- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
از بيمارستان تا بهارستان...
محمد مالي
باور دارم كه شعبده "دانستن"؛ با همه افزودني هايي كه بر ديگ انديشه مي ريزاند اما ذرات در هم غليان شيشه عمر آدمي را فرو مي كاهد؛ با اين همه! گريزي از خواندن ندارم، اصولا اين "موريانه" به جزيي همگن با وجودم مبدل شده است، به پيش مي راند تا مغز استخوان و مي تراشد و اين "خودآزاري آگاهانه"، لذت بخش و گيراست. ياران همداستان من نيك مي دانند كه آن چه با بيش خواندن حادث مي شود رهيافتي است كه به خوانشگر، توان رمزگشايي از داستان هاي بين سطور و ماجراهاي زير تيتري را ارزاني مي دارد. چنين است كه غول تيترها و زوم فتوهاي اغواگرانه ديگر براي چشم هايت فريبنده نيستند و راز سر به مهر واقعه، ناگهان در پس ذهنت رسوخ مي يابد، مي شكفد و كافي است كليد بچرخاني و لعبتكان را رقصان بيابي.
باري، "چهارشنبه خونين تهران" در هر سطر و ستون، يك ماجراي ناگفته، داستان نخوانده و روايت بس شنيدني دارد. از اين چهارشنبه نيم روزي مي شود براي قامت فردا و فرداها، چنان لباسي دوخت كه هم پوشاننده شكاف هاي اجتماعي باشد و هم درمانگر زخم هاي سربرآورده، اين سخن اما موضوع نوشتار لحظه اكنون نيست. براي من اما درد چهارشنبه به احترام همه خون ها و اشك ها و رنج ها و غم ها، حماسه ها و همبستگي ها و صلابت ها، ماجراي همان تصويري است كه روي صفحات نشريات حرفه اي جامعه جهاني نقش بست و نه اما دقيقا همان تصوير، كمي فراتر، بيش تر و بازتر.
كدام تصوير؛ همان ثبت دورنمايانگر يك دست فداكارانه و كودكي كه در گرماگرم رفت و آمد گلوله و التهاب از طبقه اي ناامن به محلي امن سپرده مي شود و عكس شكار همين كنش است؛ من راستي فراتر از عكس را كنجكاوم. مجلس، كودكي كه حتي خواندن و نوشتن و گفتن نمي داند و نيم روز چهارشنبه... چه رابطه اي در اين ميانه هست و پاسخ اين معادله مجهول چيست؟
"عماد" دچار بيماري پيشرفته كبدي است و چهارشنبه براي كمك خواستن از نمايندگان مجلس به جاي بيمارستان، راهي بهارستان شده و كمي بيشتر اين تصوير به همه دنيا مخابره شد، جان فرزند ايران اما به مدد و حمايت مردان امنيت در امان ماند، سرشاخه هاي متعفن تروريسم داعشي در داخل كشور درهم شكست، انسجام داخلي و همبستگي ملي ايراني حماسه آفريد، اما هنوز نسخه اي براي درمان درد عماد روي تلكس ها نيامده است.
شوربختانه عماد اما يك استثناء قصه و ماجراي شگفت آور نيست، بايد براي عمادهاي ايران، علاجبخش نسخه اي نوشت تا نيمروز چهارشنبه هاي حادثه ساز، تصويري كه ناگهان به ثبت مي رسد؛ بازيگوشي كودكانه آن ها در يك پارك باشد و يا آرامش چشمان معصومي كه از پشت يك نيمكت، دست هاي معلم خود را براي يادگيري دنبال مي كند، يا لبخند قدرشناسانه او روي تخت مجهز يك مركز درماني... اين همان قاب تصويري است كه مشتاقم عمادهاي سرزمينم را در پهنايش ببينم.
تاكيد مي كنم جاي عماد، بيمارستان است نه بهارستان.
