شنیدن صدای مردم و دلایل اصلی اعتراض آنها به وضع موجود و مقصر جلوه ندادن دیگری تنها راه حل خروج از وضعیت پیش آمده است.
مصطفی حلالی
بی شک در تمام دنیا نسبت به عملکرد نظام های حاکم در آن کشورها اعتراضاتی به تبعیض، گرانی، فسادهای اقتصادی، آزادی های اجتماعی و .. صورت میگیرد، نکته مهم در این اعتراضها نوع و نحوه فراخوان مردم برای تجمعات اعتراضی توسط نهادها، گروه های سیاسی و مردمی است.
حوادث اخیر در ایران اینگونه نبود و تجمعات چند ده نفری روزهای اول در برخی شهرها به یکباره گسترده شد و سمت و سوی آن از اعتراض به گرانی و بیکاری به سوی شعار علیه ارکان نظام نشانه رفت.
چندی نگذشت که این اخبار به تیتر یک خبرگزاریهای داخلی و جهانی بدل شده و هر رسانهای ضمن تحلیل خود به این موضوع پرداخته است. البته روزهای نخستین رسانه های محلی ایران طبق معمول چند روز از رسانه های خارجی و بیگانه عقب تر بودند و این رسانه های بیگانه اعم از صوتی، تصویری و مجازی بدنبال اهداف خود اخباری را باب میل خود از ایران به جهان مخابره میکردند که با ادامه دار شدن آن رسانه ملی به پوشش نه چندان کامل اتفاقات پرداخت و در توجیهی عدم نپرداختن رسانه ملی به تجمعات چند روز گذشته در برخی شهرها را به علت ابلاغ دستگاه های ذیربط مبنی بر منعکس نشدن موضوع در صداوسیما عنوان کرد.
در ادامه همه اتفاقات دست در دست هم داد تا رسانه های خارجی ضمن سوار شدن بر اعتراضات بحق مردم و تجمعات مسالمت آمیز کمتر از چند روز سمت و سوی اعتراضات به مسائل سیاسی و شعار علیه ارکان نظام و اصل انقلاب برود و در برخی شهرها پرچم کشورمان آتش زده شود.
به مرور که وقایع را رصد میکنیم عدم پوشش رسانه های داخلی و سوار شدن رسانه های خارجی بر موج اعتراضات بحق و مسالمت آمیز مردم زمینه را برای ورود افرادی که بدنبال اغتشاش و تخریب اموال عمومی هستند باز کرد.
نکته اول: آیا مردم نحوه و یا مراحل قانونی گرفتن مجوز در ایران برای تجمعات مسالمت آمیز را میدانند؟ آیا نظام بعد از حوادث مشابه طریقه ی بیان اعتراضات و مراحل قانونی کسب مجوز برای چنین تجمعاتی را برای مردم تشریح کرده است؟
نکته دوم: مردم برای اعتراض به معضلات اجتماعی اعم از بیکاری، گرانی، فسادهای اقتصادی و .. چگونه و به کجا باید اعتراض کنند؟
روزهای گذشته، برخی شهرهای ایران شاهد تجمعات اعتراضی بوده که بعضاً کار به درگیری و تنش هم کشیده است.
زمانیکه اتفاقی مانند یک تظاهرات مسالمت آمیز رخ می دهد، معمولا رسانه های داخلی باید منبع اصلی خبرهای مربوط به آن باشند اما در چنین مواردی، به جای آن که تمام تلاش خود را صرف اطلاع رسانی سریع و صحیح کنند، در شک هستند که چه کنند! چون می دانند که هر گونه موضع گیری و اطلاع رسانی می تواند به سوء تفاهم ها و سوء برداشت ها و برخورد با آنها منجر شود.
چند نکته قابل تأمل:
1- آنچه محرز و مسلم دیده می شود ملموس بودن این نارضایتی های اجتماعی در بین مردم است که نشان میدهد مردم به شدت از وضع موجود ناراضی هستند.
2- توجه نکردن به علت اصلی اعتراضات، انداختن توپ به زمین حریف، مقصر جلوه دادن جناح رقیب و عوامل این چنینی خطایی بزرگ است زیرا نه اینکه درمان چاره نمیکند بلکه عواقب جبران ناپذیری در آینده خواهد داشت.
3- دشمنان خارجی کشورمان نیز همیشه آماده سوءاستفاده از کوچکترین اتفاقات در ایران هستند و خواهند بود پس نباید مردم را مقصر این اتفاقات دانست بلکه باید مسؤلین به دنبال دلیل اصلی اعتراضات مردم و رفع آن باشند.
4- مشکلات بوجود آمده اقتصادی در ایران که یک روزه به سراغ مردم نیامده است. بلکه سالهاست که مردم با مشکلات کوچک و بزرگی به همراه تحریم ها دست و پنجه نرم کرده اند. اما باید دید مسئلهای که باعث شده مردم به شرایط فعلی اعتراض کنند چیست؟
5- گلایه اصلی مردم از بیکاری، گرانی، فقر، فساد است. این را از شعارهایی که سر میدهند میتوان شنید. در این سالها هم اصلاح طلبان قدرت به دست داشتند هم اصولگرایان پس همه مقصر هستند و نمیتوان دیگری را مقصر جلوه داد.
6- مردم نباید گمان کنند مشکلات اقتصادی شان قربانی دعواهای سیاسی برخی شده است و مشکلات مردم را بهانه میکنند تا جناح رقیب را بکوبند و متهم به کم کاری کنند.
7- متاسفانه در ایران جریانهای سیاسی زمانیکه رقیب شان بر سر قدرت است و کشور درگیر مشکلات میشود لبخند زنان به حوادث نگاه میکنند و با تریبون ها و رسانه هایی که در دست دارند بدنبال این هستند که چگونه از این آب گل آلود، ماهی برای جناح خود صید کنند.
8- بدتر از آن بجای کمک برای حل مشکلات کشور وضعیت فعلی را حاصل مدیرت جناح رقیب در گذشته میدانند و به گونه ای رفتار میکنند که وانگهی زمان خودشان کشور بهشت بوده و جناح رقیب مسبب همه اتفاقات پیش آمده است.
9- مردم به خود میگویند جناح های سیاسی در ایران درگیر رقابت های خود هستند و حواسشان به ما مردم نیست و حالا که صدای اعتراض بلند شده و عده ایی به خیابان ها آمدند همه میگویند باید صدای مردم را بشنویم.
شنیدن صدای مردم و دلیل اصلی اعتراض آنها به وضع موجود و مقصر جلوه ندادن دیگری تنها راه حل خروج از وضعیت پیش آمده است.