نگاهی به حماسه سیاسی مردم و تحلیل آرای دکتر روحانی

مجید منادی

تحقق حماسه سیاسی مد نظر رهبر معظم انقلاب اسلامی به عنوان یک جشن بزرگ ملی، زمانی اهمیت خود را بیشتر می نمایند که به  سه نکته مهم دقت نماییم.

الف) این اولین انتخابات با درجه ی اهمیت ریاست جمهوری در کشور پس از حوادث و فتنه های سال 88 بود، بطوری که بسیاری از دشمنان و حتی عده ای از دوستان و دلسوزان هم، اینچنین پیش بینی حضور حماسی مردم را نداشتند.

ب) در دو- سه سال اخیر تحریم های شدید و دیوانه وار دشمنان علیه ملت ایران به اوج خود رسید و دشمنان داشته ها و نداشته های خود را به میدان آوردند تا به زعم خود تحریم های فلج کننده ای بر مردم مسلمان و انقلابی کشورمان تحمیل کنند(صرف نظر از اینکه مردم نیز با کمک مسئولان آگاه و با هدایت رهبر انقلاب در مسیر اثبات "ما می توانیم" گام برداشته اند...)

ج) در دو- سه سال اخیر همزمان با تحریم های یک جانبه ی غرب به ویژه آمریکا علیه ملت نجیب ایران اسلامی، در کابینه ی دهم حلقه ای انحرافی شکل گرفت. این حلقه ی انحرافی (صرف نظر از خدمات مسئولان و کارشناسان دلسوز در بدنه ی دولت) باعث شد تا هم و غم دولت و متاسفانه شخص رئیس جمهور به جای اینکه مثل روزهای اول مصروف خدمت رسانی و کار و تلاش شبانه روزی، تبدیل به مسائل فرعی و از جمله امور تبلیغاتی شود. این موضوع در کنار برخی بی تدبیری های دیگر باعث سخت تر شدن زندگی مردم و فشار مضاعف بر اقشار مختلف جامعه شد. تا آنجا که باعث شد طعم شیرین خدمت رسانی ناشی از عدالت محوری و اصولگرایی برآمده از خدمات دولتمردان صادق به دست عده ای قلیل اما نزدیک به مرکزیت دولت تلخ گردد.

سه محور اساسی ذکر شده در کنار برخی خرده دلایل دیگر فضایی را پدید آورده بود که خوش بین ترین نظرسنجی ها نیز مشارکت بیش از 65 درصدی را برای انتخابات پیش بینی نمی کردند. و زمانی که رهبری معظم انقلاب در ابتدای سال عنوان "حماسه سیاسی" را مقدم بر حماسه اقتصادی مطرح کردند، برخی با ضرب و تقسیم مادی و دنیوی با دیده ی تردید به این شعار نگریستند، لیکن رهبر انقلاب با اعتماد به خدا و همچنین اعتماد به ملت شریف و مسلمان ایران با اقتدار حماسه سیاسی را مطرح و آن را تبدیل به یک گفتمان کردند.

پاسخ اعتماد به پروردگار عالم همیشه سربلندی است، لذا با حضور حماسی و کم سابقه ی بیش از 70 درصدی درصدی مردم ایران در انتخابات بسیار مهم 24 خرداد ماه، یک شعار به خوبی محقق شد، آن هم «حماسه سیاسی» بود. حضوری که در تراز مدعی ترین دموکراسی های دنیا هم بی نظیر است.

در طرف مقابل از میان شش کاندیدا، حجت الاسلام دکتر حسن روحانی بود که توانست به عنوان رئیس جمهور منتخب برگزیده شود، که جای تبریک و آرزوی توفیق در خدمت به اسلام و ایران به ایشان دارد. لیکن انتخابات مانند هر پدیده ی اجتماعی علل و عوامل خاص خود را دارد.

به نظر نگارنده نتیجه انتخابات هرچند تا دو روز آخر محتمل و قابل پیش بینی نبود اما کاملا قابل تحلیل است.

اولا؛ شخصیت آقای روحانی؛ وی فردی شناخته شده (به دلیل حضور در راس پرونده هسته ای ایران) و دارای سوابق مبارزات انقلابی و از یاران امام و از اعضای جامعه روحانیت مبارز (تشکل اصولگرا ودرخط امام ورهبری) است.

روحانی، همچنین ملبس به لباس روحانیت، دارای درجه اجتهاد و عضو مجلس خبرگان رهبری است. و البته وی هیچگاه خود را اصلاح طلب معرفی نکرده است و همواره در چارچوب نظام و رهبری فعالیت داشته است. وحتی در فیلم تبلیغاتی با افتخار تمام تعریف های مقام معظم رهبری را که به سالهای قبل برمی گردد، پخش می کند و برای نشان دادن درستی تمام فعالیتهای خود در پرونده ی هسته ای مرتبا روی اطلاع و نظارت رهبری تاکید می کند. هر چند در مورد مسیر عبور پرونده هسته ای ایران در زمان تصدی گری ایشان بحث ها و انتقادات جدی ای وجود دارد که جای بحث آن در این مقال نیست.

اینها مولفه های بسیار مهم و قابل توجه در شخصیت آقای روحانی است که وی را کاملا با شخصیتهایی مثل سید محمد خاتمی، میر حسین موسوی و مهدی کروبی متمایز می کند.

هرچند قطعا حمایت و سرمایه گزاری تمام قد اصلاح طلبان در آرای وی موثر بوده، اما این نکته هم باید دقت شود که اصلاح طلبان با کنار کشاندن محمدرضا عارف و تجمیع تمام توان برروی روحانی تلویحا شکست رویکرد "اپوزیسیون بودن" و حتی "اصلاح طلبی مشارکتی" را پذیرفتند، چرا که دکترحسن روحانی هیچ گاه اپوزیسیون نبوده و نیست و هیچ سابقه ی اصلاح طلبی هم ندارد.

از طرفی چند عامل را به طور مختصر می توان به عنوان عوامل موفقیت وی برشمرد:

الف) وضعیت اقتصادی وحاشیه پردازی های دولت احمدی نژاد در یکی دوسال اخیر که باعث خستگی و دلزدگی مردم شده بود و موفقیت روحانی در اثبات اینکه منتقدترین فرد نسبت به این دولت است.

ب) ویژگی های شخصی روحانی مانند، روحانی بودن، قدرت سخنوری و تاکید بر حل مشکلات اقتصادی مردم

پ) اجماع کلیه اصلاح طلبان بویژه حمایت صد در صدی هاشمی رفسنجانی وسید محمد خاتمی

ت) انصراف محمدرضا عارف که بیش از میزان رای از بعد ایجاد یک موج تبلیغاتی به جبهه مقابل اصولگرایان کمک کرد، و تعدد کاندیداهای اصولگرا که علاوه بر دادن امیدواری و انرژی مثبت به مخالفان اصولگرایی باعث شد امواج تبلیغاتی و حتی مباحثات آنان در مناظره ها یکدیگر را خنثی کند و به اختلافات دامن زده شود.

البته دلایل دیگری(مانند انتشار شایعه بررسی مجدد صلاحیت روحانی دو روز قبل از انتخابات) نیز موثر بوده، لیکن به نظر می رسد 4 علت فوق تاثیر بیشتری داشته است.

در پایان ضمن اشاره به اینکه انتخابات تا حدزیادی نشاط و همبستگی ملی در جامعه را گسترش داد، باید به دو مورد از بزرگترین و برجسته ترین دستاوردهای این واقعه مهم هم اشاره نمود.

اینکه تمامی اصلاح طلبان حتی طیف رادیکال آنها مانند مصطفی تاجزاده، فائزه هاشمی و ... که گفته بودند در انتخابات شرکت نمی کنند به همراه تمامی فتنه گران وپشتیبانان خارجی شان، تقلب را در انتخابات سال 88 مطرح کردند و در اثر فتنه و آشوب آنان خسارت های بیشمار معنوی و مادی به کشور و نظام وارد شد و حتی باعث کشته و شهید شدن عده ای از جوانان برومند کشور نیز گردیدند اکنون با عمل و زبان از ادعای خود دست کشیدند و صداقت نظام جمهوری اسلامی ایران و دروغ بودن ادعای خود را تایید کردند.(هرچند هنوز عذرخواهی و مجازات را به ملت بدهکارند)

دستاورد بزرگتر این حضور پرشور و انتخابات، اما همان است که در ابتدا ذکر شد، آن هم تحقق حماسه سیاسی، به عنوان گفتمان اصلی مطرح شده توسط رهبر معظم انقلاب و پیروزی ملت ایران و همچنین روسیاهی دشمنان کشور است.

حال با این همه باید دید حجت الاسلام حسن روحانی با این دستاوردها واعتماد مردم ایران چه  خواهدکرد.