در کنار ضعف ها و کاستی ها در برگزاری پنجمین دوره انتخابات شوراها در خوزستان از جمله اهواز که منجر به تخلفاتی محرز چه در نتایج و چه در زمان تبلیغات گردید...
مطالب مرتبط
شوشان: در کنار ضعف ها و کاستی ها در برگزاری پنجمین دوره انتخابات شوراها در خوزستان از جمله اهواز که منجر به تخلفاتی محرز چه در نتایج و چه در زمان تبلیغات گردید ، رفتار انتخاباتی مردم و همچنین تعدد کاندیداها و به عبارتی بهتر ، تب ِتند کاندیدا شدن را نیز نباید در نقدهای وارده بر پریشانی انتخابات این دوره نادیده گرفت.
"تب تند کاندیدا شدن" منجر به آن شد که اهواز با رتبه هفتم جمعیتی در بین کلانشهرها ، با استقبال 57 درصدی ثبت نام داوطلبین مواجه شود و در هفت روز ثبت نامی رکورد بزند و 751 نفر خود را مهیای رقابت و ورود به پارلمان شهری نمایند.
هر چند آمار ثبت نامی ها به مرور و پس از تایید صلاحیت ها و انصراف ، ریزشی تقریبا 150 نفره داشت اما آمار داوطلب شورای اهواز ، تقریبا بیشتر از کاندیداهای شورای شهری مثل شیراز بود که از منظر جمعیتی در رده پنجم و بالاتر از اهواز قرار دارد.
حال ، چه اتفاقی در اهواز افتاده است که شورای شهر با این حجم از متقاضیان ، روبرو می شود ؟ افرادی که بعضا مدرکی غیرمرتبط داشتند و در حیطه مسائل شهری ، فرهنگی و اجتماعی نیز ناآشنا بودند و در کنار آن نیز ، موج انزوای نخبگان و کناره گیری آنان از انتخابات مشهود بود ؛ نخبگانی که معتقد بودند به دلیل جایگزینی وزانت های قومی و سیاسی به جای وزات های علمی ، فرهنگی و تخصصی ، عرصه ای برای عرض اندام ندارند.
برخی معتقدند سطح پایین شوراهای اهواز در چهار دوره گذشته ، سبب شده تا هر فردی در هر جایگاه و سطحی ، خود را لایق نمایندگی مردم بداند و به خود اجازه کاندیداتوری بدهد. در واقع ، رفتار ، کردار و گفتار برخی از اعضای شورای اهواز در این چند دوره ، سطح پارلمان شهری را چنان تنزل داده که هر فردی خود را بهتر از آن کسی می داند که چهار سال بر صندلی شورا تکیه زده است.
نگاهی به شورای اهواز در چهارمین دوره ، تاییدی بر این مدعاست ؛ کلیپ درگیری های مضحک ، قهرهای بچگانه ، خط و نشان کشیدن ها بر اساس منافع فردی و قربانی کردن منافع عموم برای رسیدن به خواسته ها و ... گوشه ای از عملکرد شورای اهواز بود که مردم شاهد و ناظر آن بودند و عده ای نیز در هنگامه ی انتخابات ، با مقایسه خود با چنین اعضایی ، خود را برای نمایندگی مردم در پارلمان شهری ، برتر و بهتر دانستند ؛ حال آنکه در کلانشهرهای دیگر ، اوضاع به گونه ای دیگر رقم خورد و سطح علمی ، تجربه و تخصصی اعضا در حد و اندازه ی یک استاندار ترسیم شد.
جایگرینی معیارهای قومی و سیاسی در انتخابات شورای اهواز و رنگ باختن معیارهای تخصصی و علمی ، از دیگر دلایل تعدد کاندیداها در این دوره بود که به ارائه لیست های متعدد ، سرسام آور و بعضا خلق الساعه سیاسی ، قومی و حتی جنسینی منجر گردید ؛ اصلاح طلبان بختیاری ، گروه هفت ، اتحاد و توسعه ، ائتلاف بزرگ اهواز مشهور به 3+10 ، صوت الحق ، فرهنگیان اهواز ، صبح صادق ، زاگرس نشینان ، شهربانو ( بانوان اهواز) ، در امتداد امید ، همدلان اهواز و ندا الوطن و ... تنها بخشی از لیست ها و ائتلاف هایی ست که هر کدام معرّف 10 تا 13 کاندیدا بود.
البته نمی توان انکار کرد انگیزه برخی تنها کسب شهرت و تبدیل فعالیت اقتصادی خود به یک بِرَند بود ، یا منکر نمیتوان شد که بعضی گمان میبرند از این رهگذار به مال و منالی میرسند و کسانی نیز درصدد آزمودن خود بودند. اما راه حل جلوگیری از تعدد ثبت نامی ها از هر قشر و جایگاهی چیست؟ این سوالی است که مسئولین مربوطه باید پاسخ آن را بدهند. شاید تغییر در شرایط ثبت نام کاندیداها و ایجاد شرایطی برای ترغیب نخبگان ، راهکاری برای آن باشد.
و نکته آخر اینکه ؛ "تحقق حقوق شهروندی در انتخابات شورای شهر" به معنای ورود همگان از هر قشری به انتخابات نیست و برخی با برداشتی اشتباه در این حیطه ورود کردند ؛ در انتخابات شورای اهواز ، عده ای که شرایط عضویت در پارلمان شهری داشتند کنج عزلتی برگزیدند و برخی نیز رد صلاحیت شدند و عده ای هم که فاقد شرایط بودند تاییدشان گرفته شد. "تحقق حقوق شهروندی در انتخابات" آن است که هر فردی که از منظر علمی ، تخصصی و همچنین تعهد شرایط کاندیداتوری دارد بدون هیچ پیش شرطی وارد و تایید ، و برای دیگرانی که فاقد شرایط هستند ، قوانینی وضع گردد که حتی به مرحله ثبت نام نیز نرسند.