- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
حسن بهنام
اوائل شهریور سال۶۹ که مهدی اخوان ثالث_شاعربزرگ و پرآوازه و دردآشنای کشورمان_درگذشت و در شهرتوس کنار آرامگاه فردوسی آرمید و به خاک سپرده شد, من در تربیت معلم شهید رجایی سمنان قبول شده بودم.
یادم می آید بلافاصله پس از مرگ اخوان, آلبوم زمستانِ شهرام ناظری که مدتها در " ارشاد" در صف انتظارِ صدور مجوز انتشار معطل مانده بود, اجازه نشر و ورود به بازار پیدا کرد و من آبان همان سال(دو ماه پس از مرگ اخوان ) با علاقه فراوان نوار را از یک نوارفروشی در سمنان خریدم و به دفعات, شعر زمستان,سروده اخوان ثالث _که به گفته دکتر غلامحسین یوسفی, شاهکار اخوان بود_ را با صدای پرطنین و گرم وگیرای اخوان و آواز تأثیرگذار و بسیار زیبا و بی نظیر شهرام ناظری بارها و بارها گوش دادم.
گویی با هربارگوش دادن, روح و جانم را صیقل می داد و حس نوستالژی شاعر در اعماق وجودم تزریق می شد, حسی که هنوز از آن روزها با من همراه است. اخوان ، به گفته دکتر غلامحسین یوسفی, در کتاب "چشمه روشن", در شعر زمستان که "دی ماه ۳۴" در فضای تیره و تار و خفقان سیاه پس از کودتای ۲۸مرداد۳۲ سروده شده, احوال خود و عصر خود را از خلال اسطوره های کهن و تصاویری گویا نقش کرده و توانسته به خوبی در فضای سردی, پژمردگی و تاریکی آن روزهای جامعه, اندیشه و پویندگی را احساس کند و غم تنهایی و بیگانگانی که بیش از هر چیز در جان او چنگ انداخته است را به تصویر بکشد.
یادم می آید لحظه شماری می کردم تا امتحانات دی ماه تمام شد و از سمنان راهی مشهد و توس شدم, و چون از شهریور _تابستان مرگ اخوان _ تا دی ماه همراه با زمستان او بودم تا به زمستان رسیدم, با اشتیاق به آرامگاه فردوسی, جایی که می دانستم مدفن اوست, رفتم.
قبل از ظهر رسیدم.باران باریده بود و نم نم قطع نمی شد.هوا سرد بود و همه جا خیس, و من سرما را حس نمی کردم.
از مأمور اطلاعات موزه توس کنار آرامگاه فردوسی پرسیدم: "آقا, مقبره اخوان ثالث کجاست؟"
تابلویی یا نشانه ای نمی دیدم, پس ناچارا باید از بازدیدکنندگان یا کارکنان آنجا پرس و جو می کردم.آرامگاه خیلی خلوت بود و تقریبا بازدیدکننده ای نبود. و در این سرما و هوای بارانی مگر کسی به جز من سراغ اخوان را می گرفت؟!
هرقدمی که برمی داشتم, کلمات و جملات شعر زمستان بی اختیار بر زبانم جاری می شد و زمزمه می کردم:
"هوا بس ناجوانمردانه سرد است
آی دمت گرم و سرت خوش باد,
سلامم را تو پاسخ گوی در بگشای..."
گویی با اخوان مکالمه می کردم و از او می خواستم در را به رویم بگشاید....
مأمور موزه با تعجب گفت："مقبره؟!" کدام مقبره؟!" گفتم: بله, مقبره ی اخوان ثالث را می گویم, مگر اینجا نیست؟ گفتند کنار آرامگاه فردوسی دفن شده است.
با دست به پشت ساختمان موزه اشاره کرد و گفت: "همان جاست, وسط محوطه چمن." به پشت ساختمان و محوطه بزرگ چمن رفتم.چیزی ندیدم. زمین چمن از آب باران برکه برکه شده بود و چمن ها خیس و تر و تازه.
در ذهنم به دنبال مقبره ای به بزرگی اخوان بودم. با ناراحتی و کمی عصبانیت برگشتم و باز سؤالم را تکرار کردم: "آقا مقبره اخوان ثالث را ندیدم, دقیقا کجاست ؟"
مرد که کلافه به نظر می رسید و می خواست از دست من راحت شود, با بی حوصلگی و کمی بی نزاکتی گفت: "سنگ سیمانی وسط چمن ها, شبیه سنگ سیمانی درب فاضلاب." حالم از شنیدن این جملات بدشد.چه نسبتی با اخوان بزرگ داشت: "سنگ سیمانی شبیه درب فاضلاب"
گفتم: " آن سنگ سیمانی را خودم دیدم ولی فکر نمی کردم قبر اخوان باشد."
گف: "چرا, همان است."
دوباره برگشتم و آهسته از میان برکه آب گذشتم. کنار سنگ سیمانی نشستم,سنگی حدودا ۶۰×۵۰ سانتیمتر. روی سنگ, آب جمع شده بود و کسی با خودکار آبی با زحمت فراوان نوشته بود: "مهدی اخوان ثالث ". لحظات سنگین و دردناکی بود و شاید برای من که جوان ۱۹ ساله ای بودم با آرمان گرایی دوره جوانی و دانشجویی و پذیرش چنین بی مهری و بی اعتنایی به مفاخر و بزرگان ادب و فرهنگ کشور را برنمی تافتم, دردناکتر.
بازهم کلمات خود اخوان به زبانم جاری شد:
"منم من, سنگ تیپا خورده رنجور
منم دشنام پست آفرینش, نغمه ناجور
نه از رومم, نه از زنگم, همان بی رنگ بی رنگم...."
آن روز دلم به حال فرهنگ و اهل آن خیلی سوخت. و من ، ۳۵ سال بعد از سرایش شعر زمستان, در دی ماه ۶۹, تنهایی و بیگانگی و غربت او را به چشم خود دیدم.
غربتی که بیش از هر چیز و هر کس به جان "اخلاق", "فضیلت" و "فرهنگِ" ما, افتاده است و مردمی که در فضای غبارآلود و مه گرفته زمستانی, به دنبال فرزانگی و سعادت, راه خود را گم کرده اند...
و به یاد آخرین سخنان او افتادم که گفت: " هنوز و همچنان زمستان است!"
