امروز و راس ساعت 16:40 ، با صدای سوت بیژن حیدری داور تحصیلکرده فوتبال کشورمان که از قضا کاری دشوار به همراه همکارانش در پیش دارد، ورزشگاه 100000 نفری آزادی تهران شاهد دربی پرحرارت 85 خواهد بود.
شوشان خرمشهر : امروز و راس ساعت 16:40 ، با صدای سوت بیژن حیدری داور تحصیلکرده فوتبال کشورمان که از قضا کاری دشوار به همراه همکارانش در پیش دارد، ورزشگاه 100000 نفری آزادی تهران شاهد دربی پرحرارت 85 خواهد بود.
این دربی همچون تیغی 2 لبه بوده و ممکن است آبستن حوادثی گوناگون و شاید کم نظیر باشد. لبه تیز این تیغ آن است که شاگردان شفر قصد دارند برای بدست فراموشی سپردن فصلی کابوس وار، با محقق نمودن عبارت شیر شیر است گرچه پیر باشد غرشی دوباره در آسمان فوتبال ایران داشته باشند و نتایج تلخ چند ماه اخیر را به زباله دان فوتبال ایران بفرستند.
پیرمرد سپیدموی و خونسرد آلمانی نیز عزمش را جزم نموده تا با تزریق ماحصل نیم قرن تجربه بازیکنی و مربیگری خویش به بازیکنان با انگیزه استقلال، با پیروزی در این رقابت سرنوشت ساز ضمن بازگشت به کورس مدعیان، قلب هواداران این تیم را کاملا تسخیر نموده و میخ خویش را محکم تر از بازی با نساجی در خاک فوتبال ایران بکوبد.
از سوی دیگر پیرمرد کروات که بعلت سردی هوا احتمالا از این به بعد شاهد پوشیدن شال بلند قرمزرنگ وی خواهیم بود، قصد دارد ضمن جبران خاطرات تلخ لیگ آسیا، به همگان ثابت نماید که دربی باز بوده و بیخودی لقب پروفسور به وی اطلاق نشده است. لذا بنظر می رسد بهترین فرصت جهت قهرمانی در نیم فصل اول را از دست نخواهد داد.
علی ایحال تقابل 2 تفکر یاد شده ممکن است هر اتفاق بی سابقه ای در تاریخ دربی ها را رقم بزند. لذا یک بازی هیجانی، تماما تاکتیکی و زیبا می تواند شیرین کننده کام تمامی اهالی فوتبال کشور باشد.
لبه نچندان تیز این تیغ می تواند ترس از نباختن بازیکنان و کادر هر 2 تیم باشد که ممکن است نهایتا منجر به 1 بازی سرد، بی روح و کسل کننده شود. شفر بعلت ترس از ورود به بحرانی مرگبار، احتمالا کمی بیشتر از برانکو احتیاط را پیشه خویش نماید.
زیرا بخاطر نداشتن تجربه در دربی سرخابیها و عدم شناخت کافی از ترکیب تیم، بخوبی می داند که گرفتن حتی 1 تساوی در حکم راز بقای وی بوده و از دست دادن این نتیجه حکم بیچارگی وی و آمادگی اش جهت ترک ایران در آخر فصل را بدنبال خواهد داشت.
از طرفی اگر روز روز استقلال باشد، ممکن است برانکو نیز بیخیال صدر جدول و تعقیب تارتار شده و تحت تاثیر بازی تیم حریف یا تهاجمات آنها خصوصا از کناره ها، تمایلی به حملات بی محابای همیشگی نداشته باشد و محتاطانه تر بازی را ادامه دهد.
آنچه مسلم است از یک سو برانکو و شفر تنها خواهان برد بوده و از سوی دیگر گل نخوردن و نباختن می تواند اولویت اول آنان خصوصا برای شفر تازه وارد باشد.
باید دید که این بازی بسان کدام لبه این تیغ خواهد بود و جدال سبک فوتبال کروات ها که برگرفته از سیاق فوتبال یوگسلاوی سابق است، در مقابل روحیه شکست ناپذیری آلمانی ها که نظم در بازی و تلاش تا اخرین لحظات در خون آنهاست به کجا خواهد انجامید.
امیدوارم در این رقابت فارغ از هر نتیجه ای، لبه تیزتر این تیغ را شاهد بوده و بدون حاشیه و هیچ گونه حرف و حدیثی سوت بیژن حیدری در دقیقه 90+1 را بشنویم تا روح ابراهیم آشتیانی و ناصر حجازی اسطوره های فوتبال کشور نیز شاد شود.
در یک سوی میدان برانکو ایوانکویچ قصد دارد با سیستم 442 لوزی خویش اشک های الماس گونه پیرمرد آلمانی را از گونه هایش جاری کند. این را در مصاحبه برانکو بخوبی دیده ایم که تنها برد می خواهد و بس. حتی به تساوی نیز راضی نیست. لذا با کمک بازیکنان اصلی و تعویضی همچون بیرانوند، ماهینی، حسینی، خلیل زاده، انصاری، ربیع خواه، محرمی، کامیابی نیا، امیری، مسلمان، رسن، منشا و علیپور به هدفی که مدتهاست دنبال می کند می اندیشد.
از سوی دیگر شفر که با خونسردی و اعتماد بنفس هر چه تمامتر آرزوی بهترین ترکیب پرسپولیس در این کارزار را دارد، نشان داده که واهمه ای از این رقابت نداشته و نقشه های پنهانی و سورپرایزی بی سابقه مدنظرش است. لذا از بین بازیکنانی همچون 2 حسینی، زکی پور، چشمی، غفوری، شجاعیان، ابراهیمی، باقری، حیدری، چپاروف، اسماعیلی، قربانی، بیت سعید، قائدی، شهباززاده و انصاری، بهترین و آماده ترین بازیکنان را به کار خواهد گرفت.
گویا هیچ توجهی به اسم ها نداشته و تنها تجربه بازیکنان را ملاک حضور در این مسابقه نمی داند. البته برانکو از بازیکنان و سیستم خویش شناخت بیشتری دارد، اما شفر در انتخاب بازیکنان ممکن است کمی سردرگم بوده و تا بیاید کار را جمع و جور نماید، ممکن است قافیه و حداقل دقایق ابتدایی مسابقه را از کف داده باشد. البته ممکن است بنا به شرایطی که در ادامه خواهم گفت، سیستم شفر از 442 لوزی به 4132 نیز تبدیل شود.
احتمالا عمق دفاع پرسپولیس و خط میانی پرسپولیس اجازه خودنمایی زیادی به استقلالی ها نداده و شفر جهت ضربه زدن به حریف روی سانتر، بازیسازی و کارهای ترکیبی از کناره ها و یا استفاده از فاصله مابین خط دفاعی و میانی پرسپولیس و آمادگی اسماعیلی و قربانی سرمایه گذاری نماید. شفر 2 آپشن دیگر نیز دارد که یکی ضربات ایستگاهی و دیگری که مهمترین فاکتور است، عدم تمرکز و اشتباهات احتمالی بازیکنان خط دفاعی و دروازبان پرسپولیس است.
لذا به احتمال زیاد برای پرسپولیس دام و تله پهن نموده تا در پی جلو کشیدن امیری، مسلمان(رسن)، محرمی و کامیابی نیا یا ربیع خواه، از فاصله ایجاد شده مابین این بازیکنان که برای کمک به خط حمله جلو کشیده اند و همچنین خط دفاعی، کار را تمام کرده و سپس پرسینگ، دفاع و ضدحمله را برای حفظ نتیجه در برنامه داشته باشد. چرا که شفر به این پیروزی بیش از نان شب محتاج است.
از طرفی برانکو که بدنبال بازی تهاجمی و تدارک حمله برای گلزنی از ابتدای بازی است، میبایست از خط دفاعی خویش به رهبری سید جلال غافل نشده و عجولانه کار را دنبال نکند. چرا که ممکن است حوادث دربی سال قبل تکرار شده و دیگر فرصتی برای جبران باقی نمانده نباشد. لذا میبایست با توجه به قدرت خط هافبک پرسپولیس با 1 بازی تدریجی و هوشمندانه همراه با سرعت دادن به بازی در پشت محوطه جریمه استقلال، بازیکنان خویش را به دروازه این حریف چغر بد بدن نزدیک نموده و نیم نگاهی نیز به ضد حملات استقلال نیز داشته باشد.
آنچه مسلم است این داربی با تمامی داربی ها متفاوت خواهد بود. زیرا پس از سال های متمادی شاهد حضور 2 مربی خارجی در راس سرخابیها در این رویداد مهم هستیم.
اما چشمتان روز بد نبیند. بدترین حالت ممکن بازی درگیرانه، لو رفتن پاسها و تخریب بازی 2 تیم به همراه خشونت و خنثی سازی برنامه های 2 تیم با محوریت حضور توپ در میانه میدان است. این چیزی است که احتمالش نیز وجود دارد. اگر چنین شود، ممکن است گلها اتفاقی و بر اثر خلاقیت بازیکنان هر تیم یا اشتباهات حریف رقم بخورند.
امیدوارم 1 بازی زیبا، چشم نواز و جوانمردانه همراه با شئونات اخلاقی را شاهد بوده که حداقل در ساعت 18:35 از وقت گذاشتن و دیدن این مسابقه پشیمان نشده باشیم.
محسن بابادی