- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
رییسی نه آشنایی انچنانی با مفاهیم اقتصادی دارد و نه در سوابقش بودجه، برنامه و تصمیمات اقتصادی کلان وجود داشته است. شاید مسائل مختلفی باعث حضور رئیسی شده باشد اما شعارهای پوپولیستی و اهداف بدون برنامه از طرف ایشان می تواند برای اصولگرایان یک شکست محسوب شود.
پول نیوز، حسین محمودی اصل* -احزاب، گروه ها و جناح ها در هر انتخابات ضمن داشتن برنامه ، افراد منتخب خود را جهت شرکت در انتخابات معرفی می نمایند. در انتخابات ریاست جمهوری که بی تردید مهمترین انتخابات در همه کشورها است تلاش و برنامه ریزی احزاب به شکل مشهودتری دیده می شود بدین گونه که برنامه های چند ساله با پیش بینی های لازم با هدف گذاری مالی و فنی مشخص تدوین و آماده می شود.
از سوی دیگر نیز فردی که به عنوان رئیس جمهور توان اجرا و عملیات دارد معرفی و کابینه احتمالی نیز با توجه به ظرفیت ها و انجام جلسات و مصاحبه های مختلف پیشنهاد می شود.
در دهه های اخیر جریان اصول گرایی به عنوان یک جریان ریشه دار و تاثیرگذار برای انتخابات برنامه و کاندیدای مشخص نداشته و نداد. به طوریکه در سال 84 به صورت ضمنی احمدی نژاد اصولگرا معرفی شد و در اواخر 4 ساله دوم ریاست جمهوری، وی را اصولگرا ننامیدند.
در سال 92 نیز با چند کاندیدا این جریان دچار تفرقه شد. جریان اصولگرایی در انتخابات 96 نیز دچار انحطاط شد. این جریان با وجود داشتن نیروهای توانمند و با سابقه وزارت و مجلس، کاندیدا هایی را منتصب به خود کردند که نه سابقه مجلس و نه سابقه دولت دارند.
این جریان به صورت غیرمشخص از رئیسی حمایت می کند که نه آشنایی انچنانی با مفاهیم اقتصادی دارد و نه در سوابقش بودجه، برنامه و تصمیمات اقتصادی کلان وجود داشته است. درحالیکه افراد مختلفی از جمله باهنر توانایی و شناخت بسیار بیشتری از کشور، قوانین و اقتصاد را داشتند از نظر ها به دور ماندند.
شاید مسائل مختلفی باعث حضور رئیسی شده باشد اما شعارهای پوپولیستی و اهداف بدون برنامه از طرف ایشان می تواند برای اصولگرایان یک شکست محسوب شود . شکستی که اصولگرایان را متقاعد کرده که تلویحا و غیرمشخص از نامزد مورد نظر خود حمایت کند. در دوره های اخیر اصولگرایان نامزد مشخصی نداشتند و به دنبال جریاناتی که اغلب با چاشنی پوپولیستی توام بوده اند حرکت کردند و بیشتر بی نام و نشان و بی ردپا در حال استفاده از جریانات اجتماعی بوده اند.
مهمترین دلیل عدم معرفی نامزد کاملا مشخص، داشتن انعطاف لازم و براعت از حرکتی های پوپولیستی احتمالی در شرایط نامساعد بوده است. این جریان نمی تواند عطای جریان پوپولیستی را به لقاعش ببخشد و نه می تواند به صورت رسمی از این رویکرد حمایت کرده و از آن استفاده نماید. بدین جهت کل حرکت این جریان تحت تاثیر انحطاط و دوگانگی بوده است.
اصولگرایان هم می خواهند ژست روشن فکری و هم ژست حزب کارآمد به خود بگیرند و هم صندوق ها و مناصب را از دست ندهند. به نظر می رسد حتی پایداری ها از اصولگرایان در اهداف پایدارترند. انفعال این جریان اتفاق ناگواری است که تشکل های حزبی را تهدید می کند.
این تهدید به نفع احزاب و گروه ها نخواهد بود چرا که جریان قوی و تاثیرگذار که می تواند به عنوان ناظر عملکرد جناح مقابل مورد نقد منطقی قرار دهد را بی هویت می نماید. در این صورت بخش هایی از اصولگرایان که تندرو هستند و حرکات پوپولیستی را می پسندند، بر این جریان قالب شده و فرماندهی آنرا به عهده خواهد گرفت که این رویداد افراط و عوام فریبی را گسترش می دهد و ضمن به نابودی کشاندن جریان ریشه دار اصولگرایی تمام رقبا را و تمام احزاب را به سمت چالش می کشاند.
قطعا رقبای منطقی و قوی می توانند موجبات تقویت استخوان بندی یک حزب یا گروه شده و پایداری و استقامت آن را دوام بخشند. دوام احزاب و گروه ها و با برنامه و با استراتژی بودن آنها برای هر کشوری غنیمت خواهد بود. انحطاط اصولگرایی در صورت ادامه چالش ها و رقابت ها را از سطح عقلا به سطح افراطیون خواهد کشید و این موضوع زمینه بروز این چالش ها در کف جامعه را فراهم می آورد که در این صورت جامعه دچار یک دو قطبی چالشی در سطح جامعه خواهد بود که تا ماه ها و سال ها بعد انتخابات ادامه خواهد داشت.
نیاز است عقلای جریان اصولگرایی زمام امور این جریان را به دست گرفته و بیش از پیش موجبات ثبات و توانمندی را در بخش های مختلف و در سطوح اجتماعی دوام و قوام بخشند. باید این زنگ خطر را جدی گرفت .
کارشناس اقتصادی و استاد دانشگاه*
از سوی دیگر نیز فردی که به عنوان رئیس جمهور توان اجرا و عملیات دارد معرفی و کابینه احتمالی نیز با توجه به ظرفیت ها و انجام جلسات و مصاحبه های مختلف پیشنهاد می شود.
در دهه های اخیر جریان اصول گرایی به عنوان یک جریان ریشه دار و تاثیرگذار برای انتخابات برنامه و کاندیدای مشخص نداشته و نداد. به طوریکه در سال 84 به صورت ضمنی احمدی نژاد اصولگرا معرفی شد و در اواخر 4 ساله دوم ریاست جمهوری، وی را اصولگرا ننامیدند.
در سال 92 نیز با چند کاندیدا این جریان دچار تفرقه شد. جریان اصولگرایی در انتخابات 96 نیز دچار انحطاط شد. این جریان با وجود داشتن نیروهای توانمند و با سابقه وزارت و مجلس، کاندیدا هایی را منتصب به خود کردند که نه سابقه مجلس و نه سابقه دولت دارند.
این جریان به صورت غیرمشخص از رئیسی حمایت می کند که نه آشنایی انچنانی با مفاهیم اقتصادی دارد و نه در سوابقش بودجه، برنامه و تصمیمات اقتصادی کلان وجود داشته است. درحالیکه افراد مختلفی از جمله باهنر توانایی و شناخت بسیار بیشتری از کشور، قوانین و اقتصاد را داشتند از نظر ها به دور ماندند.
شاید مسائل مختلفی باعث حضور رئیسی شده باشد اما شعارهای پوپولیستی و اهداف بدون برنامه از طرف ایشان می تواند برای اصولگرایان یک شکست محسوب شود . شکستی که اصولگرایان را متقاعد کرده که تلویحا و غیرمشخص از نامزد مورد نظر خود حمایت کند. در دوره های اخیر اصولگرایان نامزد مشخصی نداشتند و به دنبال جریاناتی که اغلب با چاشنی پوپولیستی توام بوده اند حرکت کردند و بیشتر بی نام و نشان و بی ردپا در حال استفاده از جریانات اجتماعی بوده اند.
مهمترین دلیل عدم معرفی نامزد کاملا مشخص، داشتن انعطاف لازم و براعت از حرکتی های پوپولیستی احتمالی در شرایط نامساعد بوده است. این جریان نمی تواند عطای جریان پوپولیستی را به لقاعش ببخشد و نه می تواند به صورت رسمی از این رویکرد حمایت کرده و از آن استفاده نماید. بدین جهت کل حرکت این جریان تحت تاثیر انحطاط و دوگانگی بوده است.
اصولگرایان هم می خواهند ژست روشن فکری و هم ژست حزب کارآمد به خود بگیرند و هم صندوق ها و مناصب را از دست ندهند. به نظر می رسد حتی پایداری ها از اصولگرایان در اهداف پایدارترند. انفعال این جریان اتفاق ناگواری است که تشکل های حزبی را تهدید می کند.
این تهدید به نفع احزاب و گروه ها نخواهد بود چرا که جریان قوی و تاثیرگذار که می تواند به عنوان ناظر عملکرد جناح مقابل مورد نقد منطقی قرار دهد را بی هویت می نماید. در این صورت بخش هایی از اصولگرایان که تندرو هستند و حرکات پوپولیستی را می پسندند، بر این جریان قالب شده و فرماندهی آنرا به عهده خواهد گرفت که این رویداد افراط و عوام فریبی را گسترش می دهد و ضمن به نابودی کشاندن جریان ریشه دار اصولگرایی تمام رقبا را و تمام احزاب را به سمت چالش می کشاند.
قطعا رقبای منطقی و قوی می توانند موجبات تقویت استخوان بندی یک حزب یا گروه شده و پایداری و استقامت آن را دوام بخشند. دوام احزاب و گروه ها و با برنامه و با استراتژی بودن آنها برای هر کشوری غنیمت خواهد بود. انحطاط اصولگرایی در صورت ادامه چالش ها و رقابت ها را از سطح عقلا به سطح افراطیون خواهد کشید و این موضوع زمینه بروز این چالش ها در کف جامعه را فراهم می آورد که در این صورت جامعه دچار یک دو قطبی چالشی در سطح جامعه خواهد بود که تا ماه ها و سال ها بعد انتخابات ادامه خواهد داشت.
نیاز است عقلای جریان اصولگرایی زمام امور این جریان را به دست گرفته و بیش از پیش موجبات ثبات و توانمندی را در بخش های مختلف و در سطوح اجتماعی دوام و قوام بخشند. باید این زنگ خطر را جدی گرفت .
کارشناس اقتصادی و استاد دانشگاه*
