره کار من بود خیلی هم بابت آن تاسف می خورم چون از بنیان انتخاب پیمانکار غلط بود.

بعضی ها معتقدند شما مهمترین پروژه های شهر آبادان از جمله همین پارکینگ طبقاتی و جداره سازی خیابان امام را فدای یک پروژه (احداث پل کابلی) کردید چون پروژه های دیگر قبل از شما مصوب شده بودند اما پل کابلی به اسم شماست. چه پاسخی دارید؟

نه اصلا این انتقاد را وارد نمی دانم. همه پروژه هایی که نام بردید در زمان من فعال شدند. فقط انتخاب پیمانکار پارکینگ طبقاتی قبل از من صورت گرفته بود. البته در چند ماه اخیر ناگزیر شدیم تخصیص بعضی از اعتبارات مان را در بدنه پل کابلی تزریق کنیم، نه به این خاطر که پل را من شروع کردم بلکه به این خاطر که پروژه را از زیر دست و پای مردم خارج کنیم. خدا را شکر می کنم که در ظرف یک سال و نیم، پلی از نوع کابلی را که ارزبری خارجی داشت به اتمام رسانده ایم. یک رکورد جدیدی در پل سازی کشور بر جای گذاشتیم...

آقای شیرازی به چه قیمتی؟ به قیمت متوقف کردن همه پروژه های مهم شهر؟

نه، پروژه های دیگر را متوقف نکردیم.

شما در بودجه 91 ردیفی دارید تحت عنوان طرح مطالعات احداث منوریل...

این پروژه را در اصلاح بودجه حذف کردیم.

در مورد منوریل، شما در جوابیه ای مکتوب به یک نشریه محلی که منوریل را در آبادان غیرضروری دانسته بود، گفتید که طرح احداث منوریل بین آبادان و خرمشهر در تابستان 90 و در شورای عالی ترافیک کشور تصویب شده، من مصوبات شورای عالی ترافیک کشور را دیدم و از این مصوبه خبری نبود.

ببینید آقای رویانیان که آن موقع در شورای عالی ترافیک کشور بودند اعلام کرد که موضوع احداث منوریل بین آبادان و خرمشهر و بین دزفول و اندیمشک در شورای عالی ترافیک مطرح شده و به تصویب رسیده است، بعدا آقای استاندار هم به صراحت همین را اعلام کرد. ولی واقعیت این است که خود من هم چنین مصوبه ای را ندیدم و ما با توجه به اولویت بندی پروژه ها امسال این بحث را حذف کردیم.

شما در آن جوابیه توپ را انداختید به زمین شورای عالی ترافیک کشور و حالا هم که مشخص شده چنین مصوبه ای در آن شورا وجود ندارد توپ را می اندازید در زمین آقای رویانیان و آقای استاندار؟

ممکن است مطرح شده باشد و مطالعاتش تصویب شده باشد. اجازه بدهید دوباره این موضوع را بررسی کنم.

اگر طرح مطالعاتی آن هم تصویب شده بود در صورت جلسات شورا ذکر می شد.  ببینید شما به یک رسانه و درواقع به افکار عمومی توضیح نادرست داده اید، طرحی را تصویب کرده اید و وقتی با انتقاد مواجه شده اید آن را به گردن یک نهاد کشوری انداخته اید، فکر نمی کنید این رفتار عوامفریبانه باشد؟

ببینید! ما در مورد هر پروژه ای که می خواهیم اجرا کنیم قبلا طرح مطالعاتی انجام می دهیم. در ارتباط با منوریل زور ما نرسید. یک بخشی از موضوع منوریل برمی گردد به کشور که زور من به آنجاها نرسید. مسوولین شهر هم به آن اعتقاد نداشتند یا جزو پروژه های اولویت دار نم دانستند لذا اصل موضوع خود به خود رنگ باخت وگرنه خدای نکرده قصد انجام کار عوامفریبانه را نداشتیم.

پس مسوولیت پیشنهاد طرح احداث منوریل در آبادان را می پذیرید؟

بله.

و می پذیرید که این طرح ارتباطی به شورای ترافیک کشور نداشته و جوابیه شما به یک نشریه محلی حاوی توضیحات غلط بوده است؟

خیر، تصویب اعتبارات چنین پروژه ای قطعا به مصوبه شورای ترافیک کشور احتیاج دارد. همانطور که تصویب پل کابلی امام رضا در شورای ترافیک استان مورد بحث و بررسی قرار گرفت. با توجه به اینکه آقایانی که نام بردم چنین گفته اند نمی توانم بگویم چنین مصوبه ای وجود نداشته است.

بگذریم. یک سری پروژه های شهرداری در شهر متوقف شده که پارکینگ طبقاتی و جداره سازی خیابان امام از آن جمله اند. اما در نمایشگاه هایی که در تهران برای معرفی عملکرد شهرداری ها برگزار می شود شما ماکت این پروژه ها را به عنوان پروژه های در حال انجام نمایش می دهید، چرا؟

به عنوان کاری از کارهای شهرداری آبادان نشان می دهیم، به این دلیل که پرونده این پروژه ها هنوز بسته نشده است و بالاخره باید روزی به سرانجام برسد.

به عنوان سوال آخر، جایی در این مصاحبه گفتید که آمدن تان به آبادان یک ماموریت بوده، اطلاع دارم که شما به شورای شهر آبادان سفارش شدید. می شود بگویید چه کسانی شما را به این ماموریت فرستادند و چرا؟

متاسفانه نمی توانم به این سوال جواب بدهم. ولی می توانم بگویم کسانی که این توصیه را کردند دلسوزترین افراد تاریخ آبادان بودند. کسانی که با توجه به شناختی که از اخلاق بنده داشتند می دانستند که اهل باج دادن نیستم، و بعضی هاشان ها حتی بعید می دانستند که من با این اخلاق در آبادان دوام بیاورم. می دانستند که اهل نظم و مقررات هستم و دائم کارهایم را با هماهنگی سازمان بازرسی و اطلاعات جلو می برم. می دانستند سفارش نمی پذیرم یا کمتر می پذیرم. همین دوستان مراقبت کردند که من بمانم و همچنین عملکردم که افکار عمومی را جلب کرد و باعث ماندنم شد. معتقدم بعد از خدا افکار عمومی مردم آبادان شهردار را نگه داشت چندانکه بعد از دو سال همچنان با همان رویه کار را جلو می بریم.

منبع/ نشریه راوی خوزستان